003

Harry haalt zijn schouders op en loopt naar de tafel van Zwadderich.
'Weet hij wel dat Zwadderich zo'n stomme afdeling is?' vraag ik aan Ron.
Hij haalt zijn schouders op en bromt wat, maar zo zachtjes en chagrijnig dat ik het niet kan verstaan.
'Hè, Ron, een beetje gezelliger zou leuk zijn', grinnik ik.
Ik geef hem een stomp tegen zijn zij en hij lacht.
'Goed, goed', ik laat mijn dag niet verpesten door zo'n sukkel'.
'Pas op wat je zegt Ron', zegt een van de twee jongens.
'Voor je het weet stormt heel Zwadderich op je af, inclusief Harry, en eindig je zometeen net zoals JeWeetWel'.

'Nee, Ron', zeg ik lachend.
'Alohamora is geen waterspreuk, je opent er sloten mee'.
We zitten in de leerlingenkamer huiswerk te maken. Ron bakt er niks van, maar de tweeling, die trouwens Fred en George heten, hadden me al gewaarschuwd. Ron verbetert de fout snel. Lachend schud ik mijn hoofd en concentreer me weer op mijn huiswerk. Ik had het al af, maar besloot Het standaard spreukenboek niveau 1 voor de zekerheid uit te lezen.
'Hermelien?' vraagt Ron.
'Wat is Accio?'
Verbaast kijk ik naar Rons blaadje. Accio leer je nooit in het eerste jaar. Dan begin ik te lachen.
'Ron dat is niet jouw huiswerk, kijk eens naar de naam!'
Verbaast kijkt Ron boven aan het blaadje, waar Fred Wemel staat.
'O', zegt hij lachend.
'Maar dan ben ik bang dat ik mijn eigen blaadje kwijt ben'.
Ik graai met mijn hand in Rons tas en even later haal ik er een verfrommeld huiswerk blaadje uit.
'Wat zei je?'
Ron geeuwt opzettelijk.
'Hermelien, ik ben echt moe, mag ik het van jou overschrijven'.
Ik lach. Die jongen is echt niet te geloven. Ik schuif mijn blaadje naar hem toe, zodat hij de antwoorden kan lezen.
'Bedankt', zegt hij vrolijk.
Hij begint driftig de antwoorden over te schrijven. Het duurt wel even voordat hij klaar is, maar uiteindelijk verdwijnt het huiswerk weer in zijn tas.
'Ik ga naar boven', zeg ik.
Ik pak Het standaard spreukenboek niveau 1 en sta op.
'Heb je dat al die tijd gelezen?' vraagt Ron verbaast.
'Uuhm, Ja', zeg ik.
'Voor de zekerheid'.
Ron knikt en doet me na.
'Voor de zekerheid', zegt hij met een kleine piepstem.
'Zo praat ik niet!', roep ik hem verontwaardigt na als hij de wenteltrap oploopt.
Hij grinnikt. Draait zich om en knipoogt, daarna verdwijnt hij achter de muur.
Hoofdschuddend loop ik naar de meisjes slaapzaal. De andere liggen allemaal al te slapen en een meisje snurkt zelfs. Ik weet naast Ron en Marcel helemaal niet wie er in mijn jaar zit. Dat zou ik morgen wel aan iedereen vragen. Mijn Gewaad verwissel ik voor een schone pyjama. De strikjes op de mouwen kietelen en ik doe een paar pogingen om ze er van af te trekken, maar ze zitten muur vast. Het opgemaakte bed ruikt heerlijk en als ik er in kruip merk ik dat het ook nog eens heel lekker ligt. Ik kijk naar het raam en na minstens een paar seconden val ik tevreden in slaap.