Hoofdstuk 7 - Chapter 1.

De regen kletterde op mijn haren en mijn voeten werden drijfnat. Ondanks dat Amy en Edward er waren gierde er angst door mijn hele lijf.
'Waarom ben je nou weggaan?' siste Amy terwijl ze zich concentreerde.
Ik rolde met mijn ogen. 'Ik zou toch ooit terug moeten, Lila en Harry hebben de FBI waarschijnlijk al gebeld. Bovendien voelde ik me niet thuis.'
'Niet thuis!' fluisterde Amy. 'Dit zou je dood kunnen worden en jij denkt alleen maar aan het feit dat jij je niet thuis voelt.'
Ik wierp haar een vernietigende blik toe. Mijn hoofd tolde. 'Eh, Amy?'
'Niet nu!' Ze hield ze stuk voor stuk goed in de gaten. Ik merkte niet eens meer waar ze allemaal stonden. 'Ik voel me niet zo goed..' mompelde ik moeizaam. Er klonk een geluidje uit mijn telefoon, maar ik negeerde het en concentreerde me erop dat ik overeind bleef. Als ik flauwviel, was ik een makkelijk doelwit. Ik knipperde vermoeid met mijn ogen. 'Amy..'
'Wat nou?' sneerde ze. Toen zag ze mijn toestand. 'Wakker blijven. Alsjeblieft..' Haar stem klonk smekend.
Mijn benen waren net kauwgom, zwak en rekbaar. Ik zakte op de grond en keek naar mijn handen. De modder stroomde langs mijn vingers en ik hijgde een beetje.
'Wat is er met haar?' hoorde ik Edward schreeuwen. Amy kon zich met moeite op twee dingen concentreren, dus ze verloor de vampiers uit het oog. 'Ze is niet lekker.'
Ik voelde hoe ik ruw werd vastgepakt, maar niet wie het deed. Het werd zwart.