002

Nog steeds met een schuldig gevoel hobbelde ik naar Nina en Hannah. Tot mijn afschuw zat ook Thomas, een ongelofelijk irritante jongen uit ons jaar, in de coupe. Nina was smoor op hem en ik vond het daarom ook niet gek dat ze hem glazig aan keek.
'Gaat tii lekker Nin?' vroeg ik lachend terwijl ik naast Hannah neerplofte.
Geschrokken keek Nina op.
'Hallo Wea-sl-ey', zei Thomas statig.
Wat een eikel!
'Hallo Th-o-mas'.
Thomas' naam was Thomas Thomas. Zijn vader had als achternaam Thomas. Ook daarom vond ik hem al een sukkel, wie heet er nou Thomas Thomas.
Hannah grinnikte.
'Hoe je klep In-fer-tie', bromde Thomas nijdig.
Toen was ik pas echt boos.
'Ik zou maar niks zeggen, Thomas Thomas'.
'Weasleys zijn nietsnutten', zei Thomas luid.
Hannah slaakte een klein kreetje, maar Nina hoorde niks.
Ik stond op en nam een ongelofelijke arrogante houding aan.
'Ik ben Thomas Thomas', zei ik met een belagelijke stem.
'En ik ben een eikel, hopelijk word ik opgegeten door een dier, dan is iedereen van me af'.
Hannah schaterde het uit. Terwijl Nina me boos aan keek.
'Hè, Nina kom op zeg', zei ik.
'Ik kan er niks aan doen dat ik goede humor heb'.
Thomas was witheet van woede en stond ook op.
'Ik ben een Weasley', zei hij pieperig.
'Moet je mijn enorm idiote haar zien, fel rood! Ik ben net een verkeersbord'.
Het verbaasde me dat Hannah niet riep:
'Rose! Er komt rook uit je oren'.
Ik keek Rhoma nijdig aan, pakte Hannah's arm rn trok haar mee de coupe uit. Ze lachte nog steeds toen we ergens anders gingen zitten.
'Rose je was briljant!' schreeuwde ze opgewonden.
'Ik ben een eikel, hoe verzin je het!'
Ik haalde lachend mijn schouders op.
'Zoals ik zei, ik heb gewoon goede humor'.