002

Langzaam spoelen we aan bij het prachtige Zweinstein. Iedereen kijkt geopsedeerd naar boven, behalve Ron, die boos voor zich uitstaart.
'Ron wat is er?' vraag ik bezorgd.
'Ik had gewoon een stambeeld van Perkamentus verwacht', fluistert hij zodat Harry het niet kan horen.
Ik grinnek.
'Ron.., kom', ik trek hem uit het bootje en we lopen snel achter Hagrid aan.
'Hutkoffers hier', zegt hij.
Snel leggen we onze hutkoffers op de gang tegen de muur.
'Blijf hier maar even staan', Hagrid gebaard naar de hal.
'Professor Anderling komt zo'.
Hij loopt sloffend weg. Ron wil net wat aan Harry vertellen als een blonde jongen aan komt gelopen.
'Dus het is waar?' zegt hij kil, maar toch ook hartelijk. 'Harry Potter is hier op Zweinstein. Ik ben Draco, Draco Malfidus, ik denk dat wij nog wat aan elkaar kunnen hebben', hij steekt zijn hand uit.
Harry pakt hem aan en schud zijn hand.
'Oke', hij loopt mee met Malfidus.
Ron kookt bijna van woede.
'Voel je je wel goed?' vraag ik.
'Dat is Malfidus, hij denkt dat zijn familie beter is dan onze'.
Voordat ik iets kan zeggen komt er een oudere vrouw aanlopen.
'Ik ben professor Anderling', ze glimlacht stijfjes. 'Zometeen word je in je afdeling gesorteerd, beschouw je afdeling als je familie, kom maar mee'.
Braaf loopt iedereen achter haar aan. Ron slaakt een 'wauw', uit als hij naar het plafond van de zaal kijkt.
'Het is behekst zodat het op de lucht lijkt', fluister ik. 'Heb ik gelezen'.
'Stop!' Gebaart professor Anderling.
Iedereen stopt. Er is een klein verhoogd podium, waar een kruk en oude hoed op liggen.
'Als ik je naam roep, kom je naar voren, Hermelien Griffel', langzaam loop ik het podium op.
De zenuwen gieren door mijn buik en ik vind het een wonder dat het kloppen van mijn hart niet al door de hele zaal kaatst. Ik ga zitten, op het houten krukje. Plotseling zet professor Anderling de oude hoed op mijn hoofd.
'Hmmmmmm', hoor ik de hoed zeggen.
Verschrikt kijk ik om hoog, kan dat ding praten?'
'Griffendor!' ik slaak een zucht, blij dat ik niet in Zwadderich ben beland en huppel naar de tafel van Griffendor.
Twee jongens die erg op Ron lijken geven me lachend een high-five.
'Draco Malfidus', roept professor Anderling.
Ik zie Malfidus zelfverzekerd het podium oplopen. Nog voordat de hoed zijn hoofd raakt roept hij al 'Zwadderich!' Blijkbaar wou Malfidus dat, want het geluk straalt van hem af als hij naar hun tafel loopt.
'Marcel Lubbermans?' een sullige jongen komt het podium opgelopen.
Hij kijkt angstig om zich heen, alsof er elk moment een leeuw uit een doos kan springen die hem aanvalt. Terwijl hij gaat zitten valt hij bijna van de kruk af. Het duurt even voordat de hoed het weet, maar daarna roept hij 'griffendor'. Marcel komt opgelucht naast mij zitten.
'Mijn grootmoeder had me vermoord als ik niet in Griffendor kwam', fluisterde hij hijgend.
Zo ging het nog een tijdje door, tot Ron aan de beurt was.
'Ronald Wemel?' Ron was ook zenuwachtig, dat kon je gewoon zien.
Hij ging op de kruk zitten en de hoed werd op zijn hoofd gezet.
'Aahhhhhh', geschrokken sprong professor Anderling achteruit. 'Nog een Wemel, ik weet precies wat ik met jou moet doen: Griffendor!' er verschijnt een flauw glimlachje op Rons gezicht als hij zich van de kruk laat afglijden en mijn kant oploopt.
'Goed gedaan', zeg ik zacht.
'Mooizo, Ron!' Zegt de tweeling van wie ik een high-five had gekregen.
Ron gaat aan de andere kant van me zitten en begroet Marcel even.
'Harry Potter?' iedereen in de zaal kijkt geinteseerd op terwijl Harry naar het krukje loopt en er op gaat zitten. Professor Anderling zet de hoed kalm op zijn hoofd.
'Oooehhh, lastig, lastig... Een goed stel hersenen zie ik, veel moed en vertrouwen, maar je kan grootse dingen bereiken... Grootse dingen.....Zwadderich!'