Hoofdstuk 9 - Chapter 2

Ik gromde even. Ik wou weten wie althans, ik had wel een ideetje. Katie staat op. 'Laat je me nu alweer alleen?' vraag ik met een pruillipje. Katie trekt een onzeker gezicht. 'Ik moet nog iemand vinden om tegen Lila te zeggen dat ik dood ben.' zegt ze met tranen in haar ogen. 'Ach schat!' roep ik en ik spreid mijn armen. 'Kom eens hier!' Katie begint te huilen en ik geef haar een dikke knuffel. 'Het komt allemaal wel goed, ik moet het ook tegen mijn ouders zeggen, of nou ja, iemand anders.' zeg ik met een pijnlijk gezicht. 'Amy ik wil dit echt niet!' roept Katie huilend. 'Ik ook niet Katie, maar het moet wel, als ik de tijd terug kon draaien zou ik ook thuis zijn gebleven.'
'Ja maar dat kan nu niet!' mijn truitje was inmiddels doorweekt. 'Katie rustig!' roep ik naar nog een uitbarsting. 'Je zult hier wel wennen, ze zijn allemaal heel aardig.'
'Ja weet ik, en daarom kan ik dus niet wennen. Ze moeten eens niet zo aardig doen!' roept Katie twijfelend. 'Je kunt niet alles krijgen hé!' roep ik met een opgetrokken wenkbrauw. 'Eigenlijk moet jij niet klagen, ik lig hier met een half open buik en ik moet ook tegen mijn ouders zeggen dat ik dood ben en van hun hou ik, jij houdt niet van Lila of wel?'
'Jawel maar het is zo raar allemaal, als je afscheid moet nemen, wat nu al niet meer kan, merk je pas hoeveel je om ze geeft.' zegt Katie. Je trekt je wenkbrauwen nu allebei op. 'Je geeft om Lila?!' roept ik verbaasd. 'Ik weet het niet, ik wordt hier zo gek van!' roept Katie. 'Rustig!' roep ik en ik sla een arm om haar schouder. 'Weet je wat, ga maar even slapen. Dat zou je ,denk ik, wel kalmeren.' Katie knikt en doet haar ogen dicht. Na een tijdje word haar ademhaling zwaar en is ze in slaap gevallen. De deur gaat open en Edward staat in de deuropening. Hij loopt naar mijn bed toe en gaat op de rand zitten. 'Gaat het wel met haar?' vraagt hij fluisterend. 'Niet zo goed.' zeg ik met een pruillipje. 'Waarom niet?' vraagt Edward. 'Heb je het niet in haar gedachten gehoord?' zeg ik met een verbaasd gezicht.
'Eigenlijk wel.' zegt Edward die rood word. 'Waarom vraag je het dan?' vraag ik. 'Dat weet ik eigenlijk niet.' zegt Edward. 'Vage vampier.' mompel ik.