Hoofdstuk 17

Zondag ging voorbij, samen met Maya.
Ik vond het leuk om naar Jacob te kijken terwijl hij bezig was in de garage. Of het nou sleutelen was aan zijn motor, aan mijn truck of hij het gewoon aan het opruimen was - dan vond hij altijd wel wat om weer aan te sleutelen -, het was fijn om te kijken naar hoe makkelijk hij zijn passie door zijn vingers liet glijden. Hij hoefde er niet eens naar te kijken hoe hij een moertje vast draaiden. Hij keek me altijd recht aan terwijl hij kletste over Quil, Embry of Sam. Hij lachte, grinnikte en vertelde alles over de ronde die hij dan had gelopen. Wat hij allemaal had geroken, wie er sneller was geweest -erg toevallig was dat altijd Jake.
‘Paul ging vól onderuit, het was hilarisch.’ Ik begon te lachen, meer om Jake's harde en aanstekelijke lach dan om de grap zelf. ‘En dus heb ik vandaag de hele da-’ Hij stopte abrupt met praten en keek me aan met een bizar grote grijns.
Het was vroeg in de ochtend, half acht en het was druilerig weer. Ik had Jacob proberen te overtuigen om te gaan slapen maar hij had het weggewuifd. ‘Geen denken aan’ bleef in mijn hoofd spoken.
Jake was bezig geweest met het opruimen van zijn gereedschapskist maar hij liet nu een schroevendraaier vallen.
‘Jezus, wat ben ik dom zeg!’ Ik had hem niet begrijpend aangekeken. Hij sprong op. ‘Kom, we gaan wat leuks doen!’ Hij stak zijn hand -schoon dit keer- naar me uit en automatisch pakte ik hem aan. ‘Je gaat niet je hele welverdiende vakantie in mijn krot van een garage doorbrengen, kom op.’ Hij trok me van de grond en voor ik kon tegen spartelen stonden we al buiten.
‘Wat gaan we doen?’
Maar hij beantwoordde mijn vraag niet. ‘Je hebt verder niks te doen vandaag, hè?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Top, ik hoef vanavond pas weer te rennen.’ Hij duwde me naar zijn Volkswagen.
Hij rende even zijn huis binnen, kwam naar buiten in een lange broek spijkerbroek die losjes op zijn veterboots hing, zwart strak T-shirt wat nauw om zijn spieren sloot, en een zwarte leren jas over zijn arm.
Wauw. Wauwwauwwauwwauwwauw.
Ik smakte, in een poging me weer te concentreren op de wereld in plaats van mijn super leuke knappe sexy imprint.
‘Doei!’
Ik kon mezelf wel voor mij kop slaan dat ik alleen een lichte spijkerbroek, hemdje, hoodie en laarsjes had aangedaan. En mijn jas natuurlijk. Het was precies goed geweest voor een dag in de garage van Jake.
Ik zwaaide snel naar Billy voordat ik naast Jacob ging zitten.
‘Waar gaan we heen?’
Hij grijnsde. ‘Port Angeles. Struinen met z'n tweetjes. It's a date.’ Hij knipoogde en starte zijn auto. Hij kreunde bij het horen van de motor. ‘Oh, ze klinkt zo goeeeed!’ meer tegen zichzelf dan tegen mij. Ik grinnikte.
‘Jacob en auto's, zijn grote liefde.’
Hij lachte. ‘Ja, jij komt op een zielige tweede plek.’
Ik stompte met mijn vuist tegen mijn been. ‘Altijd maar die tweede plek... Weet je zeker dat je met mij wilt daten in plaats van je auto?’
We reden La Push uit en hij porde me in mijn been tussen het schakelen door. ‘Ik heb het hart van m'n Rabbit al opgelapt, nu ben jij mijn volgende project om te overwinnen.’
Ik lachte hard. ‘En als jij wint, en ik verlies, dan heb ik levenslang?’
Jacob was de snelweg opgedraaid en schakelde door naar de 5 en laatste versnelling. Hij had me heel even dromerig en sprakeloos aangekeken en greep naar m'n hand. ‘Juist!’ Het was even stil. ‘Ik kan m'n auto natuurlijk geen kusjes geven.’
We lachten hard om het beeld dat we beide kregen en ik giechelde nog even door. Hm, kusjes van Jacob. Ik was blij dat hij voor zich moest kijken naar de weg, en mijn blozende wangen niet zag.

Hij parkeerde zijn auto netjes en dichtbij het centrum van Port Angeles. Het was net na negenen maar we waren beide de drukte van de stad niet gewend: Jacob trok aan mijn hand toen ik werd meegesleurd door de menigte.
‘Oké, wow.’
We stonden tegen een winkelruit aan, met Jake's hand om mijn middel. Stond ik dan, in Port Angeles met Jacob. Ik had het mijn ouders laten weten via een smsje. Ik had liever dat ze wisten waar ik was, voor het geval dat.
Ik begon weer te lachen. ‘Ik heb jou wel door,’ Jake keek me vragend aan. ‘Mij expres laten meevoeren, maar oh nee! Daar is mijn held Jacob!’
Hij grinnikte. ‘Shit, mijn tactiek naar de knoppen.’
Hij trok me mee de drukke stoep op. Ik nam me voor dat het over een kwartiertje wat rustiger zou zijn, iedereen die ik zag lopen was immers in pak of een nette jurk en ze zouden zo rond negen uur op kantoor moeten verschijnen.
De hand van Jake voelde warm en fijn aan rond de mijne, het voelde... Goed om hand in hand te lopen. Met Jake. Ik voelde de vrouwen kijken. Ze zouden wel denken, ‘Wat moet zo'n jonge griet nou met zo'n knappe man?’ want Jake zag er gewoon niet jonger uit dan 25.
Toen ik mijn pas iets versnelde om voor een vrouw -eerder een meisje- uit te schieten, keek ze Jake eerst aan, lachend. En ik wist dat Jake er niks voor voelde, maar in haar glimlach was meer verleiding te zien dan dat ik ooit had gevóéld en plotseling voelde ik me geïrriteerd. Waarschijnlijk merkte Jake het -mijn hart was versneld, mijn houding was veranderd, whatever- en kneep in mijn hand. Het meisje keek me aan of ik zo dood kon vallen.
Boos stoof ze weg.
Ik keek Jacob verbaasd aan en hij grinnikte. Zwijgend liep hij verder maar stopte voor een klein koffiehuisje en trok me verder mee naar binnen. Binnen was het aangenaam stil na de drukke wandeling en het rook er heerlijk. Koffie, versgebakken muffins...
‘Jaco-’
De man die met een grijns en twee uitgestoken armen op ons af kwam lopen, stond abrupt stil en keek Jake met open mond aan.
‘Jézus!’ Zijn ogen werden groot. ‘Maria! Kijk dan! Bel Billy en vertel hem dat hij zijn zoon minder eten moet geven!’ Met een paar passen was hij bij Jake en knuffelde hem stevig. ‘Wat ben jij opeens de hoogte ingeschoten. Én de breedte!’ De man duwde tegen zijn armen aan.
Ik herkende de man niet, maar het verbaasde me niks als hij een vriend van Billy was, die man had overal kennissen. Zijn zwarte haar had een grijzige gloed en zijn ogen stonden moe maar voldaan, alsof hij heel hard aan zijn passie had gewerkt.
‘Samuel,’ Jacob was overduidelijk blij om hem te zien en ik vond het vertederend. ‘Dit is Jennifer,’
‘Ah!’ klonk hij toen hij eindelijk zijn blik kon los scheuren van Jacob's enorme lichaam. ‘Een meisje! Maria! Kom snel! Jake heeft een meisje meegenomen!’ Hij sloeg zijn handen ineen. ‘Maar dit is geen... Bella... Waar je vader altijd over sprak.’
Jake begon te grinniken en ik had de tijd niet eens om er tussen te komen om mezelf voor te stellen. Dus na alle kussen en knuffels die ik ook kreeg van Samuel en zijn vrouw Maria ging ik stilletjes aan een tafeltje zitten. Maria was Italiaanse, vertelde ze terwijl de mannen over, heel verrassend, auto's begonnen te kletsen. Ze had hier gestudeerd, had Samuel ontmoet en was hier blijven wonen om zijn droom waar te maken: een koffiehuis met lunch- en dinerkaart.
Samuel had Billy leren kennen via de moeder van Jacob. Ze waren studiegenootjes geweest. Ik kreeg door dat Samuel ook bij elke geboorte was geweest en ik glimlachte. Hij had zo te horen een fijne en warme plek in de familie.
‘Maar, begrijp me niet verkeerd, want ik zal niks doorvertellen...’ Jake en ik keken geboeid naar Samuel. ‘Maar hebben jullie geen les?’
We begonnen beide te lachen en schudden ons hoofd. ‘Tentamens zijn voorbij,’

‘Aha,’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen. ‘Dus jullie gaan lekker saampjes, gezellig alleen... Op pad, hè.. Ja, ja... Ik zal jullie alleen laten, tortelduifjes...’

Maar twee minuten later was hij weer terug met twee cappuccino's en elke vijf minuten erna liet hij ons niet met rust.

‘Ik wilde heel graag dat je hem zou ontmoeten,’ Jake's hand lach open op tafel en zonder er over na te denken legde ik die van mij erin. ‘Hij heeft heel veel voor papa gedaan toen mama overleed. Dat vertellen m'n zusjes in ieder geval. En papa kon natuurlijk niet voetballen in z'n rolstoel, dus deed Samuel dat met mij.’

Ik keek weer vertederend. ‘Je bent dankbaar.’

Hij knikte maar voor hij weer iets kon zeggen, werd er door Maria twee enorme en warme chocolade muffins op tafel gezet.
‘Geniet ervan, liefjes.’
Nadat we de muffin op hadden - en Jake moest natuurlijk op me wachten, want ik at als een normaal persoon in plaats van een dier, ik moest hem er gewoon mee plagen - en Samuel ons met een knuffel de deur uit had geschopt zonder dat we maar iets konden zeggen over “betalen”, trok Jake me dichterbij zich.
De stoepen waren inderdaad rustiger, maar het was geen La Push.
‘Volgende keer, als je wakker wordt met het idee “date” in je koppie, laat het me dan even weten. Dan had ik iets anders aangedaan.’
Jacob keek me ontzet aan. ‘Hoezo? Je ziet er toch geweldig uit?’
Ik keek even naar mijn hoodie die zichtbaar was door mijn open jas en trok een wenkbrauw naar hem op. Maar hij leek me echt niet te snappen.
‘Luister eens,’ begon hij plechtig. ‘Je. Ziet. Er. Prachtig. Uit. Ik meen het. Je ogen groot, een blos op je wangen en je lippen perzik kleurig... Je ziet er super schattig uit.’ Ik wilde grinniken, maar door zijn complimentjes begon ik te blozen. Hij grijnsde zijn grijns die alleen voor mij bedoeld was en duwde me verder de stoep af. ‘Je weet hoe ik eruit zie terwijl ik met mijn allergrootste liefde sleutel...’ Hij had mijn hand vast en deed moeilijk met zijn andere om het knopje in te drukken voor het stoplicht. ‘En nu wil ik jou ook zien terwijl je met je passie bezig bent,’ Hij glimlachte en trok me voor zich. We waren overgestoken en stonden voor de grotere boekhandel van Port Angeles.
Ik knipperde even. ‘Je wilt, totaal uit jezelf, je wordt niet gechanteerd, dat ik op een vrije dag een boekenwinkel in stap?’
Ik kon niet stoppen met grijnzen en stond te trappelen op mijn voeten voor de deur.
‘Dat wil ik inderdaad.’
‘Je weet dat alle clichés over “jezelf verliezen in een boekenhandel” allemaal waar zijn?’
Hij was niet gestopt met grijnzen. ‘Dat ga ik vast nu meemaken,’
Ik kon mezelf niet inhouden en rende de winkel binnen. Eerst zei ik beleefd hallo tegen de werknemer die bij de kassa stond, en haalde diep adem door mijn neus. Ah... The smell of books... Ik nam Jake's hand in de mijne en trok hem mee naar de hoek “Mythologie”. Ik had het boek al eens eerder zien staan, het was me opgevallen doordat er met grote letters “Quileutes” opstond.
‘Ik zie je straks,’ Ik keek nog even over mijn schouder heen en zag hem het boek openen. Ik had geluk met Jacob, dat wist ik maar al te goed. Welke jongen nam me nou mee –uit het niks- naar een grote stad om gewoon samen te zijn, om naar een bóékenwinkel te gaan… Ik kon niet stoppen met glimlachen en ik wist dat ik dieper en dieper zijn liefde in dompelde. En erg vond ik het niet.