Nare Deal

De edele wezens landden dichtbij het koninkrijk en ze stapten naar het koninkrijk. Ik hoorde hun hoeven klakken op de stenen. In de verte zag ik een vrouw met bruin haar en een glanzende groene jurk. Dat moet Jades wel zijn.
Ik kon net niet zien wat ze precies in haar handen had, maar ik kon er vanuit gaan dat het een staf was. Net zoals Venusa ook heeft.
"Daar is ze!" Chris begon enthousiast te staan in de beugels en te zwaaien naar Jades. Jades zwaaide in de verte terug. Toen de blauwe Hoornrenner van Chris aan galoppeerde gingen de andere Hoornrenners ook meteen in galop. Ik zag dat Bram dat werkelijk niet zag aankomen en moeite had om nog goed op het paard te blijven zitten. Gelukkig had hij vleugels en bleef hij daardoor nog zitten. Ik zag dat hij er chagrijnig van werd, tijd voor een complimentje! "Goed opgelost!"
Hij keek mij aan en grijnsde. "Dank u. " Zei hij en hij knipoogde naar me. Ik grijnsde terug. Vaag, maar zo was het met De Vloek Van De Chupalosta. Ik hoorde te glimlachen, maar het ging gewoon automatisch. Ik keek weer voor me en Jades stond nu goed in zicht. De Hoornrenners gingen onverwachts naar draf en nu vielen Bram én ik er letterlijk af. Ik naar links en hij naar rechts zodat we bijna op elkaar vielen. We hadden echt te weinig ervaring met deze wezens. Ik ging overeind zitten, maar de gele Hoornrenner van Venusa schrok en galoppeerde uit angst weg, maar Venusa had die zien aankomen en galoppeerde een eindje om het edele dier tot rust te laten komen.
Bram drukte zijn hand tegen zijn hoofd. "Ouch" kreunde hij. Gelukkig was hij oké, dat was meteen te zien omdat hij ook rechtop ging zitten en mij aankeek.
Verbaasd draaide mijn Hoornrenner zich om en gaf me een zacht duwtje met haar snuit. Het duwtje was hard genoeg om tegen Bram aan te vallen. En daar ging ik, deze keer wél op Bram. Het zag eruit als een onhandige knuffel.
"Sorry" Zei ik zachtjes en ik glimlachte verlegen. "Dat was niet de bedoeling."
"Geeft niets." Deze keer glimlachte hij wel. Zijn ogen glansden toen hij mij weer aankeek. "De vloer was koud, maar dat heb jij opgelost." Zei hij. Hij zag mijn grijns verschijnen en plagend rolde ik met mijn ogen. ´´Ik heb je extra blauwe plekken gegeven, het was dus niet gratis! ´´ Bram en ik hoorden het geluid van hoeven dichterbij komen en Bram duwde me snel overeind en ging toen zelf ook overeind zitten. Hij knipoogde op dit gênante moment. "Gaat het?" De stem van Venusa drong tot me door. Ik schrok een beetje. Dom genoeg had ik Chris verwacht, maar het is logisch dat Venusa komt als ik boven op Bram lig. "Ja hoor" zeiden Bram en ik bijna tegelijk. Bram stond op en trok mij aan mijn arm omhoog. "Sorry dat ik jullie niet waarschuwde voor de overgang." Venusa glimlachte, maar ik zag ook een glimp van overbezorgdheid. Ze wilt echt liever niet dat ik wat met Bram heb.
"Geeft niet." Zei Bram en hij grijnsde verraderlijk. "Nee inderdaad, geeft niets." Zei ik snel. "Kom. Stap maar weer op." Zei Venusa.
Bram en ik stapten op onze Hoornrenners. Venusa wachtte totdat we zaten. "Als de paarden beginnen te draven moet je op ritme gaan staan en weer gaan zitten." Legde Venusa uit. "Ongeveer om de 1 seconde kom je een beetje uit het zadel en dan ga je weer zitten. Dit noemen we licht rijden." Ze liet haar Hoornrenner aandraven en ze deed het voor. "Kom maar." Vervolgde ze.
We draafden aan en we gingen licht rijden. Moeilijk was het niet. "Goed." Zei Venusa.
Toen we bij Jades aangekomen waren lieten we de Hoornrenners halt houden. Ik stapte af, gaf Jades een hand en begroette haar. "Hallo Bente. Ik ga kijken of ik de vloek kan ongedaan maken. Volg mij."
"Dankjewel." Eindelijk zag ik wat ze precies in haar handen had. Het was een bruine staf met aan het uiteinde de grote edelsteen Jade.
Jades opende haar koninkrijk en verzocht me hier te blijven wachten.
Bram kwam naast me staan. "Ik hoop voor je dat het werkt, trouwens, nog sorry dat ik niet eerst om je toestemming vroeg voordat ik je vervloekte...." Zei hij. "Het is oké Brammie, jouw leven is mij nu een stuk duidelijker geworden." Zei ik. "Daar ben ik best blij mee." Vervolgde ik. Ik zag opluchting in zijn ogen. "Ik hoop dat alles verwijderd wordt wat je mee krijgt door de vloek...." Op dat moment kwam Jades terug met een blauwe vloeistof en een theelepel. "Één druppel moet werken. Straks val je flauw, dat is de bedoeling. De vloek verlaat op dat moment hopelijk je lichaam. " Zei Jades. Ze deed een druppel op het theelepeltje en ze stopte het in mijn mond. Ik wankelde en voelde en zag nog een beetje dat Bram mij vast pakte. Zijn bezorgde ogen keken mij aan en toen werd alles weer zwart.

. . . . .
Ik opende mijn ogen en ik was op een onbekende plek. Ik ging staan en keek rond.
"Ha Bramlovertje."
"Ah!" Wie is daar?" Ik struikelde maar iemand die ik niet kon zien tilde me terug omhoog.
Angstig keek ik om mij heen, maar er was niets te zien. Ik keek naar achteren; niets. Ik draaide mijn hoofd terug en keek recht tegen een wezen... Het was een Chupalosta!
Van schrik gaf ik een gil. "Rustig kind. Het is maar een droom."
"Droom?"
"Ben je doof of zoiets? Dat zeg ik toch?"
"Wat wil je van me!?" Vroeg ik gefrustreerd. "Easy kid. Ik vind dat je veel te dicht bij komt van de geheime van deze vloek. Trouwens, ik wil je feliciteren dat de vloek bij jou weg is! Maar ik ben er nog, en ik zit in je lichaam. Je moet me helpen, en als je niet helpt, zou Bram sterven. Deal?" Grijnsde de Chupalosta. "Wow.. Wow.. Met wat moet ik helpen dan?"
"Je moet jezelf weer vervloeken."
"Ik geloof je niet. Hoe kun je daar voor zorgen als je alleen in een droom kunt zijn."
"Weet je dat wel zeker? Je was benieuwd waarom Bram van niets wist toen Chris wat aan hem vroeg. Ik had daarvoor zijn ziel bemachtigd. Ik kan op dat moment alles doen met hem wat ik maar wil, en hij kan alles voelen." Plots verdween de Chupalosta en daar verscheen Bram. Deze versie van Bram was helemaal gewond. Zijn vleugels waren opgebrand, zijn kleren waren gescheurd en hij had overal bloed. "Bloeme.... Bloeme.... Alsjeblieft.... Help me..." Bram kuchte en viel op de grond. "Bram!" Ik knielde bij hem neer. "Ik help je!"
Bram verdween en de Chupalosta was er weer.
"Mooi! Een deal is een deal Bloeme. Later!"
"Wach....."
Ik opende mijn ogen en lag in mijn kamer. Het was midden in de nacht. Ik zag Bram in het bed naast mij. Niet gewond, geen verbrande vleugels... Hij was oké, nu wel, en dat moet blijven. Ik stapte uit mijn bed en keek in de spiegel. Mijn blauwe ogen waren terug en mijn echte persoonlijkheid dus ook. Ik zuchtte en keek mezelf aan. Wat als ik deze keer wel sterf bij de vervloeking? Dan krijgt Bram alles over zich heen en zou hij een doodstraf krijgen... Niemand zou geloven dat ik het zelf wou... Of wou...? Moest! Het erge is dat ik die Chupalosta echt niet kan stoppen. Hij kan alles zien wat Bram en ik doen, en als iets hem niet bevalt, kan hij onze lichamen overnemen. Ik huiverde bij het idee wat hij allemaal kan doen met mijn lichaam.... Ik liep naar Bram's bed. Hoe groot het risico ook was, ik moest weer vervloekt worden.
"Bram!" Siste ik en ik schudde hem door elkaar. Slaperig opende hij zijn ogen. "Ik ken leukere manieren om gewekt te worden...." Gaapte hij. "Een glas water over je heen dan?" Grapte ik. "Liever niet!"
Bram keek me aan. "Je bent normaal!" Fluisterde hij vrolijk. "Nee.... Dat ben ik niet! Het is juist erger geworden...." Ik kwam bij hem op bed zitten. "Niet alles is weg... De vloek wel..." Bram's gezicht vertrok. "Oh nee... Ik weet waar je het over hebt. Wat wilt hij?" Vroeg Bram.
"Hij wilt dat ik weer vervloekt ben, en als ik dat niet word, ga jij dood! En trouwens... Je gaat heet tragisch en langzaam dood aan..."
"Verbrande vleugels en onder het bloed.. Ik weet het. Die Chupalosta heeft me dat trouwens al gezegd. En dat niet alleen. Als jij jezelf zou vervloeken door een echte Chupalosta, zou hij jou naar Magnus laten lopen. Dat was zijn truc. Hij dacht dat jij niet wilde dat ik de schuld kreeg en je dus liet bijten door het dier zelf zodat hij jou kon straffen om je naar Magnus te sturen om alles erger te maken. Maar we komen in de toekomst toch weer door die Chupalosta bij Magnus. Chupalosta's zijn de Onderwereld wezens van Magnus. Vroeger had hij meer van dit soort dieren, net zoals wij ook verschillende wezens hebben, maar Venusa heeft ze allemaal verwoest en gedood." Bram liet zichzelf naar achteren vallen en keek naar het versierde plafon. Ik kwam naast hem liggen op mijn zij. "Venusa heeft het juiste gedaan." Bram knikte, draaide ook op zijn zij en hij sloeg een arm om mij heen. ''Je kan niet weten hoe erg ik je dankbaar ben Bloeme."