Hoofdstuk 10.

En ik had er ook helemaal geen tijd voor. De proefwerken vlogen me om mijn oren. Maya en ik leerden en leerden, samen en rockten elk verslag. Emily overhoorde ons ’s avonds en beloonden ons bij elke tien goede antwoorden met een chocoladekoekje.
‘Ik moet zeggen,’ begon Maya toen we bij haar kluisje stonden om naar huis te gaan. Het was donderdag, en we hadden deze week de ‘nakijk’-week gehad. Proefwerken werden besproken en je kon je cijfers in zien. De week erop waren de herkansingen, maar Maya en ik hadden beide alleen maar A’s gehaald, af en toe zat er een B tussen, maar we waren er meer dan tevreden mee. We hoefden alleen nog morgen even snel heen en weer om een verslag op te halen, en daarna hadden we een weekje vakantie. ‘Ik voel me ook heel erg… wijs,’
Ik grinnikte.
‘Ik denk dat we nog nooit zoveel leerstof binnen hebben gehad als in de laatste twee maanden.’ Ze stak haar vuist naar me uit. ‘Ik ben trots op ons. Laat die colleges maar komen,’
Studeren, waar maakte ons niet erg veel uit, als we maar samen gingen en samen een kamer konden delen.
‘Als we dit zo volhouden krijgen we misschien wel een beurs!’
Ik wist dat ik de beurs niet persé nodig zou hebben, we hadden het goed genoeg thuis, maar van Maya wist ik zeker dat ‘ie heel erg welkom zou zijn.
‘We gaan ons stinkende best doen, M.’
‘Ja,’ ze sloeg haar kluis dicht. ‘Maar nu lekker naar huis.’
Ze zette me thuis af en zwaaide naar me. ‘Check je morgen, ik ga lekker tekenen.’
‘Moet je doen, ik ga eens kijken of ik ergens mijn moeder kan vinden om mezelf weer voor te stellen.’ We grijnsden en zeiden gedag. Ik liep het graspad op en duwde de deur open met mijn sleutel. ‘Hallo! Ik kom mezelf even opnieuw voorstellen,’ grinnikte ik toen ik mijn jas op hing en mijn tas op de trap neerlegde.
Mijn ouders waren beide thuis en keken me boeiend aan.
‘Wat is er?’ De grens van paniek was nog niet bereikt, er waren desnoods lachen te vinden op de gezichten van mijn ouders, maar dat ze me zo aankeken gebeurde niet vaak.
Mijn moeder stak haar hand naar me uit en wees naar de stoel naast haar, tegenover mijn vader. Er stond al een kop thee voor me klaar en de koekjes ernaast. Er moest wel heel leuk nieuws komen.
‘Ik kan niet vertellen hoe trots we op je zijn,’ begon mijn moeder. Ze schoof een brief naar me toe. Het was een brief van school met daarin mijn cijferlijst.
Mijn vader pakte mijn hand. ‘We hebben gisteravond een telefoontje gekregen van je mentor, om ons even op de hoogte te stellen hoe jij, en ook Maya, de beste leerlingen zijn van jouw jaar.’
Meende hij deze? Ik grijnsde. ‘Echt? Na ja, we proberen voor Maya een beurs voor elkaar te krijgen.’ Mijn moeder begon me overal op mijn gezicht te kussen.
‘Ik kan niet trotser zijn op zo’n dochter met een slimme kop en een puur hart van goud.’
Ik trok me terug. ‘Mama, zo is het wel genoeg, het is niet meer dan normaal, toch.’
Mijn vader grinnikte. ‘Daar heb je gelijk in, maar dan wil ik toch…’ Hij gooide een sleutel naar me toe. Hij landde voor mijn neus en het hoesje was bedrukt met het logo van Ford. Mijn mond viel open. ‘Het was een hoopje metaal, maar ik heb hem aan de praat gekregen.’ Ik maakte een geluidje van blijdschap.
‘Oh, mijn God, oh, mijn God! Dit menen jullie niet?!’
‘Je bent een goed voorbeeld voor je broer,’
Ik kreeg nog een verhaal van mijn moeder over hoe trots ze was en hoe ik de universiteiten voor het uitkiezen had, maar mijn vader snoerde haar de mond. ‘Kan ik mijn dochter nou haar nieuwe auto laten zien?’
Mijn vader was net als ik als een kind zo blij, en ik rende hem achterna. De oude pick-up truck had wel wat weg van die van Bella, alleen was deze zwart. Althans, dat was de bedoeling ooit geweest. Hij was verkleurd en mat, maar ik hield er meteen van. Ik kon mijn glimlach niet van mijn gezicht afkrijgen toen mijn vader met moeite de deur voor me open trok en ik in de stoel klom. Mijn vader rende om de auto heen en ging naast me zitten. Ik duwde de sleutel in het contact en het ging zo moeilijk dat ik bang was dat ik de sleutel zou breken.
Hij kwam brullend tot leven en ik vond het het beste geluid wat ik in de laatste tijd had gehoord. Op Jacob’s lach na dan. Ik schudde de gedachte weg terwijl ik de koppeling in duwde en ‘m in z’n één schakelde. Gillend en schreeuwend van het lachen reden we een rondje.
‘Pap, dit was echt niet nodig!’ riep ik in een lach.
‘Zeg houd eens op, mijn oudste dochter wordt een volwassen vrouw, laat me nou even,’
Ik grinnikte en gaf gas. ‘It’s a living beast,’
Mijn vader kon niet ophouden met stuiteren, zelfs niet toen we weer thuis waren. ‘Hij heeft wel zijn onderhoud nodig, Jenn,’ zei hij toen ik hem voor de honderste keer had bedankt. ‘Misschien kan je Jacob lief aankijken?’ Mijn vader zei het zo nonchalant dat ik even dacht dat het gespeeld was. ‘Hij heeft ook de oude van Billy aan de praat gekregen, het meisje van Charlie rijdt er nu in. Hoe is het eigenlijk met haar?’
‘Geen idee, ik zie haar niet meer,’ Maar het was geen vraag geweest waar mijn vader antwoord op wilde hebben. Hij was alweer bezig met de worteltjes stelen die mijn moeder had schoongemaakt.
‘Scheer je weg!’ riep ze lachend terwijl ze met haar mes zwaaide. Ik vouwde me aan de andere kant van haar zij in elkaar en pikte twee worteltjes. ‘Oh, jullie!’ Ik gaf mijn vader lachend de andere wortel en liep toen naar mijn kamer.
Mijn kleine kamer. Er stond een tweepersoonsbed, en een bureau met een kastje en daar was het wel mee gezegd. Aan mijn muren had ik posters en foto’s gehangen om het een beetje op te leuken maar veel was ik niet in mijn kamer. Ik was meer buiten, op het strand of in het bos. In boeken las ik en op films zag ik dat veel tieners naar hun kamer vluchtten om even adem te kunnen halen van hun ouders, maar dat had ik absoluut niet nodig.
Wel was er stroom en mijn telefoon hing hier aan de lading. Ik moest Maya een foto sturen van de truck die nu van mij was. Net als ik was ze door het dollen heen. Ze belde meteen.
‘Uh, dat je het even weet. Jij rijdt morgen.’
‘Je zal me horen aankomen!’ Ze lachte. ‘Nee, ik meen het. It’s a living beast, maar ik houd ervan.’
‘Ik kan nu niet even komen kijken, sorry.’
‘No worries,’ Ze zuchtte en daarna hoorde ik haar slikken. ‘Of misschien toch wel… wat is er aan de hand?’
‘Je gaat me vermoorden.’
‘Het zal toch niet zo erg zijn?’ Een zenuwachtig gevoel speelde op in mijn buik. Maya deed alleen zo als er echt iets aan de hand was.
‘Jason komt zo naar mij.’ Ik kon even niks uitbrengen. ‘Oh, crap. Sorry, ik had niks moeten zeggen. Nee, ik had sowieso geen “ja” moeten zeggen, het spijt me, J.’
Diep van binnen moest ik glimlachen, omdat ze zich er meteen zo rot over voelde. Zij was zo eerlijk om het me te vertellen en ze moest wel echt iets voor de jongen voelen mocht ze zich zo rot voelen dus ik moest nu ook de beste vriendin zijn. ‘M., geen zorgen.’ Ik hoorde de verbaasde geluidjes. ‘Ik meen het. Als je die jongen leuk vindt, en hij jou moet je ervoor gaan.’ Ik hoorde een opgeluchte zucht. ‘Als je maar wel oppast.’
Ze grinnikte. ‘Ja, mam,’
‘Nee, ik meen het. Die fake ID’s en zo,’
‘He’s just living…’ Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. ‘Ik weet het goed gemaakt. Als ik volgens jou raar ga doen, geef je me gewoon een klap.’
Ik begon te lachen. ‘Oké, deal.’
‘Cool. Veel plezier met de truck.’
‘Ja, thanks. Ik ga hem wassen, denk ik.’
Ze begon te lachen. ‘Doe dat vooral. Hang er ook een dromenvanger in, oke!’
‘Zal ik doen, oke!’ Ze grinnikte. ‘Veel plezier, en laat me nog even weten hoe het was. Ik ga vanavond even langs Emily, dus als je me zoekt…’
‘Weet ik je te vinden,’ maakte ze m’n zin af. ‘Gaat goed komen. Thanks, Jenn.’
‘Voor wat?’
‘Dat je zo’n goeie vriendin bent.’
‘Love you,’
‘Love you too!’

Ik bracht mijn middag – en ook avond, Emily was naar haar nichtjes – alleen door. Ik las op het strand, kwam thuis om te eten en las toen weer verder op de bank, onder een dekentje met een kop thee.
Ik hoorde stemmen buiten maar nam niet de moeite om me te concentreren om erachter te komen wie het waren, mijn boek was te spannend. De hoofdpersoon, het meisje, was super stoer. Ze had haar eigen zwaard en vocht voor haar rechten. Ze blies iedereen om hoe ze liet zien hoe sterk ze was – lichamelijk maar ook geestelijk.
‘Goedeavond Jennifer,’ Ik keek op. Billy.
Ik glimlachte. ‘Billy, hoi!’ Ik wilde opstaan maar Billy stak zijn hand op.
‘Nee, nee, blijf lekker liggen. Ik hoorde al van je vader hoe het op school gaat. Je hebt vast dat avondje knus verdient.’ Voor ik antwoord kon geven stopte mijn vader me wat beter in en kon ik alleen maar grinniken. ‘Als je auto onderhoud nodig heeft, Jacob doet het graag voor je,’
Ik keek hem weer aan. In de ogen en ik wist dat hij het wist. Wat Jacob en ik hadden… Ik had het nog niet tegen mijn ouders gezegd, want ik wist zeker dat er een preek kwam van ‘Je moet rustig aandoen, Jennifer,’.
Ik bloosde, onbedoeld, maar ik deed het toch. ‘Ik zal het onthouden, Billy. Dankjewel.’
Billy en mijn vader zaten aan de eettafel en ik probeerde me weer te concentreren op mijn boek, maar er kwam geen letter meer binnen. Ik kon alleen maar denken aan Jacob en de reden waarom we zo opeens een connectie hadden. Het was… Ik dacht elke keer dat ‘onnatuurlijk’ het juiste woord was, maar dat was het niet. Want het voelde júíst aan als een tweede natuur. Ik dacht aan het verhaal van Jacob had verteld, over de stam verhalen en weer moest ik moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Ik nam het hem niet kwalijk, ook ik was in de war geweest en zocht naar een reden om hier aan te koppelen.
Jacob wist vast alle details van de verhalen van zijn vader, details die zijn vader niet elke keer vertelde bij het kampvuur. Elk goed verhaal bevat een hoofdstuk vol met liefde – de beste bestaan alleen maar uit liefde. Ik was er vrijwel van zeker dat er ook zo’n verhaal was dat zoveel jaar geleden er een man en een vrouw waren in het reservaat – verre familieleden – die op een speciale manier verliefd op elkaar waren geworden.
Ik wist zeker dat Jacob er zo’n reden aan wilde geven.
En toen besefte ik het. Het was een klap in mijn gezicht, een hele harde. Ik had aan liefde gedacht en aan Jacob. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, als een tweede natuur. Ik knarste mijn kiezen op elkaar en dook de badkamer in.
Van douchen zou ik vast weer rustig worden.