Het boek 06

Er verschenen letters op de bladzijde die was opengeslagen. Er stonden woorden in die ze niet begreep. De letters leken wel heel veel op die van het andere boek. Aura bladerde verder door. Allemaal van die letters maar er stonden ook runen in. Ze zuchtte. Het kon ook niet even voor iemand gemakkelijk gemaakt worden. Ze bladerde verder. ‘He!’ Aura stopte met bladeren er stonden normale woorden in van haar eigen taal. ‘Mooi zo, daar kan ik wat mee.’ zei Aura met tevredenheid. Ze klapte het boek dicht maar bedacht zich net te laat om het op de goede bladzijde te houden. Ze deed het weer open maar er stond niks meer. Ze liep naar de kassa om het te lenen. ‘Wat moet je nou weer met zo’n oud boek Aura?’ vraagt Linda een oude dame met zwart geverfd haar en groene ogen. Ze werkte hier al heel lang. Zelfs toen Aura haar moeder nog af en toe naar de bibliotheek ging was ze er al. ‘Ik vind oude dingen heel interessant en dan leer ik wat over vroeger’ zegt Aura. Linda pakte het boek en zette het op de lijst van meegenomen. ‘Over een maand moet je het terug geven maar dat weet je al.’ ‘Ja ik zal er voor zorgen’ en terwijl ze dat zei pakte ze het boek en ging vlug weer naar huis. Onderweg kwam ze nog de plek tegen waar ze tegen de jongen was op gebotst. Aura kon zijn gezicht niet plaatsen. Zou hij hier nieuw zijn? Ze wist het niet. Hij was wel knap. Aura liep door het tuin hekje heen en legde haar hand op de deurknop. Bang! Aura haar hand schoot naar haar pijnlijke voorhoofd. Ze was vergeten dat de deur op slot zat. Ze stak de sleutel erin en draaide de deur open, liep naar binnen en sloot het weer. Liep naar boven om weer verder te gaan met het ontcijferen van de boeken. Ze sloot haar kamer deur toen ze een autodeur hoorde klappen. Ze keek naar buiten. Haar moeder was terug. Aura sprong bij het raam vandaan en pakte haar pyjama en trok het aan. Stopte haar boeken weg en sprong het bed in. De deur ging open. ‘Aura ik ben eerder thuis gekomen van het werk. Hoe gaat het met je? vraagt haar moeder lief. ‘Het gaat al beter dan vanmorgen mam’ ‘Laat mij je hoofd eens voelen?’ Ze legde haar hand op Aura haar voor hoofd. ‘Nou die is wel heet en zo rood. Blijf maar lekker liggen ik ga wat eten voor je halen.’ Aura haar moeder liep de deur uit en ging de trap af. Aura ontspande weer. Wel mazzel dat ze tegen de deur aan was gelopen. Nu wachten tot morgen om verder te gaan met ontcijferen van de boeken. Het was morgen zaterdag, het maakte niet uit of ze dan nog wel of niet ziek was. ‘Aura ik heb hier een broodje met chocopasta. Je moet het wel opeten anders verhonger je nog zo.’ Aura haar moeder was weer in de kamer en zette het bord op Aura’s schoot. ‘Dankje mama. Dat is heel lief van je om dit te doen en naar mij toe te komen van af het werk.’ zegt Aura. Haar moeder haalde haar schouders op om te laten zien dat het niks was en liep de deur uit.