38. Welcome back

We waren al 2 dagen later.
Faith begon langzaam wakker te worden en Jasper had ik nog niet gezien.
Hij zal zich vast schuldig voelen.
Ik zuchtte.
Faith haar lichaam schudde, het leek net of ze stuiptrekkingen had.
Ik hield haar hand vast en fluisterde tegen haar, in de hoop dat ze me zou horen.
'shht, rustig maar, het kkomt wel goed. Ik kan niet geloven dat Jasper dit met je gedaan heeft' ik ademde diep in en uit, het was nu geen tijd om me weer kwaad te maken.
Ik stond op en verliet de kamer. Ik kon mijn zus in deze toestand niet aanzien.
Een traan rolde over mijn wang.
Ik liep het bos in... ik moest hier gewoon weg.

Carlisle P.O.V.

Daar lag ze dan, bijna getransformeerd.
De arme stakker.
Ik zuchtte.
En begon te praten tegen Faith, ik wist dat ze me zou horen.
'Diana is woedend op Jasper omdat hij dit gedaan heeft. Langs de ene kant begrijp ik haar wel maar langs de andere kant...' mijn zin kon ik niet afmaken.
Ik merkte hoe Faith haar lichaam kalmeerde, rustiger werd.
Ik stond recht en nam mijn gsm.
'Jasper... het is Carlisle... ze is er bijna, nog even.'
'Ok, ik kom eraan.' klonk het langs de andere kant.
Ook belde ik Diana op en ook zij kwam zo snel mogelijk.

Diana P.OV.

Eindelijk ik was er.
Ik stormde Carlisle zijn bureau binnen en ging meteen naast mijn zus zitten en nam haar hand vast.
Ik werd rustiger.
Zonder rond te kijken wist ik meteen dat hij hier was.
'Wat doet hij hier' vroeg ik kattig aan Carlisle.
'Ik heb hem opgebeld, het is beter dat hij er ook bij is.'
'Ik wil hem hier niet...' mijn stem was kou en onvriendelijk.
'Diana...' Carlisle probeerde me te overtuigen dat Jasper hier moest blijven.
'Nee, Carlisle! Ik wil hem hier niet, niet nu' ik keek Jasper aan, mijn ogen spuwden vuur.
'Ik ga wel' zei hij stil en verliet de kamer.
'Diana, waarom doe je nu zo?' Carlisle was in de war.
'Hij heeft mijn zus pijn gedaan, niemand komt aan haar, zelf niet Jasper.' en weeral voelde ik een traan rollen over mijn wang.
'Het is ok, liefje. Fatih is bijna terug. Dan heb je haar terug, voor eeuwig. Je moet blij zijn.'
'Dat ben ik ook, ergens, maar toch...'
Carlisle kwam naast me op de gornd zitten en sloeg zijn arm om mijn middel.
'Het komt wel goed' fluisterde hij in mijn oor en kuste me in mijn nek.

Faith P.O.V.

Langzaam werd ik terug in de normale wereld gesleurd.
Ik wist wat er aan de hand was.
Carlisle had uren naast mij gezeten om te vertellen wat er was.
Ik opende langzaam mijn ogen en de grip rond mijn hand werd sterker.
Ik liet mijn ogen de kamer afgaan...
Carlisle en Diana.
Waar is Jasper?
Diana vloog meteen rond mijn nek en knuffelde me zo hard. Ben ik blij dat ik niet moest ademen anders was ik gestikt.
'Hey' zei mijn zus tegen me met tranen in haar ogen.
Ik glimlachte en knuffelde haar terug.
'Komaan meiden. Genoeg geknuffeld.' Carlisle moest lachen, dat hoorde je in zijn stem.
'Faith, heb je geen honger of dorst gevoel?' vroeg hij aan me.
Ik wachtte even met antwoorden.
'nee' zei ik.
Carlisle fronste, alsof er iets niet klopte.
'Is dat dan zo erg?' vroeg ik.
'euhm... ik weet het niet... normaal als je pas getransformeerd bent, heb je meteen honger en wil je niets liever dan wat bloed.' Diana keek al even verbaasd als Carlisle.
'Ik ben zo terug.' en weg was hij.
Nog voor ik mijn hoofd kon draaien was de dokter al terug met een glas bloed in zijn handen.
Ik nam het aan.
'Dit ziet er echt vies uit' zei ik.
'Drink nu gewoon' hoorde ik Carlisle en Diana in koor zeggen.
ik zette mijn lippen aan het glas en dronk.


hopelijk vinde jullie het goed
veel plezier
<3