Ze is wat?

De eerste bladeren vielen langzaam van de bomen naar beneden en maakte paden langzaam goud terwijl de bomen kaler werden en de tempratuur, net als de bladeren van de bomen, naar beneden zakte en het kouder werd. winter was langzaam zijn aankomst aan het voor bereiden. Maar in huizen Maannevel merkte daar niemand iets van, ze stonden allemaal in de woonkamer terwijl Angel en Maglor en Túrin naast Niënor's bed stonden.
'Wat is er toch met haar aan de hand?' met de handen in het haar zakte Túrin naast zijn zusje terwijl zijn ogen angst uitsloegen.
Niemand zei iets. Maglor mompelde zachtjes zinnen in het elfs terwijl hij Niënor's hand vast hield met zijn ene hand en de ander over haar lichaam liet glijden.
'Er is vast niets aan de hand, Túrin,' probeerde Angel Túrin gerust te stellen. 'Niënor heeft vast iets verkeerds gegeten of misschien heeft ze nog niet alles verwerkt. het is niet niks als je opeens na duizenden jaren opnieuw tot leven word gewekt en dan bij een onbekende moet intrekken. Dat kan heel veel invloed op haar hebben. Mijn dochter vertelde me dat je zuster al weken slecht slaapt. Mompelt steeds weer de zelfde worden.'
'Natuurlijk heeft ze nachtmerries,' mompelde Túrin terwijl hij op stond en door het raam naar buiten keek. 'Morgoth heeft onze levens verwoest. Hield mijn vader gevangen, had mij mijn leven blind laten lopen en wist ook nog er voor te zorgen dat ik mijn eigen zuster bezwangerde. En toen Glaurung dat haar vertelde sprong ze de Taeglin in. Begrijp je het dan niet?' Túrins ogen stonden wijd open van pijn en verdriet. 'we zijn vervloekt, en dat zal altijd zo blijven. Wat kan mijn zusje nog redden. Wat voor ziekte heeft ze opgelopen in haar dromen dat ze nu niet meer wakker word?'
Nu stroomde de tranen over zijn wangen en oude wonden waren nu langzaam zichtbaar. Ze zal opnieuw sterven.'
Geschokt door Túrins uitbarsting stond Angel tegen de grond genageld. Wat kon ze doen om de pijn van de man voor haar te verzachten. Haar hand reikte uit naar zijn schouder, tedere vingers gleden over zijn brede schouder naar zijn als. haar duim streelde zijn mond hoek.
'Túrin-'
'Ik wil gewoon dat ze leeft!'
Túrin storten zich in Angels armen en zakte gebroken door zijn knieën. 'Ze heeft zoveel moeten door staan en nu raak ik haar weer kwijt.'
'Ze zal niet sterven, Túrin!'
Maglors stem sneed door de kamer als een koude bries en Túrin keek met betraande ogen over Angels schouder naar de elven prins. Hij was hem helemaal vergeten.
'Hoe bedoel je, ze zal niet sterven?,' benen zo lam als zwakke tafelpoten stond Túrin op terwijl hij terug loopt naar het bed en diep in Maglors ogen kijkt, opzoek naar een antwoord op zijn woorden.'
'Je zuster is zwanger.'
'Pardon?'
'Hoe kan Niënor zwanger zijn?, haar lichaam is al voor duizenden jaren niet meer actief geweest.' Zei Angel verbaasd ze ook terug liep naar het bed.'
'Niënor kan niet zwanger zijn. Het kan gewoon niet.'
Heel even viel er een zwijgen dat werd verstoord door Nienors ademhaling, geen van de drie keek elkaar aan, Angel staarde naar het gezicht van het goudharige meisje. Ze verwonderde zich, als het waar was wat Maglor zei, dat Niënor zwanger was, hoe het kind zo lang in haar buik heeft kunnen blijven zitten, het kind zou allang al gestorven moeten zijn.
Túrin was naast het bed gezakt en schudde zijn hoofd, terwijl naast hem Maglor precies het zelfde als Angel dacht. Waarom is die zwangerschap niet gestopt na haar dood?, wat heeft Ulmo met haar lichaam gedaan na dat hij haar uit de Taeglin had gehaald?, oh Eru! Wat voor plannen heeft u voor ons?
'Ik weet niet wat er aan de hand is,' sprak Maglor zachtjes terwijl hij Niënor's bleke gezicht in de gaten hield. 'Maar ik weet zeker dat Eru niet wilde dat Niënor zou sterven, ze zal het overleven'. hij gebaarde naar de deur. 'Maar ik denk dat we het beste in de woonkamer verder kunnen praten en vrouwe Niënor het best kunnen laten rusten.'
Hier stemde de twee mensen mee in en verlieten de slaapkamer stilletjes.
'Ik ga even naar bed,' sprak Túrin halverwege de gang. Zijn armen hingen slap naast zijn lichaam en de pijn en littekens van uit zijn leven voor zijn dood waren nu goed te zien. Hij knikte nog even en liep toen zonder een woord te zeggen naar zijn vertrekken.
'Arme man,' mompelde Angel, ze vond het vreselijk hem zo te zien. Naast haar knikte Maglor instemmend.
'Ik heb veel gehoord over Túrin, zoon van Húrin. De draken helm van Dor-lómin en zwarte zwaard. Ze waren bekend in heel Midden-Aarde.'
Ze liepen de trap af.
'Wat kunt u mij vertellen over Húrin, Túrin en Niënor?'
'Niet veel ben ik bang, vrouwe.'Maglor zuchtte. Hij vond het een vreselijk verhaal, maar toch was het een verhaald dat vertelt moest worden zodat het niet vergeten zou worden. 'Ik was daar, bij de Nirnaeth Arnoediad. De dag dat Morgoth verslagen had moeten zijn, maar wat niet gebeurde.'
De deur van de woonkamer kwam inzicht en het ging open toen Angel en Maglor naar binnen liepen. Maglor sprak toen hij de deur dicht deed.
'Tijdens de Nirnaeth Arnoediad… het wordt niet voor niets de het gevecht van ongekende tranen genoemd, vrouwe Angel. Ik herinner me nog goed hoe Húrin Thalion Morgoths orks op afstand hield.'
Maglor zuchtten opnieuw en vertelde alles wat er voor de poorten van Angband was gebeurd en bij elk woord dat hij uit sprak leken de kleuren van zijn gezicht te verdwijnen en langzaam leek de elf ouder te worden. Hij zweeg echt toen hij zijn broers in de gaten kreeg. Ze keken hem belangstellend aan. Zelfs Fëanor keek geïnteresseerd, hij kende zijn zoon maar al te goed en kon goed zien dat er iets niet in de haak was.
Met een brok in zijn keel stond Maglor voor zich uit te staren.
'Vrouwe Niënor is zwanger!'