Hoornrenners

Ik werd wakker, in mijn eigen kamer.
Ik voelde pijn, alles deed ongelooflijk veel pijn. Ik was alleen in mijn kamer en probeerde op te staan dat de eerste keer niet lukte, maar de tweede keer wel. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Wat deed er toch zoveel pijn? Ik had geen enkel schrammetje!
Ik bekeek mijn gezicht en ik gilde. Mijn ogen waren lila met een beetje rood doorheen! Ik ging op de grond zitten. De deur ging open, daar stond Venusa, ze rende naar me toe.
"Hemeltje lief, je leeft nog!" Ze tilde me op en keek me aan. Ik zag angst in haar ogen. "Alles.. Alles doet pijn..." Mompelde ik zachtjes. "Ja liefje, ik beloof je dat dat zo weggaat als je dit inneemt." Ze gaf me een lichtgroene vloeistof en ik nam het in. "Waarom zijn mijn ogen anders....?"
"Dat vertel ik je allemaal als je je beter voelt, het is een wonder dat je het overleefd hebt wat jij gisteren meemaakte."
Ik zuchtte. "Is ze oké?" Chris kwam de kamer inlopen. "Ze leeft tenminste nog..!" Zei mijn moeder dolgelukkig.
"Ik voel me wat beter, je middel helpt." Ik probeerde te staan maar mijn knieën knikten. Venusa ondersteunde me. "Kom, dan gaan we naar beneden om je alles te vertellen over gisteren." Ik probeerde te lopen naar de trap maar mijn benen waren nog steeds te zwak. "Ik til je wel." Zei mijn moeder en ze tilde me op. We liepen naar beneden en mijn moeder zette me op een stoel aan de tafel. Chris kwam naast me zitten en mama tegenover me.
"Gisteren hebben Chris, Bram en jij Magnus proberen uit te schakelen. Maar toen kwam er een gesprek over sterker worden voor De Vloek Van De Chupalosta en dacht Bram jou sterker te maken door je te vervloeken.... Maar als je een dochter bent van een Koning en een Koningin ga je dood van een vervloeking.... Maar je hebt het overleefd! Alleen...." Venusa haalde diep adem. "Je bent vervloekt nu... Dat is de reden waarom je ogen anders zijn, maar ook nog een boel andere dingen die je nog moet ontdekken."
Ik knikte. "Oké... Dus..." Ik kreeg het een beetje benauwd. "Ik blijf voor eeuwig vervloekt?"
Venusa knikte. "Maar er is één oplossing, een kracht van een god krijgen, we kunnen langs Jades gaan." Zei Venusa. "Dat zou fijn zijn, maar waar is Bram?" Vroeg ik zachtjes. Venusa voelde zo te zien de vraag al aankomen. "Bram is gevlucht door alle agressieve wezens... Misschien is dat bete.."
"Nee!" Zei ik snel. "Stel nou voor dat er wat gebeurd tijdens mijn vervloeking, dan moet ik toch wat kunnen doen? Iets beters? Zoals De Kracht Van De Chupalosta?" Ik keek mijn moeder vragend aan. Ze knikte. "Dat is waar."
"Bram heeft het boek, dus wij moeten hem vinden." Zei Chris. "Waar zou hij zijn?" Ik grijnsde door mijn vloek. "Ik weet denk ik wel waar." Venusa en Chris keken mij nu vragend aan. "Waar dan?" Vroeg Chris. "In mijn metalen bol, denk ik." Antwoordde ik. "Goeie!" "Laten we gaan!" Enthousiast probeerde ik op te staan maar ging vrijwel meteen door mijn voet. "Laat maar....!"
"Je bent duidelijk te zwak om te vliegen nu, wij gaan wel!" Zei Venusa.
"Maar... Wacht! Is Magnus wel uitgeschakeld?"
Chris schudde hoofd. "Hij ging er vandoor voordat we de laatste paar klappen konden uitdelen." Zei hij.
"Niet bepaald veilig...." Mompelde ik.
"Nee, maar als Bram niet in de bol is, gaan we ook niet verder zoeken totdat je kracht genoeg hebt. We zijn snel terug!" Zei Venusa. "Oké!"
Venusa en Chris liepen naar de deur. "Als er wel wat gebeurd, trek goed aan de oranje stok boven het raam daar, dan zijn de Wolfgoissen los! Dat zijn grote sterke wolven die afkomstig zijn van Goisian, een plek uit de Onderwereld." Zei Venusa. "Is goed."
Chris opende de deur. "Na u." Zei hij netjes. "Dank je!" Venusa glimlachte en liep de deur uit met Chris achter haar gevolgd. "Tot zo!" Riepen ze nog en toen deed Chris de deur dicht.
Ik creëerde een Godenzwaard en pakte de kurk van een drinkfles van het aanrecht. Ik drukte hem op de punt van het zwaard en steunde erop. Zo kon ik de mooie vloer van dit koninkrijk niet beschadigen!
Ik werd duidelijk steeds minder zwak toen ik liep en ik hoefde me zeker niet te vervelen! Ik ging dit koninkrijk eens mooi ontdekken! Ik liep langs de eettafel. Ik voelde dat ik al wat sterker was en ik ging met een mooie keldertrap naar de kelder. Het was er mooi versierd met heel veel Griekse goden. Onder elke tekening stond een goud naamkaartje waar de naam van de god of godin in het zwart stond geschreven met hun specialiteit eronder. Zo stonden er wel een hele boel goden tussen.
Diamist was een godin van de stenen, Xanos was een god van de melkwegen, Viridi was een godin van de natuur.... Ik begon Jades te zoeken omdat ik me afvroeg wat voor godin dat was. Ik vond Jades tussen Badiras de god van de gevleugelden en Edelsta de godin van de edele dieren. Jades was de godin van herstelling! Toen begon ik mijn eigen moeder te zoeken, dat was niet zo moeilijk want zij stond in het midden. Venusa was de godin van het kracht, wat ik zelf ook wel door had, natuurlijk. Nadat ik elke god en godin gelezen had, zelfs mijn eigen vader, die blijkbaar de god was van het lava was, liep ik weer naar boven toe. Er was nog een boel te bekijken! Ik had sowieso te weinig tijd! Ik liep naar de trap aan de andere kant van het kasteel. Ik liep naar boven en daar zaten ook allerlei kamertjes. Ik liep de eerste kamer in. Het was een kamer vol middeltjes. Vleugelherstellingsmiddel, Beenherstellingsmiddel, Bottenversterkingsmiddel.... Van alles! Ik besloot er maar niet aan te zitten en ik liep naar de tweede kamer. Het was een kamer vol wapens. Verschillende Griekse Godenzwaarden, gouden pijl en bogen, enorme knotsen, speren, hakbijlen.... Ontzettend veel verschillende prachtig versierde wapens.
Ik liep het gangetje uit en liep nog een trap op. Dit koninkrijk was ontzettend groot. Boven stond ik meteen voor een goud tralies. Ik zag het heerlijke verwende leventje van de reusachtige Wolfgoissen. Het waren echt grote wolven met gespierde achterbenen en donkergrijs nekhaar. De doordringende prachtige glanzende gele ogen van 4 verschillende Wolfgoissen keken me bestuderend aan. De rest ging verder met waar ze mee bezig waren. Het verscheuren van een stuk stof of zoiets.
Het was wel goed dat ik mezelf even liet zien, want als er wat zou gebeuren, zouden ze mij dan niet pakken, maar de indringer.
"Hallo vriendje." Ik knielde neer bij een Wolfgois die mij lief aankeek. "Heb je een lekker dagje?"
De Wolfgois duwde zijn neus door het tralies en ik aaide de neus. "Wat ben je zacht. " Zei ik zachtjes. Na een tijdje snoezelen en aaien riep de leider van het groepje alle Wolfgoissen bij elkaar met een luide grom. Ook de Wolfgois die ik aan het aaien was trok zijn neus tussen het tralies vandaan en verzamelde zich bij de groep. Ik liep weer naar beneden. Ik voelde me eigenlijk wel weer fit genoeg en gebruikte mijn Godenzwaard met de kurk niet meer.
Toen ging de bel ik liep wat sneller terug naar de deur. Toen ik er was deed ik de deur open en keek ik weer recht in de paarse ogen van Bram dat vervolgde in een knuffel van hem.
"Bloeme! Ik ben zo blij dat je er nog bent, het spijt me zo... Ik wou je alleen maar sterker maken..." Bram tilde me tijdens de knuffel op en liep naar binnen. "Vergeven! Ik ben blij dat jij niet verdwenen bent." Bram zette me neer. "Slimmerd, dat je wist dat ik in die bol zat."
Chris keek naar mijn Godenzwaard met de kurk. "Creatief." Glimlachte hij. "Iedereen is weer bij elkaar!" Zei Venusa enthousiast. "Laten we naar Jades gaan!"
"Voor wat?" Vroeg Bram. "Ze is toch oké?"
Venusa keek Bram aan en liep naar mij toe. "Misschien is ze dat niet, en sterft ze toch nog." Venusa drukte me tegen haar aan. "En dat wil ik niet!"
Bram schudde zijn hoofd. "Ja natuurlijk, ik ook niet, Venusa! Sorry voor mijn domme vraag."
"Laten we dan nu gaan!" Zei Chris. "Oh, en het lijkt me zo leuk om de Hoornrenners te gebruiken om naar Jades te gaan! Is ook veel beter voor Bente." Venusa glimlachte. "Goed idee, kom, dan gaan we de Hoornrenners opzadelen."
"Zijn ze al." Lachte Chris. "Ik wíst dat we ze zouden nemen! Oh Venusa! Zo cool!" Chris was echt heel enthousiast, hij moest zichzelf inhouden om te springen. "Hoornrenners...?" Vroeg ik. "Wat zijn dat?" Vroeg Bram.
"Hoornrenners zijn magische paarden die vliegen. Aan hun vleugels zitten allemaal hoorns. Ze zijn heel snel in galop en ze vinden alles prima. Het is een fantastisch edel dier! Ik heb ze gekregen van Edelsta, de godin van de edele dieren." Legde Venusa uit. "Ik heb er 8, maar ik heb de helft nodig."
"Ik heb er 3 opgezadeld, maar ik ga er nu wel nog eentje doen!" Zei Chris. "Wacht even Chris, wij gaan met je mee!" Antwoordde Venusa en we volgden haar naar de Hoornrenners. We liepen voorbij de trap waar ik geweest was en ik zag nog mooie zit ruimtes, een groot aquarium met de meest mooie waterdieren, een plek met Griekse beelden, een plek met de cadeautjes voor Venusa van verschillende goden en godinnen.... Mijn ogen vielen op een mooi boomstammetje waar bloemen uitgroeide. Het was echt mooi versierd.
"Venusa?" Vroeg ik. "Van wie is dat boomstammetje?"
"Van Viridi gekregen, zij is de godin van de natuur, vrolijk mens hoor!"
"Waarom kreeg je die?"
"Toen ik een clubje wezens opgepakt had die het leuk vonden om bomen om te hakken en de wezens die daar in woonden af te maken op gruwelijke manieren. Ze hebben nu een levenslange gevangenisstraf bij Agent Jack Cooper. Viridi was me zo dankbaar dat ik deze van haar kreeg." Venusa zuchtte blij. "Het is jammer dat Viridi in een conflict kwam met een gemeen wezen en dat ze nu haar hele leven, bij elke voetstap die ze zet, achterom moet kijken of ze niet gepakt wordt door dat wezen." Venusa pakte mijn hand vast. "Ik hoop dat ze er ooit nog vanaf komt." Mompelde ze. "Ik wil haar graag helpen!" Zei ik. Venusa glimlachte. "Goed om te horen!"
Chris opende een deur. "Vanaf dit gebied zitten de Hoornrenners!" Zei hij vrolijk en liep naar binnen. De blije wezentjes kwamen op Chris af gegaloppeerd. "Hoooo....!" De wezens remden braaf af. "Jij moet nog opgezadeld worden!" Chris aaide over de neus van de zwarte Hoornrenner. De meeste waren prachtige beestjes met veel vrolijke en felle kleuren. Je hield ze dus uit elkaar door de verschillende kleuren die ze hadden. De roze glinsterende manen, roze vleugels en roze hoeven, de andere weer blauwe glinsterende manen, blauwe vleugels en blauwe hoeven, ook een groene, een gele, een oranje, een paarse, een zwarte en een rode.
"We nemen de roze voor Bloeme, de gele voor Venusa, de zwarte voor Bram en de blauwe voor mij!" Glimlachte hij en hij wees ze stuk voor stuk aan. "Ik ga nu de Hoornrenner voor Bram opzadelen." Chris pakte een zwart zadel en een zwart hoofdstel met wat diamantjes en zadelde de Hoornrenner op.
Ik liep naar mijn Hoornrenner toe en de Hoornrenner boog haar hoofd naar mij toe.
Ik kriebelde haar tussen haar oortjes aaide haar nek. "Wow." Zei ik toen ik de gladde vacht voelde. Deze wezens waren nu al super. "Ga er maar op zitten, ze doen meestal niets." Zei Chris tijdens het opzadelen van de zwarte Hoornrenner. Ik deed mijn voet in de stijgbeugel van het zadel en steeg op, ging zitten en kriebelde de schouders van het wezen. Venusa was ook opgestapt op haar gele Hoornrenner en Chris was klaar met opzadelen. Chris en Bram stapten nu dus ook op.
"Het enige wat jullie nu moeten doen is voorzichtig duwen met jullie voeten." Legde Venusa uit. Ik deed wat Venusa zei de Hoornrenner gaf meteen een goeie en enthousiaste reactie. De wezens spreidde hun vleugels uit en stegen op. Dat was een woord:
Fantastisch!
"WOW! Super leuk!" Riep ik vrolijk terwijl ik mijn teugels op maat maakte. "Vliegen ze nooit weg?" Merkte Bram op. "Als ze dat doen, dan komen ze altijd terug..." Zei Venusa "... Met mooi gezang!" Maakte Chris af. Venusa knikte en wees naar een Smaragdgroen koninkrijk in de verte. "Dat is het koninkrijk van Jades. Ik hoop echt voor je dat ze de vervloeking kan opheffen. En misschien ook wel die van Bram." Bram schrok op en zijn gezicht vertrok. "Mijn vervloeking? Nee, die hou ik." Zei Bram vastbesloten. Ik moet toegeven, Bram's reactie was verdacht. Waarom wilt hij zijn vervloeking houden? "Waarom?" Zei Chris. "Waarom wat?" Zei Bram. Venusa moest lachen om zijn domme reactie.
"Waarom wil je je vervloeking houden?" Het was even stil. ".... Zei ik dat?" "Ja, dat zei je." Bram keek raar naar Chris, slikte, en keek snel weg. Dit was vreemd. Het was alsof iemand anders soms zijn lichaam bestuurde. Ik voelde mijn moeders ogen in mijn rug prikken en zweeg totdat we eindelijk bij het koninkrijk van Jades aankwamen.