Part 2.

Het duurde niet lang voor mijn jongste zusje wakker werd. Vandaag was de koninklijke parade en natuurlijk praatte ze daar al dagen over. Het was ook een bijzondere gelegenheid en het betekende gratis heerlijk eten voor iedereen in de stad. Na het gunstige huwelijk van mijn zus hadden we nooit meer echt honger gehad, maar ik wist nog goed hoe het voelde.
De jongste prinses was vandaag achttien geworden, en dat betekende ook dat ze binnenkort zou trouwen. Ik zuchtte. De prinses had vast wel een mooie droom gehad, met een knappe prins van een vriendelijk buurland. Ik hoopte voor haar dat het deze keer niet een boerenjongen was, want dat had nog voor een hoop schandaal gezorgd bij haar moeder. Mijn moeder, die dol op sappige roddels was, praatte er nog steeds over. Natuurlijk waren ze uiteindelijk getrouwd, maar wel met een behoorlijk chagrijnige vader van de bruid.

Ik had moeite mijn overenthousiaste zusje in controle te houden, dus mijn moeder nam haar van me over. Dat betekende dat ik met mijn middelste zusje zat opgescheept. Ze was erg lief, maar sinds ze voor de eerste keer van haar ware liefde had gedroomd, praatte ze nergens anders meer over. En dat probeerde ik nu juist te vergeten vandaag.
Gelukkig was dat niet heel moeilijk. Zelfs mijn zusje was enthousiaster over het eten en de muziek dan over haar droom. Waarschijnlijk zou het toch nog even duren voor ze hem ontmoette. Met haar zestien jaar was ze nog een beetje jong.
We vonden uiteindelijk een mooie plaats om te staan. Ik bleef liever nog even bij het eten hangen, maar mijn moeder vond het heel belangrijk dat we allebei de prinses zagen.

De optocht was inderdaad prachtig. De paleiswachten zagen er indrukwekkende uit in hun uniformen en de paarden waar ze op reden waren de beste in de bekende wereld. De prinses zou pas op het einde verschijnen.
“Alysia!” Mijn zusje schreeuwde met moeite door de muziek heen. “Wat als mijn ware liefde een prins is?”
“Dat zouden we allemaal heel fijn vinden,” antwoordde ik. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar te vertellen dat die kans wel heel klein zou zijn. Het feit dat mijn zus, toch een gewone burger, met een edelman was getrouwd, was al heel ongewoon.

Reikhalzend keek het publiek uit naar de koets met de prinses. Het was een open koets, zodat we haar allemaal goed konden zien. Gejuich klonk al op voor me, maar ik had nog geen blik op de jonge vrouw kunnen werpen. Toen kwam ze langzaam in mijn blikveld. Ze droeg een dure jurk en haar donkere haar zat ingewikkeld opgestoken. Ik kon de kleur van haar ogen niet met zekerheid onderscheiden, maar het sprongetje die mijn hart maakte, was onmiskenbaar. Zij was de vrouw uit mijn droom.