Ik rolde over de grond.
Ik kon het niet langer aan.
Het leek net alsof we Finnick en Katniss waren.
Ik schreeuwde.
En brake..
Hij deed precies hetzelfde.
Ik probeerde met mijn mes een gat in de want te maken,
Maar het lukte niet.
Ik schreeuwde nog harder.
Uiteindelijk ging ik zitten met mijn ellebogen op mijn knieën en mijn gezicht tussen mijn handen en probeerde na te denken
Brake liep wat rond.
Hij leek opeens rustig te zijn.
Toen was ik erachter.
Als je dan ander geruststelde,
Begonnen de spotgaaien iets te schreeuwen waar jij van streek van raakte.
Dat maakte ik hem duidelijk door het in de grond te schrijven.
Anders zouden de spelmakers het misschien zien.
Ik stelde voor omdat dit een uur zou duren dit te doen:
Ik deed een halfuur het geschreeuw aanhoren en hij ook.
Hij knikte.
Mijn halfuur starten nu.
Na ongeveer een half uur zei Brake:
Carly..Het komt goed..
En toen begon het andere geschreeuw.
Dat van mij stopte.
Ik vroeg me af waarom ik hem niet vermoorde.
Maar ik wist het wel:
Alleen zou ik het niet redde.
En op kyle hoefde ik niet te rekenen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen