Hoofdstuk 13

Grappend en lachend kwamen we bij Sam en Emily binnen – Emily aan het koken, en de jongens aan het eten. Op het moment dat Jacob een arm losjes om mijn schouder heen legde, groeiden de grijnzen op de gezichten van iedereen, behalve die van Seth. Seth zakte alleen nog maar meer onder de tafel van schaamte.
‘She knooooooooows!’
Jared kwam op me af en trok me in een knuffel. ‘Hè, hè. Ben je niet boos?’
Grinnikend vroeg ik hem hoe ik nou boos kon zijn. Sam knuffelde me ook, en gaf me een kus op mijn voorhoofd. Emily kon haar geluk niet op. ‘Eindelijk geen geheimen meer!’
En toen viel mijn oog pas op het meisje. Ik herkende haar. Kim, het meisje zat een jaar onder mij en had ik wel eens op school zien lopen. Jared zag me kijken en liep op haar af. Hij trok haar omhoog, in zijn armen.
‘Jenn, dit is Kim. Mijn vriendin. En imprent.’ Hij kuste haar en ik zag dezelfde blik die Sam altijd aan Emily gaf. Keek Jacob ook zo naar mij?
Ik glimlachte. ‘Hoe lang al?’ Twee dagen? Drie dagen? Hoe lang had ik Jared niet gezien?
‘Vijf weken,’
‘Wat?!’ gilde ik uit. Ik pakte een kussen van de bank en gaf hem een mep. ‘En je vertelt niks?!’
Hij pakte een ander kussen van de bank en gebruikte het als zijn ‘zwaard’ – zoals we als kleine kindjes altijd hadden gedaan.
‘Hoelang had jij ook alweer nodig om bij je zinnen te komen? Acht weken of zo?’ Hij grijnsde en gaf me een mep.
‘Oh, jij vieze valsspeler. Je weet best hoe het zat met Luke.’
Hij stak zijn tong uit. ‘Hoe had ik het nou kunnen vertellen als jij denkt dat overal camera’s hangen?’
Ik mepte een paar keer op zijn hoofd. ‘Zakkenwasser, je had best het ‘imprent’ verhaal weg kunnen laten. “Vriendin” is een woord dat ik echt wel ken!’
Hij hief zijn hand en rukte het kussen uit mijn hand. ‘Oké, oké, sorry. Maar ik wil je wel even voorstellen.’
‘Dat kan ik heel goed zelf,’ zei ik terwijl ik mijn kussen terug trok en hem een “harde” duw gaf en in de bank liet vallen. ‘Hoi, ik ben Jennifer!’
Ze glimlachte verlegen naar me. ‘Kim.’ Ik schudde haar hand. ‘Dus jullie zijn ook bij elkaar?’ Ze keek van mij naar Jacob.
Uh. Hm. Janee. Ja. Nee.
‘Ik geloof dat ik, hoe sterk ik ook ben, er niet levend uit kom als ik Jennifer niet eerst meeneem voor een normale date. Haar beste vriendin is heel erg goed in mensen vermoorden alleen al bij blikken,’
Ik begon te lachen. Jacob had gelijk, Maya zou niet alleen Jacob vermoorden als ze van niks wist, maar mij ook. En ik vond het een hele creatieve oplossing voor de buitenwereld. Want hoe moest je ‘We’re taking it slow’ nou uitleggen in een “ja” of “nee”?
Maya.
Wolf.
Ik laat weten wanneer ik thuis ben.
Ik slikte en voelde al het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Ik had mijn telefoon nog niet uit mijn zak gepakt of ik hoorde al iemand de deur door rennen. Maya. Met iemand in politieuniform erachteraan.
‘Verdomme, Jennifer!’
Ik hield meteen mijn handen omhoog. ‘Sorry! Ik had even andere dingen aan mijn hoofd,’
‘Andere dingen aan je hoofd?!’ Ze knuffelde me. ‘Thank God, you’re still alive. Wat voor andere dingen moet je in Godsnaam aan je hoofd hebben dan een twee meter hoge wolf?!’
Emily kwam tussen ons in staan. ‘Eigenlijk is dat precies het verhaal, Maya.’ Ze zag er geschrokken uit, maar ik geloofde het niet helemaal. ‘Ik kwam net thuis van boodschappen doen, en onderweg ben ik ook de wolf tegen gekomen. Ik kwam Jennifer overstuur tegen – net als ik.’
De politieagent – duidelijk uit Forks – kwam erbij staan. ‘Als ik even mag storen… Ik wil heel graag even praten over die wolf, dames,’
Ik keek in kleine paniek even naar Jacob. Hij glimlachte even. Geen zorgen.
‘Waar hebben jullie hem gezien?’
‘Dat heb ik toch al verteld?!’ begon Maya. ‘Op de hoofdweg.’ Ik knikte en de agent krabbelde.
‘En u?’ Hij sprak nu naar Emily.
‘In het bos, ik neem altijd de korte weg naar de supermarkt.’
De agent knikte en krabbelde weer. ‘Hoe zag hij eruit?’
‘Enorm,’ Maya. ‘Zandkleur.’
‘Nee…’ begon ik. ‘Ik denk eerder aan de witte kant.’
‘Wit? Nee, joh!’ Maya. ‘Ben je gek of zo, zandkleur, meneer. Echt.’
‘Nee, hij was lichter.’ ‘Niet,’ ‘Jawel,’ ‘Nee, niet waar,’
Onder ons gekibbel sprong Emily bij. ‘Volgens mij was ‘ie juist licht grijs…’ We deelden met zijn drieën de discussie ‘wel-niet-wel-niet-wel’ toen Harry Clearwater binnen kwam.
‘Charlie!’ Oh, dus dit was Charlie. ‘De wolf is gezien rond Forks, kom, snel.’
Harry was weer weg en Charlie sloot zijn boekje. ‘Denk er nog maar eens goed overna.’ Hij stond op en richtte zich tot Jacob. ‘Jij ziet er niet heel erg ziek uit,’ En weg was hij.
‘What the hell,’ Maya gaf me een mep. ‘Hij was zandkleurig,’
Ik schudde pijnlijk mijn hoofd, bah ik haatte het om te liegen tegen Maya. Het viel me zwaarder dan ik had gedacht. ‘Ik dacht echt dat ‘ie wit was,’
‘En ik heb toch echt een licht grijze gezien.’
Maya smakte. Ze nam er voor nu even vrede mee. ‘Waarom staat jouw auto bij Jacob?’
Shit.
‘Ik ga haar auto even nakijken, hij klinkt niet erg best.’ Ze knikte maar vormde haar ogen tot spleetjes. Ze geloofde er niet veel van.
‘Goed!’ riep Quil voordat iemand er weer over kon beginnen. ‘Iemand zin om te gaan cliffdiven?’
Maya’s gezicht lichtte helemaal op. Ze had me van de zomer de oren van de kop afgezeurd om te gaan cliffdiven. Iedereen deed het in La Push, maar ik durfde niet. Wie ging er nou voor de lol de oceaan in springen van een belachelijke hoogte?
Iedereen om me heen begon enthousiast te bewegen.
‘Maar het is koud buiten?’ was mijn enige zwakke tegen argument. Maar niemand hoorde me, ze stonden al buiten. Alleen Jacob wachtte even op me.
‘Nog nooit gedaan?’
Ik glimlachte zwak. ‘Ik ga liever gewoon dood dan mezelf van een cliff af te storten.’
Hij begon te lachen. ‘Het is niet eng, juist heel gaaf. Je krijgt er een stoot adrealine van.’ Ik geloofde hem toch niet helemaal. ‘Dan gaan we de eerste keer samen.’ Hij kwam iets dichterbij en fluisterde. ‘Ik laat je niks overkomen. Beloofd.’
Dat deed het ‘em. ‘Oké,’
Kim, die ondertussen ook al was voorgesteld aan Maya – was niet nodig, Kim kende Maya, Maya kende Kim niet. De wereld van de ex-en… Ik kon niet één, twee, drie zeggen of Kim Maya nou oprecht aardig vond. We kregen zwemkleding van Emily te leen, namen een aantal handdoeken en vesten mee en waren opweg naar de cliffen.
Sam kwam naast me lopen. ‘Nu opeens wel, kleine?’ Ik gaf hem een duw.
‘Ik word gedwongen.’
Hij lachtte. ‘Laat je de eerste paar keer maar gewoon vallen, wel zorgen dat je met je voeten naar beneden valt, en dan zoek je ons op in het water.’ Hij had het ook tegen Maya en Kim. Veel vertrouwen had ik er nog niet in, maar ik legde netjes mijn spullen naast die van Maya. Voor ze haar shirt uitdeed liet ze me beloven om samen weer hard te gaan lopen. Ze prikte bij zichzelf in de buik, ze was nooit strak geweest, maar dik was ze zeker niet.
‘Beloofd,’ zei ik voor ik mijn shirt over mijn hoofd heen trok. ‘Kouuuuud,’ Meteen begon ik te bibberen. Maar ik kreeg geen reactie van mijn beste vriendinnetje.
‘Verdomme,’ Ik keek haar geschrokken aan. ‘Jij kutwijf,’
‘Wat?’
‘Je hebt gewoon verdorie een lijn van je buikspieren!’ Ik keek naar beneden. Het klopte, ik had samen met Embrian de laatste paar weken een weddenschap gehad wie het meeste buikspier-oefeningen kon doen, Embrian had gewonnen – met zijn elf jaar, belachelijk – maar nu besefte ik pas wat het had gedaan voor mijn lichaam. ‘Sexy, hoor.’
Het maakte me niet uit. Ikzelf kreeg het er niet warmer van. De bikini die ik aan hand van Emily was – thank God – een stevige sportbikini en ze had me verzekerd dat niks zou verschuiven tijdens de sprong. Rillend en blauw ging ik naast haar staan, terwijl ik mijn haar in een lange staart deed. ‘Jongens, ik heb heel veel van jullie gehouden. Dan weten jullie dat voordat ik dood ga, zo meteen.’
Sam begon te lachen. ‘Zie je beneden!’ Hij had zijn woorden nog niet eens af of hij begon al te joelen, rennen en hij nam een sprong. Met een salto in de lucht racede hij naar beneden. Embry, Quil en Paul sprongen er achter aan. Jared pakte Kim vast in een omhelzing en liet haar hem vertellen dat ze er klaar voor was. Daarna vielen ze naar beneden. Met een gil van Kim en een lach van Jared. Ik trok wit weg.
‘Geweldig dit.’
‘Oké, nu ik.’ Maya twijfelde even aan de rand, draaide zich om naar mij, grijnsde en sprong toen met een keiharde gil naar beneden. Seth er achter aan. Emily gaf nog een knipoog voordat ze sprong.
‘Zijn we nou echt de laatste?’ vroeg ik rillend aan Jacob.
‘Yup,’ Hij stak zijn hand naar me uit die in graag aanpakte. Hij was lekker warm. ‘Je bent koud,’
‘Grapje zeker, het is acht graden buiten.’
Hij lachte en trok me dichter bij de rand. ‘Klaar?’ Ik keek over de rand en zag alle koppies van beneden naar me staren. Ik keek Jacob aan, twijfelde nog een seconde en knikte toen. Hij verstrengelde zijn vingers met de mijne en trok me toen over de rand.
Ik had gedacht dat ik zou gillen, maar juist in plaats daarvan begon ik juist heel hard te lachen. Ik raakte het water eerder dan gedacht en dacht alleen maar aan twee dingen: ik wilde nog een keer en ik had het verschrikkelijk koud. Het was compleet stil zo diep onder water, vredig. Ik voelde de vingers van Jacob over de mijne heen gaan, wat me even naar hem deed kijken. Hij trok me iets dichterbij en schoof zijn arm langs mijn middel, mijn buik tegen de zijne. Met zijn hand hoog op mijn rug.
Respect.
Het was het eerste wat me te binnen schoot.
Hij deed het inderdaad rustig aan, raakte me niet aan op plekken wat een normale vriend ook niet zou doen, maar hij hield me wel warm. Ik glimlachte naar hem, ik kreeg er één terug en we schoten toen samen weer naar boven.
Ik nam een hap lucht en liet even de drukte weer op me in werken. Ze gilden, lachten en spetterden elkaar nat.
‘Wauw!’ was het eerste wat ik uitbracht.
‘Ja, jij wilt nog een keer, hè!’ Maya riep me toe van ergens verderop in het water. Haar lippen waren blauw.
Ik grijnsde en knikte. ‘Ja!’ Ik begon te klappertanden en te lachen op hetzelfde moment en Jacob trok me, terwijl we samen aan het watertrappelen waren om ons hoofd boven water te houden, met mijn rug tegen zich aan. Hij sloeg zijn armen om me heen. Hoe lief zijn poging ook was, en ik was er zeker van dat het ook wel iets hielp, prikte het koude water me in de huid.
‘Kom, het strand op.’ Sam riep, en dacht ik, als een echte alpha luisterde iedereen naar hem.
Ik tikte Kim aan die ik tijdens het zwemmen inhaalde – Jared zwom naast haar, hij zwom normaal vele malen harder, wedstrijdjes hadden we genoeg gehad. ‘Gaaf was het, hè?’
Ze knikte verlegen.
Oké, misschien was ze gewoon niet zo spraakzaam.
Ik werd nat gespetterd en het duurde niet lang om erachter te komen dat Maya degene was die de boosdoener was. ‘Sukkel!’
‘En ik heb het al zo koud!’
Ze lachte. ‘Ik ook, maar dat ben ik alweer vergeten.’ Ze zwom harder door. ‘Wie het eerste boven is.’
‘Valse start!’
Het enige wat ik kon doen was harder door zwemmen nu ze hard aan het lachen was. Eenmaal op het strand sprintte ik haar achterna, het zand door. We sprongen over stenen heen, door bosjes heen en stopten abrupt toen we weer op de cliff stonden. ‘Quite.’
We grijnsden, grepen elkaars hand en doken naar de diepte. We gilden, lachten en kwamen toen weer in het koude water terrecht. Sam en Emily kwamen ons vlak achterna.
‘Ik vind toch echt dat dit een onderdeel moet uitmaken van jullie huwelijk.’ zei Maya tegen Emily toen we eenmaal achter een aantal stenen zaten om uit de wind te blijven. We zaten op handdoeken en hadden de trainingsbroeken aan die Emily ons had geleend. Kim zei niet veel maar lachte wel om de grapjes die werden gemaakt.
‘Ja, Em,’ stond ik Maya bij. ‘Jullie zijn er beide super goed in, en de meeste mensen die jullie uitnodigen vinden ’t ook helemaal geweldig.’
Emily grinnikte. ‘Ik zal het er met mijn aanstaande man overhebben, goed?’
We giechelden. Nog maar drie weken of ze zou inderdaad een man hebben. ‘Jemig, hey, dan ben je getrouwd. Voel je je niet oud?’ Maya kon het altijd zo subtiel brengen.
‘Ja, best een grote stap, hè.’ Ze kon niet stoppen met glimlachen. ‘Maar ik denk dat, als je zo iemand ontmoet die je laat voelen zoals Sam mij laat voelen, je heel erg blij bent dat je ouder wordt.’
‘Willen jullie kindjes?’
Maya keek me gek aan en ik haalde mijn schouders op. Als Kim het niet had gevraagd, dan was ik wel degene geweest die het haar vroeg.
Emily knikte vol overtuiging. ‘Ja,’ Ik kon het me helemaal voorstellen, Emily met een klein baby’tje op haar arm.
‘Ik kom wel oppassen, oké.’ Ik nam het flesje water van Emily aan en nam een slok.
‘Nou,’ Maya keek me strak aan. ‘Ik geloof dat jij eerst maar eens moet gaan daten met Jacob voordat jij het hele woord “baby” in je mond mag nemen, jongedame.’ Mijn mond viel open en Emily lachte hard. ‘Ja, je denkt toch niet dat ik dat niet zie als beste vriendin zijnde, of wel dan?’
Ik keek even naar Jake die bovenop de cliff stond te stoeien met Paul. ‘Hoezo?’ vroeg ik voorzichting.
‘Oh, mijn hemel! Preuts kind,’ ze duwde me zachtjes. ‘Als jij die blik van hem niet voelt branden, dan zijn je zenuwen naar de knoppen. En je auto… seriously? Als je bij hem wilt zijn kan je dat ook gewoon zeggen.’
‘Nou, ja! Hij gaat echt naar mijn auto kijken, hoor!’ Ik probeerde serieus te klinken maar mijn lach kwam er door heen.
‘Jij….’ Maya lachte hard met me mee en van het één op andere moment was ze stil en serieus. ‘Oké, oké, luister naar me.’ Ze ging er voor verzitten en pakte mijn handen. ‘Ik weet niet wat die jongeman zijn ogen heeft doen openen, of waar Bella opeens is gebleven of kan mij het wat. Jij vindt die jongen leuk – kijk niet zo naar me, ik weet dat gewoon – en hij jou ook. Doe wat je blij maakt, lieve schat. Die hele relatie die je met dat rijkeluiskindje hebt gehad stelde niks voor. Live and have fun.’
We keken elkaar een tijdje aan en schoten daarna hard in de lach. ‘Je bent hilarisch.’
‘Weet ik, weet ik. Maar wat ik alleen maar bedoel te zeggen is dat je moet doen waar je zin in hebt, en niet moet nadenken om de mensen die wel eens zouden kunnen zeggen dat je veel te snel weer naar een ander hopt. Want hallo, heb je wel gezien hoe die jongen er half naakt uit ziet?!’ Heel eerlijk te zijn, had ik dat niet. Ik durfde niet. ‘En hoe hij naar je kijkt… Ik hoop dat er een jongen bestaat die ooit naar mij zal kijken op die manier.’