Hoofdstuk 11: Missie 1: De geesten van het Old Chateau

‘Nee, dat niet!’ zei Anna. ‘Nou, laten we dan naar binnen gaan!’ zei Coby. ‘Misschien kun je er nog zeldzame Pokémon vangen!’ ‘Wat?’ zei Anna. ‘Ben je gek geworden?’ ‘Je zei toch dat je niet bang was?’ zei Coby. ‘Nee, ben ik ook niet!’ zei Anna. ‘Laten we naar binnen gaan!’

Coby en Anna lieten Klip-Klop en Ponyta terugkeren in hun Poké-balls en gingen het huis binnen. De deur zat vreemd genoeg niet op slot, en ze konden zo naar binnen. Het huis zag er van binnen oud en verlaten uit. Het behang was overal gescheurd en er vlogen veel geest Pokémon rond. ‘Er is hier iets raars gaande.’ zei Coby. ‘Normaal zijn er alleen geest Pokémon op plaatsen waar dood is.’ ‘Wat?’ zei Anna bang. ‘Dood? Is er hier dan iemand overleden?’ ‘Kan.’ zei Coby. ‘Maar ik ben niet meer bang voor dat soort dingen nadat ik die Marowak geest heb gezien.’ ‘Marowak geest?’ vroeg Anna verbaast. ‘Lang verhaal.’ zei Coby. ‘Vertel ik je later nog wel eens.’ Coby, Potencial, Roserade, Anna en Plusle liepen verder het huis in. Ze besloten om elk een eigen kant op te gaan, om het huis beter te kunnen verkennen. Anna en Plusle gingen naar de eetzaal en Coby, Potencial en Roserade gingen naar boven.

Op het eerste gezicht leek er niks mis te zijn met de eetzaal. Anna en Plusle besloten om wat te gaan trainen door tegen geest Pokémon te vechten. Plotseling zag Anna een menselijke vorm. Het was een oude man, die naar de muur stond te staren. ‘Wie bent u?’ vroeg Anna aan de man. De man zei niks en zweefde door de muur heen. Nadat Anna dit zag greep ze Plusle en rende ze gillend de kamer uit.

Ondertussen had Coby de bovenste verdieping onderzocht. Er was duidelijk iets mis, want het leek alsof de schilderijen Coby volgden met hun ogen. Coby liep een kamer binnen, alleen om een klein meisje weg te zien zweven. ‘Wat te…’ zei Coby. Meteen daarna kreeg ze een bericht van mevrouw H. ‘Ah, Coby!’ zei mevrouw H. ‘Ik heb een missie voor jou en Anna! Misschien heb je wel eens van het Old Chateau gehoord, een plaats die bekend staat om geesten te hebben. En dan heb ik het niet over geest Pokémon. De geesten van een meisje en een butler die vijf jaar terug onder onbekende omstandigheden zijn overleden. Het huis is sinds dien verlaten, maar er zijn wel meldingen van de geesten van de butler en het meisje die hier rondspoken. Kunnen jullie dat misschien gaan onderzoeken, omdat jullie daar toch in de buurt zijn?’ ‘Eh…’ zei Coby. ‘We zijn er eigenlijk al. Ik heb denk ik net de geest van het meisje gezien.’ ‘Wat?’ zei mevrouw H. ‘Probeer dan uit te vinden wat die geesten willen!’ ‘Zal ik doen!’ zei Coby en mevrouw H. zette de hologram uit.

Snel renden Coby, Potencial en Roserade naar beneden. Daar zagen ze Anna en Plusle in een hoekje zitten. ‘Wat is er?’ vroeg Coby. ‘G-geest!’ zei Anna. ‘Wacht, heb jij de geest van de butler gezien?’ vroeg Coby. ‘Hoe weet jij van die geest af?’ vroeg Anna verbaast. ‘Mevrouw H. stuurde me een bericht.’ zei Coby. ‘Vijf jaar geleden zijn hier een meisje en een butler onder onbekende omstandigheden overleden. Nu zijn hun geesten dus nog steeds hier. Mevrouw H. wil dat we er achter komen wat die geesten willen, zodat ze naar het hiernamaals kunnen gaan.’ ‘Dit meen je toch niet serieus?’ zei Anna. ‘Ik wil hier weg, nu!’ ‘Ah, je bent dus toch bang!’ zei Coby lachend. ‘Ik had gelijk!’ ‘Niet grappig!’ zei Anna. ‘Ik ben gewoon nog nooit een geest tegengekomen zoals jij!’ ‘Is er in Hoenn dan geen begraafplaats ofzo?’ vroeg Coby. ‘Ja, Mt. Pyre.’ zei Anna. ‘En daar ben ik ook wel geweest, maar er zijn daar geen menselijke geesten.’ ‘Oké dan.’ zei Coby. Plotseling hoorden ze de deur kraken. Ze draaiden zich om en zagen het geest meisje naar hun kijken. Toen ze zag dat Coby en Anna haar zagen verdween ze snel. Anna werd nu helemaal gek. ‘Ik ben weg hier!’ zei Anna. Ze rende samen met Plusle naar de uitgang. Maar toen ze de deur open wou maken, zat deze op slot. ‘Nee!’ gilde Anna. ‘Nu komen we hier nooit meer weg!’ ‘We moeten er gewoon achter komen wat die geesten willen.’ zei Coby. ‘Laten we dat meisje weer proberen te vinden.’ ‘Als we zo weg kunnen hier.’ zei Anna bang. Ze liepen met z’n allen de trap op.

‘Ik vind dit niet leuk!’ zei Anna. ‘Ik vind dit niet leuk!’ ‘Hou eens op!’ zei Coby. ‘Je hebt het afgelopen halfuur niks anders gezegd dan “Ik vind dit niet leuk!”! Ik word er letterlijk gestoord van!’ ‘Sorry hoor!’ zei Anna. ‘Ik kan gewoon niet goed met druk omgaan!’ Hoofdschuddend liep Coby verder. Niet veel later hoorden ze een vreemd geluid. Het kwam uit de kamer met de tv. Coby liep naar binnen, en plotseling kwam er een Rotom uit de tv springen! ‘Aaah!’ zei Coby en in de schrik gooide ze een Poké-ball over de Rotom heen, die ze na drie keer schudden had gevangen. Plotseling verschenen de twee geesten weer achter haar. ‘Bedankt!’ zei het meisje. ‘Sinds papa weg is was Rotom zo alleen! Ik weet zeker dat je goed voor hem zult zorgen!’ De twee geesten verdwenen. ‘Dat was vreemd.’ zei Coby. ‘Die geesten wilden dus een goed thuis voor deze Rotom! Zaak opgelost!’ Ze liep samen met Potencial en Roserade terug naar Anna. ‘De geesten zijn weg!’ zei Coby. ‘We kunnen verder!’ ‘Echt?’ vroeg Anna. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ ‘Ze wilden dat iemand voor deze Rotom zou zorgen.’ zei Coby. ‘Ik ving haar per ongeluk en… nou ja, ik denk dat ze ons nieuwe teamlid is.’ ‘Leuk!’ zei Anna. ‘Maar kunnen we hier nu zo snel mogelijk weg gaan?’ ‘Is goed!’ zei Coby. ‘Bangerik!’

Toen ze allemaal even later uit het Old Chateau waren, begon Anna helemaal op te scheppen. ‘Dat was echt niet eng!’ zei ze. ‘Ik had er makkelijk de hele nacht nog kunnen blijven!’ Coby was het zat en liet Anna enorm schrikken. ‘AAAAAAHHHHHH!’ zei Anna. ‘De geesten! Ze komen me halen!’ ‘Je was toch niet bang?’ zei Coby. ‘N-nee…’ zei Anna. Op dat moment kwamen ze in Eterna City aan. Daar zou Coby’s tweede gym gevecht plaats gaan vinden!