A gossip, just call Hannah Dakota

Zuchtend staar ik naar de pan, en ik kijk wat erin zit. Stoofpot, met een vies gezicht pak ik het overige wat erin zit. Wat eigenlijk toch niets meer is. Ik prak wat met mijn eten terwijl ik er vol afschuw naar kijk. In tegenstelling tot Demi, die zit heerlijk te eten, en heerlijk te smakken waardoor ik mijn handen op mijn oren moet leggen. Het liefst zou ik mijn hoofd laten zakken totdat het mijn eten raakt. Of mijn eten overal naar toe gooien, de ramen, mijn moeder, Demi en nog veel meer dingen. Maar goed, ik moet me zoals altijd weer groot houden voor de wereld. Ik zucht weer en staar uit het raam, het is hard aan het regenen. Net zoals in mijn hart, het regent bakstenen die aan het proberen zijn stukken van mijn hart af te stoten, en ik heb slecht en goed nieuws, het lukt ze bijna.
'Heerlijk' zegt Demi om maar iets te zeggen, want de stilte is pijnlijk. Iedereen lijkt met iets te zitten. Oke, hij leeft nog, hij is niet dood en heeft belooft dat hij terug komt. Dat is toch alles wat ik hoef te weten? Ik zucht. Nee, dat is het niet. Ik wil een andere vraag weten, ik stamp met mijn voeten op de grond. Als ik zie dat mijn familieleden me raar aan kijken verman ik me weer en ga recht zitten. Dan maar echt met eten beginnen. Ik zie Molly op staan en haar bord naar het aanrecht brengen, ik zucht. De tafel stroomt langzaam leeg totdat ik alleen zit. Ik trap tegen de tafel aan en laat een traan op mijn eten vallen. Nu regent het op drie plaatsen. Snel droog ik mijn tranen weg. Kom op, Serena. Ben je gek geworden? Ik sta op en loop ook maar snel weg. Ik kruipt achter mijn laptop.
"Wil Taylor Lautner Taylor Swift terug?" lees ik, mijn muis gaat ernaar toe. Ik schudt mijn hoofd, roddels, dit wil je niet lezen. Maar toch druk ik de muisknop in, "Een missie is gestart om Taylor Swift terug te krijgen. Het zou zo zijn dat het uit is met Serena" ik kijk ernaar. Heeft Taylor dit gezegd? En is het uit tussen ons? Ik probeer mijn gedachten terug te krijgen naar die dag. Had hij het daar wel over gehad? Nee toch? Ik sluit mijn ogen om me nog meer te kunnen concentreren,
'Aan het mediteren?' vraagt mijn vader, meteen doe ik mijn ogen open en kijk ik weer naar het beeldscherm. "Hij is voorbereidingen aan het treffen om Taylor te overdonderen met tientallen rozen, een diamanten vriendschapsring en een romantisch etentje als ze beiden in Los Angeles zijn. Aldus een bron" ik kijk ernaar. Taylor moest wel naar Los Angeles. Ik voel een traan prikken. Niet huilen nu! Ik zucht, die kus op de rode loper was dus wel iets. Ik sta op en loop naar boven, ik kijk mijn kamer rond, daar hangt de poster van Taylor Swift. Ik loop ernaar toe en met een ruk trek ik hem van de muur af. Ik verscheur de poster. De snippers laat ik op de grond vallen en woedend loop ik weer naar mijn laptop. Woest druk ik op het kruisje zodat mijn bureaublad-achtergrond weer tevoorschijn komt. Een foto van Taylor die ik zo van het internet geplukt heb. Zou ik die ook veranderen? Ik knik tegen mezelf. Dat zou wel beter zijn om hem te vergeten. Snel verander ik de achtergrond. Ik kijk naar mijn mobiel, wie zou ik hier nou over kunnen bellen? Wie zou het kunnen begrijpen? Ik zucht, ik was niet bevriend met iemand in het 'celebwereldje' ik laat mijn oog over mijn contactenlijst vallen, dan weet ik het, Hannah Dakota Fanning. Staat er.
'Hann?' vraag ik onzeker
'Hee! Wat leuk dat je belt!' zegt Hannah Dakota,
'Haah, ik wil je iets vragen. Twee dingen. Eerste: Waar ben je?'
'Altijd klaar voor vragen' ik weet precies hoe ze er nu uit zou moeten zien, met een grote grijns op haar mooie jonge gezichtje
'Ik ben hier bij de Twilight opnamens, Taylor is er ook'
'Haah' zeg ik weer, 'Geloof jij in roddels die ze over je schrijven?' vraag ik dan
'Degene die waar zijn' zegt ze, waarschijnlijk met een rood hoofd 'Waar wil je heen gaan met deze vraag Sereen?'
'Er gaat een roddel over Taylor, hij zou Taylor Swift' de haat spat er vanaf 'terug willen. Met rozen en nog meer, en het zou uit zijn met Taylor en mij. Ik weet niet wat ik nou moet geloven. En ik weet ook niet of het nou aan of uit is'
'Je bent ook zo gelovig. Je moet niet de roddels geloven! Die zijn nep, echt'
'Wacht Taylor belt' zeg ik als ik zie dat hij belt 'Ik zet je in de wacht Hann, heb je tijd?'
'Ja tuurlijk, voor vriendinnen' ik glimlach, zij ziet mij dus als een vriendin en dat maakt me eigenlijk best trots.
'Taylor?' zeg ik met een piepstemmetje
'Hee schatje! Hoe gaat het met mijn prinsesje daar?'
'Ehh' zeg ik, 'Wacht even ik heb een wissel' zeg ik en zeg tegen Hannah Dakota: 'Hann, hij vraagt hoe het met me gaat, moet ik het zeggen tegen hem ja of nee?'
'Volg je hart. Ik weet het eigenlijk ook niet. Wacht anders maar totdat hij erover begint. En anders zeg je het morgen'
'Oke, tot zo' zeg ik
'Taylor, het gaat wel' zeg ik afstandelijk. Maar hij lijkt het gelukkig niet door te hebben
'Fijn'
'En daar?'
'Het liedje is opgenomen. Het is echt supermooi geworden!'
'Hoe heet het liedje?'
'Dead Roses' zegt hij,
'Dead Roses' herhaal ik het nog eens. Ik zucht en denk weer aan de rozen die Taylor aan Taylor zou gaan geven.
'Ik hou van rozen' zeg ik om het gesprek daarop te houden terwijl ik rozen juist haat, misschien zou hij het vertellen.
'Maar ik moet gaan' zeg ik als het stil is
'Doei, kus!' zegt hij,
'Kus' mompel ik en druk op het rode knopje.
'Hann?'