Bevrijding

Will en Maddie lieten hun paarden naast het pad waar ze zo met de gevangenen overheen moesten. "Oké laten we gaan"mompelde Will. Ze slopen op het kamp af en en soms als Een Scotti wakker dreigde te worden sloegen ze hem neer. Uiteindelijk kwamen ze bij de gevangenen aan en sneden hun boeien door met hun werpmessen waardoor ze wakker werden ze zagen ook dat er veel mensen verwondingen hadden en moeite hadden met lopen dus zei Will tegen de mensen "de sterke mensen helpen de oudere en jongeren". Will zag tot zijn verbazing dat zelfs de meiden de oudere en jongere personen hielpen. Maar dacht hij erachteraan Maddie had ook al bewezen dat meiden ook best iets kunnen. Toen iedereen klaar stond om te vertrekken -wat niet helemaal geluidloos was gegaan dus hadden ze bijna alle Scotti bewusteloos moeten slaan maar dan zouden meteen minder werk hebben als er iemand per ongelijk op een scotti ging staan. Toen ze bijna uit het kamp waren zei Will tegen Maddie "ik achteraan lopen zodat we niemand kwijtraken." Maddie knikte en Will liep naar achteren het viel hem op dat er twee nog niet volwassene jongens en een nog jonger meisje die niet ouder kon zijn dan vijf helemaal achteraan liepen. Zonder dat iemand op of om keek naar ze. Na een paar minuten lopen keek het meisje angstig achterom. Will zuchtte dat gezicht zou hij nooit meer vergeten. Uiteindelijk kwamen ze bij de paarden aan. Toen het al ongeveer het eind van de dag was kwamen ze aan in het dorp iedereen begon te juichen en liepen naar huis Will en Maddie schreven een bericht aan kasteel macindawn om een aantal mensen te vragen om het dorp een tijdje te bewaken. Na een paar dagen komen Will en Maddie bij Will 's huis en Maddie pakt de laatste paar spullen in, neemt afscheid van Will en Trek en vertrok naar huis. Naar haar ouders en Will's beste vrienden.