13.1: Grote gevoelens, klein hart

Wat? Bij hem, naakt in zijn kuip? Dat is wel extreem ongemakkelijk voor me.
“Har, ik weet niet of ik-“ Schuldig staren mijn ogen in de zijne. De kamer is maar half verlicht waardoor ik enkel de contouren van zijn gezicht kan zien.
“Ik bedoelde alleen, natuurlijk bedoelde ik alleen.” Ik sta op, en als ik dichter kom merk ik dat zijn gezicht roder kleurt waardoor ik grinnik, hij schaamt zich toch voor iets, de onoverwinnelijke keizer.
“Oké dan, hoe ging je ‘vergadering’?” Mijn stem klinkt te nep om van dat laatste iets te menen, en Harry weet het ook. Hij is al naar de waskamer, die aangesloten ligt aan zijn kamer, gelopen en ik hoor het kletsen van water.
“Zwijg me erover, goed?” Hij glimlacht nep om me gerust te stellen maar ik houd hem tegen als hij me voorbij wilt lopen door een arm tegen zijn borstkas aan te zetten. Mijn blik kijkt hem dwingend aan, maar ook zacht. Ik begrijp dat zulke veranderingen moeilijk liggen. “Zoals altijd, onproductief en saai. Ik was ook nogal afgeleid door jou geur die ineens veel verder van me af was dan ik gewoon was en, het ging niet zo geweldig waardoor ik gefrusteerd was. Oké?” Zijn blik staat meteen een pak vriendelijker en oprechter. Het grijzige licht geeft zijn groene ogen een zachtere kleur. Ik buig dichterbij en geef hem een kus bij zijn mondhoek waarna ik op mijn tippen ga staan om bij zijn oor te kunnen.
“Oké.” Hij miste mijn geur van dichtbij? Mij? Dat is wel super charmant. Ik glimlach lichtjes en loop onzeker richting het bad. Ik denk dat het een bad was dat hij zei. “Moet ik gewoon?”
“Gewoon je uitkleden en erin gaan zitten of liggen, wat je wilt. Ik ben gewoon in de kamer en deze keer zal ik niet te vroeg binnen komen.” Hij glimlacht bij de gedachte aan onze eerste ontmoetingen, waarbij hij me halfnaakt gezien had en ik het absoluut niet aangenaam vond. Nu zou ik hem wel halfnaakt willen zien, maar oké, aandacht Louis, focus! Ik knipper een paar keer met mijn ogen voordat ik de deur stevig toe doe en me traag uitkleed. Jebroek uitdoen is lastig als je been weigert omhoog te gaan. Het water in de kuip is verdacht warm en als ik me er langzaam in laat zakken merk ik dat mijn spieren eindelijk, eindelijk ontspannen. Ze geven zich over terwijl ik ongemakkelijk recht zit, niet wetend wat te doen. Na een akelige stilte laat ik me toch voorzichtig iets zakken in het water. Mijn handen houden angstig de rand vast, bang om onder water te gaan en niet meer boven te komen. Al het water kabbelt onrustig rond me als ik beweeg. Ik vertrouw dit helemaal niet, maar het doet wel enorm veel deugd. Mijn stramme spieren worden losser. De pijn wordt verzacht.
Ik kom pas uit de kuip als het water niet meer zo warm was als eerst. Voorzichtig zet ik mijn benen op de grond en merk ik dat de pijnlijkheid nog wat verdoofd is, gelukkig. Ik droog me af en doe alle kleding terug netjes aan. Het is immers niet mijn bedoeling om Harry gek te maken, al zou ik het wel willen proberen. Louter om zijn reactie te peilen. Stil doe ik de deur terug open, om te zien dat Harry aan zijn bureau zit – niet in het bureau, de kamer, maar aan zijn tweede bureau omdat een kamer verder gaan te veel moeite is. Mijn lichaam is nog gewoon aan de warme vochtigheid en rilt dan ook onwillekeurig als de koude toeslaat.
“Beter?” Harry is duidelijk bezorgd.
“Ietswat.” Ongemakkelijk kijk ik hem rillend van de koude aan.
"Ik kan het proberen nog beter te maken." Vragend kijk ik de vampier aan. Hij staat ongemakkelijk en nadert me voorzichtig. "Een massage zou je wonderen doen Louis." Ik frons, een wat? Daar heb ik nu nog nooit van gehoord.
"Een wat?" Even glimlacht Harry waardoor hij voor mij weer de mooiste man is die ik ooit aanschouwt heb.
"Een massage. Ik - laten we zeggen - wrijf over je spieren om ze terug soepel te maken." Hij doet overduidelijk zijn best om te overtuigen, waardoor ik hem enerzijds ook wel wil vertrouwen en het gewoon wil doen, maar aan de andere kant vertrouw ik het idee helemaal niet.
"Je wrijft over mijn lage rug spieren?"
"En nek als je wilt. Het is veel meer als wrijven maar ik kan het je niet uitleggen op een andere manier. Er zijn professionele mensen hierin opgeleid als je wilt dat ik-" wanhopig staart de vampier me aan. Hij wilt er alles aan doen om me zo goed mogelijk te laten voelen, en gebruikt te moeilijke woorden voor me.
"Ik apprecieer je moeite Har, maar ik vertrouw het idee gewoon niet."
"Laat het me proberen? Als je het niets vindt stop ik er onmiddellijk mee." Ik zucht en wrijf terug vermoeid door de temperatuurschommelingen over mijn voorhoofd.
"Dat betekent dat ik mijn kleren moet uitdoen en je-" Weemoedig staar ik Harry aan. Hij is een schatje, de beste die je je kunt wensen, maar om hier halfnaakt op dit bed te gaan liggen, die gedachte bevalt me niet. Harry lijkt het te snappen aangezien zijn gezicht eindelijk een o-vorm aanneemt.
"Alsjeblieft Lou." Hij gaat naast me op het bed zitten terwijl mijn ogen naar de ingedeukte plek in het bed fixeren en daarna naar de man die er zit. "Vertrouw me. Je weet hoeveel ik om je geef. En je lichaam, je bent zo'n vreselijk mooi schepsel Louis, maak je daar geen druk om." Eindelijk durf ik met alle moed die ik heb hem in zijn grijsachtige ogen aan te kijken. Hij is duidelijk onzeker door de positie waarin hij zich bevindt. Hij is het duidelijk niet gewoon om andere mensen hun eigen beslissingen en te laten nemen.
"Ik voel me gewoon niet lekker bij de gedachte van het ontblote." Harry lijkt het te snappen en nadenkend staart hij voor zich uit.
"Ik kan ook iets uit rekken als je daar comfortabeler door wordt." Ik glimlach en leg mijn hand vriendelijk op de zijne.
"Het is niet de bedoeling dat het sensueel getint wordt, of wel?" Ik beweeg even met mijn wenkbrauwen waardoor Harry de boodschap over krijgt en lacht.
"Ik zou het niet erg vinden Tomlinson, als je op die manier aan iets anders kan denken."
"Terwijl ik op mijn buik lig ja." Ik glimlach en schud mijn hoofd om dan toch mijn te grote trui over mijn hoofd te trekken.
"Broek ook?" Ik grijns als mijn blik die van Harry vindt. Afgeleid staart hij naar mijn lichaam voordat zijn ogen terug verwijden, zijn mond terug toevalt en hij verlegen knikt. Deze keer wordt ik schuchter en neem ik meer afstand. Ik voel me erg oncomfortabel en bekeken door Harry, maar dat mindert als hij zijn shirt ook uittrekt. Ik ben niet de enige speciale meer, voor even. Verbaasd over de hoeveelheid spieren bij de vampier wil ik mijn handen er naar toe laten gaan om te voelen of dat wel allemaal echt is, maar Harry staat het me niet toe. Hij duwt me speels achterover. Het kijkt wel alsof ik een houten plank ben die omvalt, zo stijf verloopt het. Hij grinnikt als hij plagerig dichterbij komt totdat het puntje van zijn neus de mijne raakt en mijn hart luid in mijn keel bonkt. Hoe moet ik hier rustig bij blijven? Harry is zo verschrikkelijk aantrekkelijk!
"Draai je maar om Lou." Even twijfel ik omdat ik dan niks meer zie van Harry of de omgeving, maar ik draai me toch traag om. Maar goed dat mijn onderbroek aan de lange kant is en niet spant, want dat had ik niet aan gekund. Mijn rug trekt samen als een koud paar handen zich op mijn rug legt, kippenvel verspreid zich onmiddellijk. Harry begint met een heel simpel contact van zijn vingertoppen om me aan het idee te laten wennen. Als hij meer contact maakt zucht ik zachtjes, dit valt nog allemaal best mee. Ik merk hoe hij eerst onderzoekend over mijn rugspieren gaat en mijn ruggengraat aftast voordat zijn koele vingers een druk beginnen uit te oefenen. Godver, wat is me dat voor plekje. Ik zet mijn tanden in mijn onderlip om stil te blijven. "Doet het hier het meeste pijn?"
"Zeker en vast." Ik kreun als hij er even nog meer druk opzet en dan de spieren errond begint te masseren - ik denk dat dat zo noemt.
"Dat was een aanhechtingspunt van spieren. Vandaar dat je de pijn overal voelt, door elk van die spieren. "
"Wat ben je, een dokter of zo?" Harry grinnikt en zet meer kracht uit op een stijve spier waardoor ik jammerend het kussen tussen mijn tanden zet. "Je moet me niet terug nemen over zo'n opmerkingen."
"Nee, maar ik vind het wel grappig." Een rol met mijn ogen is onvermijdelijk, een beetje met me spelen ja. Zijn handen zijn van het globale linker ondervlak naar rechts verhuisd om daar hetzelfde te doen. "Is het zo erg?" Zijn stem klinkt bezorgd terwijl hij gewoon verder doet.
"Het is zowel aangenaam als pijnlijk." Harry humt iets en een rilling loopt meteen over mijn rug als hij met twee vingers langs mijn ruggengraat af gaat. Verdomd lichaam ook altijd. Ik vind het maar niks dat ik Harry's gezichtsuitdrukking niet kan zien. Hoe moet ik nu weten wat goed en slecht is en of hij sommige reacties uitlokt of niet?
"Eigenlijk zou ik je hamstrings best ook kunnen doen omdat die even stijf zijn als je rug-" Harry praat niet verder. Waarom niet? Ik draai me tot op mijn zij om hem zo aan te kunnen kijken. Hij vindt dit zo te zien helemaal prima, maar toch twijfelt hij nu.
"Waar liggen die hamstrings precies?" Even is het stil en kijken Harry's emerald ogen me betoverend aan waardoor mijn hart even niet meer weet wat ik net gevraagd heb.
"Bij je bovenbenen. Het gaat van je grote bilspier over naar de achterkant van je bovenbenen." Ik begin te lachen en kom langzaam overeind.
"Eigenlijk zou je die grote bilspier moeten doen zeker?" Harry blijf me doodserieus aan kijken... Wat, dat meent hij niet? Mijn gedachten worden onmiddellijk paniekerig.
"Louis?" Mijn lach is sarcastisch geworden. Ik merk dat hij dichterbij komt en met zijn koude vingers mijn kaken vastneemt om me te kunnen aankijken.
"Dat gaat echt niet Har." Mijn nerveuze lach is nu uitgestorven terwijl Harry nog steeds even serieus is.
"Ik weet het, daarom dat ik het vraag." Mijn lichaam plakt verdacht in tegenstelling tot dat van Harry dat er nog steeds even perfect uit ziet. Mijn ogen schuiven zonder dat ik het besef van zijn gezicht omlaag tot aan zijn broek waarna ik betrapt en met een rood warm hoofd naar de lakens kijk. "Zullen we je schouders nog even doen?" Harry zijn gezicht staat geamuseerd.
"Wacht, voor wat heb ik mijn broek dan uitgedaan?" Een joviale grijns verschijnt op de man zijn gezicht.
"Voor mijn uitzicht."
"Harry!!" Verontwaardigd sla ik de lachende man met pretoogjes van hier tot in Frankreich. En dan was ik zogezegd de profiteur eh? Ik kom overeind maar blijf hem in het oog houden, nu vertrouw ik het niet meer. Ik dacht dat mensen die het eeuwig leven hadden toch net iets volwassener waren als dit. Harry glimlacht nog steeds breed als hij zijn handen op mijn schouders legt en deze keer achter me gaat zitten. Ik kreun als hij in een pijnlijke spier knijpt. Alles trekt samen en wordt meteen steenhard. Het wilt niet loslaten, ik zal je vertellen dat het niet aangenaam is. De vampier zelf lijkt nergens last van te hebben aangezien hij zonder veel kracht te gebruiken rustig en zachtaardig verder gaat. Gelukkig, ik weet niet wie het kracht gevecht tussen Harry's spieren en de mijne gewonnen zou hebben. Ik merk dat als ik me zo goed mogelijk probeer te ontspannen en mijn schouders wat af laat hangen, dat het al veel losser is. Toch blijft het feit dat de knappe vampier achter me zit me irriteren. Ik zou zo graag zijn gezichtsuitdrukking willen zien. De manier waarop hij met mijn lichaam omgaat is alsof hij een van zijn prachtige schilderijen schildert, zo vreselijk geduldig en precies. Daar ben ik ergens wel jaloers op, ik ben wel precies, maar totaal niet geduldig tot mijn grote spijt.
"Rune zegt dat ze je overmorgen mee wilt nemen naar een markt." Ik wil me draaien om hem aan te kijken maar zijn handen beletten dat.
"Oh ja? Klinkt gezellig." Harry's stem klonk zo rustig dat er geen greintje van emotie in te bespeuren valt, waarschijnlijk om mij te testen, hij is geen ezel.
"Ik mag niet mee." Een lach ontsnapt mijn mond als ik hoor hoe beteuterd zijn stem klinkt.
"Dan zal ze enkel de leukste personen mee willen nemen. Hè?" Ik krimp in elkaar als Harry als wraak even goed op een of andere spier knijpt. Mijn ademhaling wordt oppervlakkig als zijn hete adem in mijn nek brandt.
"Klopt, jij bent de leukste." Hij verlegt zijn armen traag en meteen merk ik hoe zwoel dit allemaal wordt als onze ontblote huiden tegen elkaar aan kunnen branden. Harry is iets warmer als normaal. Traag en verleidelijk begint hij kussen in mijn hals neer te plaatsen. Mijn mond valt open om naar adem te happen en onbewust duw ik me dichter tegen hem aan waardoor ik een schok als lach door zijn borstkas voel vibreren. "Mag ik echt niet mee?" Hij pruilt bijna, en is zo vreselijk schattig. Zijn ogen glinsteren nog steeds ondeugend terwijl zijn krullen in mijn hals kriebelen.
"Dat moet je aan Rune vragen..."
"Ik zal een hele brave jongen zijn." Ik grijns om Harry's geslijm. Mijn grijs wordt enkel nog breder als hij terug kussen begint te geven, deze keer net onder mijn oor. Die jongen weet van aanpakken.
"Ik denk niet dat je dat kan Harold." Onschuldig draai ik me om. Een schok van verlangen gaat door me heen als ik zijn prachtige gelaat eindelijk terug zie.
"Nu ben jij een hele stoute jongen Louis..."
"Ik denk dat je dat stiekem wel aantrekkelijk vindt..." Ik grinnik verliefd als ik eindelijk mijn handen over zijn ontblote lichaam kan laten gaan. Zijn stevige buikspieren verwelkomen mijn handen maar al te graag. Als mijn blik in die van Harry haakt merk ik dat hij zichzelf nog maar net kan beheersen om niets te doen. Ik buig plagerig naar hem toe en dan weer terug. Geen idee waar dit allemaal vandaan komt, maar Harry slikt het. Als hij mijn handen wilt vastnemen ben ik hem te snel af en trek ze behendig terug. "Jij hebt me al genoeg aangeraakt, nu is het mijn beurt." Licht in mijn hoofd door de koude en wilde gevoelens haal ik even mijn tong over mijn lippen voordat ik op zijn schoot ga zitten. En nu? God, ik ben ook zo'n idioot. Tomlinson denkt omdat het even lukt dat hij alles kan. Even denk ik na, wat nu?
"Niet nadenken." Harry houdt zich braaf stil terwijl zijn verwijde pupillen me zowel hongerig als liefdevol aankijken. "Kus mijn nek Lou, je kan dit. Doe het gewoon." Wat? Wie zegt dat ik dat wel goed kan en - en... God dit ligt moeilijk. "Doe het gewoon, ik help je." Harry's stem begeleidt me terug geduldig waarna hij vluchtig zijn gezwollen lippen bevochtigd. Aarzelend neem ik hem iets steviger vast en geef ik hem een kus op zijn lippen.
"Je bent de beste," fluister ik gemeend voordat ik mijn gedachten uitschakel en mijn lippen in zijn hals neer plant.

They are so sweet together