De gevangenen

Will en Maddie reden terug naar Wills huisje dit zou de laatste dag zijn dat Maddie bij Will woonde want Maddie had haar examens gehaald. Daarom was de stemming ook niet heel erg vrolijk. Omdat Maddie en Will zo diep in gedachten zaten verzonken hoorden ze alle twee pas op het laatste moment de rennende voetstappen. Toen ze de hoek omreden kwam er net een een man aangerend die bijna tegen ze opbotsten. Will kon zich wel voor zijn hoofd slaan hoe stom kon die zijn dat hij hem niet had gehoord. Maar hij herstelde zich snel en vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Maddie ook doen. "Beste man wat een haast,wat is er aan de hand" vroeg Maddie. De man helemaal buiten adem antwoordde tussen het naar ademhappen "Mijn dorp is aangevallen door de Scotti en ze hebben iedereen gevangengenomen". Maddie en Will keken elkaar geschrokken aan "Waar ligt uw dorp" vroeg Will. "Bij de noordergrens" antwoord de man. "goed dan aan we daar maar eens een kijkje nemen" zei Maddie. Will keek haar boos aan hij moest dat toch zeker zeggen maar Will bedacht zich weer dat Maddie een Grijze jager was en geen leerling meer. Na een paar uurtjes rijden kwamen ze bij het dorpje dat er verlaten uitzag. "kijk volgens mij moeten dat spoor volgen" zei Maddie na een tijdje te hebben rondgekeken in het dorp. Will en Maddie reden in een kalme draf de sporen achterna toen het al donker begon te worden kwamen ze ergens bij een soort kamp aan. "Volgens mij is dit de Scotti" fluisterde Will. "Als ik de gevangenen zo zie denk ik het wel ja" antwoordde Maddie.Will bromde Wat in zijn baard wat hij zei kon Maddie niet verstaan maar heel vriendelijk klonk het niet. "De Scotti zijn niet met zo heel veel, misschien kunnen we ze gewoon neerslaan en de gevangenen bevrijden" opperde Maddie. Will dacht even en knikte toen " als het donker is bevrijden we ze".