Punt 11

Ik zat tegenover Fauve.
Buiten ons was er niemand anders meer in het cafeetje te zien, wat logisch was aangezien de zaak normaal gezien om 6 uur dicht ging.
Ik glimlachte naar haar en boog mijn hoofd even wat voorover. Ik kon mijn blijdschap niet verbergen. Dit alles was te mooi om waar te zijn.
En het mooiste was dat zij de hele tijd terug glimlachte.
'Bedankt', zei ik.
Haar ene wenkbrauw ging lichtjes omhoog en ze hield haar hoofd wat schuin. 'Bedankt waarvoor', vroeg ze. Haar stem was zacht en aangenaam om naar te luisteren. Ik kon het plezier en de fantasieën die ze had, horen in het geluid van haar stem en het was heerlijk. 'Bedankt dat je mijn briefjes beantwoordde, bedankt voor alle dingen die je me hebt geleerd, bedankt om hier te zijn. Echt gewoon bedankt voor alles.', vloeide er vlot uit mijn mond.
Ze lachte.
'Graag gedaan dan denk ik'
Er waren zo veel dingen die ik haar wilde vragen, maar toch vroeg ik ze niet. Ik wilde wachten tot de antwoorden spontaan naar boven zouden komen. Dit gesprek moest niet lijken op speed-daten zoals je wel eens op een kamp deed. Nee, dit gesprek moest magisch worden. Ik wilde dat Fauve dit gesprek voor eeuwig zou onthouden, ik wilde dat ze zou dromen over de dingen die we samen nog konden doen en ik wilde haar knuffelen -die drang had ik serieus de hele tijd, maar gelukkig kon ik mezelf onderdrukken, ze was namelijk geen teddybeer-.
'Je zit hier toch niet al te lang?', vroeg ik verontschuldigend aangezien ik niet wist wanneer ze verwacht zou hebben dat ik hierheen ging komen.
Fauve schudde haar hoofd. 'Je wil niet weten hoe zenuwachtig ik was', zei ze en ik lachte. Ze vroeg me wat er zo grappig was. 'jij zat hier rustig en geconcentreerd terwijl ik bijna door mijn benen heen in de grond zakte van de stress en dan vind jij dat jij stress had?'.
Fauve zei al lachend: 'ik zat met mijn rug naar de deur toe zodat ik niet de hele tijd naar buiten zou staren om te kijken of je er al was en bovendien had ik deze bij me'.
Ze haalde verschillende bierkaartjes en andere papiertjes te voorschijn die ze met haar slanke vingers, richting mijn hand verschoof.
Op de papiertjes stonden allerlei heel uiteenlopende dingen geschreven. Zo ging het van gewoon hoi tot diamanten blinken, maar sterren schitteren en andere uitspraken. Ik legde ze met mijn handen een beetje uit elkaar zodat ik ze allemaal kon lezen en keek ondertussen af en toe naar Fauve. Haar wangen kleurden lichtjes rode kleur omdat ze zich een beetje schaamde voor haar 'voorbereidende werk'.
Maar ik vond het prachtig en dat zei ik haar ook.
De hele avond praatten we nog verder en hoe meer Fauve vertelde, hoe fantastischer ik haar vond. Mijn fascinatie voor haar werd steeds groter.
Toen we afscheid namen van elkaar, legde ze haar armen rond me heen en gaf me een snelle knuffel. En ook al duurde dat contact maar een aantal seconden, toch was het het leukste moment van die avond. Het deed me zweven op wolken.

---

Bedankt voor de kudo's, jullie zijn geweldig!
Zoals beloofd het tweede stukje.
En wat vinden jullie van Harry en Fauve?