Hoofdstuk 14

Maya was naar huis gegaan tegen een uur of vijf. Embry, Quil en Paul hadden haar thuis afgezet en Seth was opgehaald voor zijn vader. Sam, Jared en Jacob waren zo’n uur geleden gestopt met cliff diven en waren bij ons komen zitten. Kim en Jared lagen verstrengeld als een heel nieuw verliefd stelletje waar ik met grote ogen naar keek.
Sam lag met zijn hoofd op Emily’s benen met een grassprietje tussen zijn tanden en was zacht weggedoezeld bij het horen van Emily’s zachte gezang.
Ik zat in kleermakers zit, met mijn rug tegen Jacob’s borst die schuin achter me zat. Hij had me zijn vest aangetrokken en was heerlijk warm. Het vest was duidelijk veelste groot maar I couldn’t care less. Met zijn geur in mijn neus en zijn warmte door mijn hele lichaam doezelde ik, net als Sam, zachtjes weg. Maar wel wakker genoeg om zijn geklets met Jared te kunnen horen. Het ging over één of andere wedstrijd die op TV was geweest, en ik had geen idee over wat of wie het ging, maar het was aangenaam om zijn stem en gegrinnik te horen.
Ik schrok op toen ik Sam’s stem hoorde. Een zacht gegrinnik in mijn oor vertelde me dat ik inderdaad even in slaap was gevallen. ‘Ben je wakker?’ Het was Jacob’s schorre stem en ik kon er een lach in horen.
‘Hoe lang ben ik weg geweest?’ vroeg ik terwijl ik door mijn ogen wreef.
‘Kleine tien minuutjes.’
Hij fluisterde en ik keek even rond. De wolken hadden plaats gemaakt voor een prachtige zonsondergang. Ik glimlachte dromerig weg. ‘Dit is nog eens fijn wakker worden.’ In Jacob’s armen, in de zonsondergang op het strand. Top. Ik zag Jacob niet maar ergens wist ik dat hij glimlachte.
Jared en Kim waren weg en Sam en Emily waren op weg naar de zee om een stukje te lopen. Waarschijnlijk was het dus Sam geweest die gedag had gezegd.
‘Hoe voel je je?’
Ik wist dat ik eigenlijk zou moeten gaan verzitten, maar alles in mijn hele lichaam zei ‘Nope’.
Hoe voelde ik me? ‘Een beetje gek,’ Ik grinnikte om mijn antwoord. Nu ging ik wel iets verzitten, schuin tegen zijn borst aan zodat ik hem wel kon aankijken, maar nog steeds kon genieten van zijn warmte. Hij leek het allemaal prima te vinden en schoof zijn ene been onder mijn knieën door. ‘Ik geloof niet dat er een emotie bestaat om te beschrijven hoe het voelt om erachter te komen dat een sprookjes dier echt bestaat.’
Hij grijnsde. Jacob grijnsde altijd en ik werd er vrolijk van. ‘Verbaasd zou er in de buurt komen, denk ik,’
Ik grinnikte. ‘Voelde jij je verbaasd toen je opeens op vier poten stond?’
Hij keek me recht in mijn ogen aan en weer had ik het gevoel dat ik zweefde. ‘Niemand heeft me dat eerder gevraagd.’ Hij glimlachte met waardering. ‘Doodsbenauwd eerder,’ Hij beet op zijn lip. ‘Het was de avond van het kampvuur. Nadat Leah was veranderd is er één van de vampiers La Push in geslopen. En daar popte we opeens allemaal open. Nadat jij al naar je bedje was.’
‘Jemig...’
‘Gelukkig was Sam er ook als wolf, en wat ik eerder al vertelde over het horen van elkaars gedachten? Hij kon het allemaal laten zien in een paar seconden. Maar het was heel erg gek.’
‘Vind je het fijn dat je er eindelijk over kan praten? Met iemand anders dan uit je… groep?’
‘Pack. We zijn een pack wolven.’ Ik knikte begrijpelijk. ‘En ja, eigenlijk wel. Het is fijn om het met iemand te kunnen bespreken die het niet allemaal zo vanzelfsprekend vindt.’
‘Zo zou ik het niet noemen, nee.’
Ik legde mijn oor tegen zijn borst en besloot om gewoon even niks te zeggen, om gewoon even te genieten van de prachtige zon, de herfst en Jacob. Het was allemaal nog steeds en gekke gedachte, maar de acceptatie kwam langzaam door. Misschien zou het anders aanvoelen als ik de wolven allemaal eens had gezien.
Jacob had zijn kin op mijn hoofd gelegd voor rust en één van zijn handen speelden vaag ergens met zijn vingers. We zagen de zon in de zee zakken en nu het zelfs donker was, en de temperatuur ver was gedaald had ik nog geen zin om op te staan.
‘Wil je terug?’ had Jacob na een tijdje gevraagd en ik knikte, niet omdat ik wilde maar omdat het toch ooit zou moeten.
‘Omdat het moet,’ Jacob had naar me geglimlacht en geholpen om op te staan, maar mijn spieren waren na het koude water stijf. We vouwden de dekentjes netjes op, stopten ze in de tas en namen ze mee naar het huisje van Sam en Emily. Ze waren in geen heinen en verre te bekennen. Ook het huisje was donker.
‘Waar is de rest heen?’ vroeg ik aan Jacob die nog steeds in zijn shirt rond liep. Ik had hem gevraagd of hij zijn vest terug wilde, maar hij had zijn hoofd geschud. Hij droeg hem alleen zodat de mensen niet gek zouden opkijken. Zoals ik nu deed.
‘Wachtlopen en Seth is gewoon thuis,’ Jacob zette de tas met spulletjes op de veranda en kwam toen weer naar me toe gesneld. ‘Die houden we zoveel mogelijk in het normale leven.’ Ik knikte en rilde tegelijk. ‘Kom op, we moeten jou de warmte in zien te krijgen.’ Hij grijnsde weer.
We hadden mijn auto opgehaald bij Jacob thuis en hij had me thuis afgezet. Toen we waren uitgestapt had hij me een knuffel gegeven en naar binnen geduwd. ‘Als je nog vragen hebt, je hebt mijn nummer en je weet waar ik woon. Geen vraag is te gek.’
‘Dankjewel,’ Maar hij schudde zijn hoofd.
‘Jij bedankt, dat je me accepteert,’ Hij pakte mijn handen vast en kuste mijn vingers. ‘Ik spreek je snel weer, Jennifer.’
Ik keek hem na voordat ik naar binnen liep. Ik douchte mezelf warm, pakte een kop soep en ging bij mijn ouders op de bank zitten. Mijn moeder was bezig met een puzzeltje en papa was natuurlijk de wedstrijd aan het kijken.
‘Ik heb vandaag een wolf gezien,’ begon ik. Zou mijn moeder ook weten van de weerwolven? We gingen er nu achter komen.
Mijn vader keek meteen op. ‘Oh, ja?’
Ik knikte. ‘Ik reed samen met Maya naar huis en hij stond op de hoofdweg. Meteen nadat we stil stonden rende hij weer het bos in.’
Mijn moeder keek me aan over haar bril. ‘Nou zeg… Een wolf… Ja, ze komen wel voor in de buurt toch?’
Ik trok mijn wenkbrauwen op. De normale wolf ‘Al veertig jaar niet meer, mama.’ Het bleef ijzig stil in huis. Ik keek op van mijn kop soep naar mijn ouders. Mijn vader keek me strak en aftastend aan.
Opeens schoot mijn moeder wakker. ‘Je moet de politie bellen! Misschien is het wel het monster waar ze het over hebben!
‘Dat is al gebeurd,’ Ik begon te grinniken. ‘Je kent Maya toch,’
‘Maar,’
‘Geen zorgen,’ Ik sloot beide handen om de warme kop. Er kroop nog steeds een koude rilling door mijn lichaam. ‘Ik weet zeker dat de wólf me niks zal doen,’ Ik keek mijn vader strak aan en hij mij. Mijn moeder daar in tegen rende naar de telefoon, waarschijnlijk om Lincy te bellen.
‘Wolven zijn in hun natuur ook niet weg van mensen,’
Als ik alleen was geweest was ik heel hard gelachen – niet weg van mensen, en hoe moest hij imprenten dan zien? Ik keek achter me maar mijn moeder was niet meer te zien. ‘Weet je dat heel zeker, pap?’
‘Wat heb je gezien, Jennifer?’ Hij ging verzitten.
‘Nou, nog niet heel veel,’ Ik begon te blozen. ‘Maar wel gevoeld,’
Zijn ogen waren tot spleetjes fijn geknepen en ik zag hem denken. Tot zijn ogen groot werden – hij was verbaasd, een beetje bang maar vooral… trots… Hij was trots. En ik was erdoor verbaasd.
Oh, mijn hemel. Ik moest echt nog heel veel leren over deze wereld.
‘Ben je…’
Ik knikte. En glimlachte. ‘Jacob,’
‘Jácob?’ Hij was even uit het veld geslagen. Maar al snel sprong hij op en knuffelde me stevig. ‘Ik ben zo trots op je,’ Hij nam mijn gezicht in zijn grote handen en kuste mijn voorhoofd. ‘We hadden stiekem gedacht dat jij misschien met Jared…’ Hij glimlachte verontschuldigend.
‘Járed?’ Nee. ‘Papa, nee!’
Hij begon weer te lachen. ‘Ik weet het, ik weet het, sorry.’ Hij keek me weer aan. ‘Ik wil graag het hele verhaal horen, maar je moeder komt er weer aan,’
‘Maar-’
‘Ze mag van niks weten, Jenn,’
En daar zat ‘ie weer in zijn stoel.
‘Thank, God,’ kwam mijn moeder binnen. ‘Volgens Lincy was Maya erg overstuur maar kan het nu de rust wel weer vinden.’ Ze klopte op mijn knie. ‘Dat jullie het gewoon hebben gezien! Ik ben blij dat jullie niks is overkomen. Poe… Ik moet er niet aandenken als-’
‘Mama, een wolf hoort toch echt bij de natuur, rustig maar.’
Het duurde even, maar uiteindelijk vroeg ze naar mijn dag. Ik vertelde mijn ouders dat we waren wezen cliffduiken en op het strand hadden gelegen. Ze hadden me voor gek verklaard maar waren blij dat ik een leuke dag had gehad. Ik las nog wat maar ging vroeg naar bed. Het koude water had me uitgeput.