Charpter fifthteen

‘’Mam?’’ nerveus stond ik in de deur opening van de kamer, mijn vader was even weg dus zag ik de mogelijkheid om te vertellen dat ik weg ging. ‘’Wat is er lieverd?’’ ‘’Ik, euhm, ik ga met Bill mee op tour voor een weekje.’’ Zuchtte ik. ‘’Wat leuk!’’ zei ze blij. Ik liep naar d’r toe en ging op de stoel naast haar zitten. ‘’Vind je het niet erg?’’ ‘’Nee, jij mag ook wel eens lol hebben, we zijn al zolang niet op vakantie geweest.’’ ‘’Dankje.’’ Zei ik blij terwijl ik haar omhelsde.’’Wanneer ga je weg?’’ ‘’Morgen ochtend gaan we met het vliegtuig weg.’’ ‘’Zo snel al.’’ ‘’Red jij het wel met papa?’’ ‘’Natuurlijk, zorg maar dat jij gewoon plezier hebt.’’ Zei ze blij. ‘’En hoe zit het tussen jullie twee trouwens?’’ zei ze toen Bill op de deur klopte. ‘’Geweldig!’’ ik knipoogde snel naar haar. Ze was helemaal blij aan het klappen. ‘’Je hebt een goeie jongen aan hem.’’ Zei ze blij. Ik deed de deur open en keek Bill lachend aan. ‘’Het mag! Ze vind het niet erg!’’ hij omhelsde me snel en bedankte mijn moeder.

‘’O dacht jij me weer te slim af te zijn!’’ zei mijn vader boos toen Bill met me mee naar boven wou gaan om te slapen. ‘’Sorry meneer, maar ik mag me toch best even mijn make-up eraf halen?’’ ‘’ben jij wel een jongen?’’ vroeg hij met een afkeurende blik. ‘’En of ik er een ben!’’ en hij liep achter mij aan naar boven. Hij had inderdaad besloten om niet bij me te gaan slapen, met tegenzin dat wel. Op de badkamer pakte ik wat make-up remover voor hem. ‘’Alsjeblieft.’’ Hij nam het aan en begon met zijn gezicht schoon te maken. ‘’We zullen wel weinig privacy hebben, vind je dat erg?’’ ‘’Nee natuurlijk niet, ik ben al blij dat ik mee mag!’’ ‘’Misschien vind ik het wel vervelend?’’ zei hij met een sombere blik in zijn ogen. ‘’Als we maar samen zijn toch?’’ probeerde ik hem op te beuren. ‘’Maar dag en nacht zijn er mensen om je heen, je bent nooit eens even alleen, ik ben bang dat je daar niet tegen kan.’’ Zei hij twijfelend. ‘’Ik kan er heel goed tegen Bill, maakt je niet druk.’’ ‘’Duurt het nog lang?!’’ ‘’Nog eeuwen.’’ Zei ik lachend. ‘’KOM ERUIT NU!’’ nu toch wel bang geworden liep ik naar de deur en gaf Bill me nog snel een nacht kus. ‘’Tot morgen.’’ Zei hij met stralende oogjes. ‘’Welterusten.’’ Fluisterde ik nog toen ik de deur opende.

‘’Schiet op wakker worden!’’ schreeuwde Bill in mijn oor, hij was al helemaal aangekleed en klaar om te gaan. ‘’Ik dacht dat je al wakker was!’’ hij trok de dekens van me af toen ik me nog eens omdraaide en weer wou gaan slapen. Ik bibberde en kwam toch maar mijn bed uit. ‘’Hoe laat is het dan?’’ ‘’negen uur!’’ Ik keek hem met grote ogen aan. ‘’WAT!’’ we hadden minimaal twee uur nodig om op het vliegveld te komen en ik moest me nog aan kleden en eten, dit gingen we nooit redden! Ik kleedde me snel aan en rende naar beneden waar ik snel een boterham pakte en opat. Bill kwam ondertussen naar benden met mijn koffers en ik rende weer naar boven om naar de slaap kamer van mijn moeder te gaan. ‘’Mam, ik ga.’’ Fluisterde ik. ‘’Oké, veel plezier.’’ En ze viel weer in slaap. Tot mijn verbazing zag ik dat het matras naast haar leeg was. Hij hoefde vandaag toch niet te werken? Ik rende naar benden waar Bill stond te ruziën met mijn vader. ‘’ZE BLIJFT VERDOMME HIER!’’ schreeuwde hij naar hem. ‘’ZE GAAT MET ME MEE!’’ Schreeuwde Bill boos terug. Mijn vader gaf hem een klap. ‘’Ben je helemaal gek geworden!’’ schreeuwde ik boos. Terwijl ik mijn vader bij zijn arm bij Bill weg trok. ‘’Je gaat toch niet echt mee, je komt nooit meer terug.’’ ‘’Nee, ik kom niet meer terug als jij zo door gaat!’’ ‘’Fijn bezorg je moeder maar een gebroken hart.’’ ‘’DAT HEB JIJ AL VANAF HET BEGIN GEDAAN!’’ zei ik woedend. ‘’Destiney, de taxi is er.’’ Zei Bill toen er een auto voor de deur stopte. Boos pakte ik mijn koffer en volgde Bill naar buiten, wat haat ik die man! We deden onze koffers in de kofferbak en gingen zitten. Bill sloeg zijn arm om me heen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder, ik was eindelijk even weg daar.


comment?