Hoofdstuk 4.

‘Jennifer…’ Ik kreeg een dikke knuffel van de moeder van Jared en ik vroeg haar meteen of haar mee kon helpen in de keuken wat ik met liefde deed. Zijn moeder moest zien te overleven met twee zoons en een man en ik kon merken dat ze het leuk vond als ik er was. Ze kletste me de oren van de kop af terwijl ik de groenten schoonmaakte. Nadat haar speciale lasagne in de oven stond, liet ze me een aantal nieuwe jurkjes zien. Jared rolde zijn ogen en bedankte me dat ik degene was die het ‘gezeur van kleding wilde aan horen’.
Ik sloeg hem op de schouder. ‘Geen gezeur, jongeman.’
Hij grijnsde.
Zijn moeder draaide weer een rondje en ik knikte goedkeurend. ‘Die kleur!’ Op dat moment hoorde ik mijn moeder. ‘Oh, Monique! Wat een gave jurk!’
Ik rolde mijn ogen naar haar – als geintje. “Gaaf” … Mijn moeder en Monique waren al sinds ze klein waren goede vriendinnen geweest en ik zag hier weer de zestienjarige versie. Ze begonnen meteen weer allerlei herinneringen van vroeger op te halen terwijl ik met grote ogen naast Jared op de bank ging zitten.
‘I told you so,’
Ik rolde mijn ogen naar hem. Ik checkte mijn telefoon op een berichtje van Luke maar helaas. Ik had er een naar gevoel over.
Toen eenmaal mijn vader en Jared’s vader binnen kwamen, realiseerde ik me weer hoe klein de huisjes in ons reservaat waren. Onze vaders waren groot, gespierd en lang, maar Jared en onze broertjes gingen dezelfde kant op. Ik voelde me klein, maar veilig.
Toen we allemaal met een bord op schoot zaten, ik en Allian, Jared’s broertje, op de grond, vroeg mijn vader of we vanavond nog naar het kampvuur gingen.
‘Natuurlijk gaan we, pap. Griezelige verhalen voor het slapen gaan, heerlijk.’
‘Over wolven, en bloedzuigers,’ Allian had zijn vingers voor mijn mond gehouden als vorm van tanden en duwde zijn vingers tegen mijn nek. ‘Wraaaaaah,’ Ik begon te lachen en greep naar m’n nek. ‘Nu ben ik een vampier, woooooooh, stop het licht, stop het licht!’
Jared gaf me een duw en voor ik het wist lag ik onder hem te spartelen tegen de kieteldood. ‘En ik ben de wolf en ga je aan stukken kauwen, wraaaaah!’
Allian zat op zijn rug. ‘Geen zorgen, Jennifer, ik red je wel! Met mijn vampieren kracht!’ Hij had zijn armen om Jared’s nek geklemd en begon te trekken. Ik kon niet anders dan lachen en de twee families in de kamer ook niet. Dit vond ik zo heerlijk aan leven in het reservaat. Luke vond het maar niks dat ik zo close met de jongens om ging, maar ik was niet anders gewend.
En als je het over de duivel had… Er werd geklopt op het raam en voor ik kon kijken zei Monique. ‘Kom maar binnen, Luke!’
Jared wist van Luke en zijn wensen over dat geen andere jongen me aan zou raken dus stond hij moeiteloos op – ik keek even op hoe makkelijk hij het deed met zijn zeker 80kg zware broertje op zijn rug. Hij stak zijn hand uit naar me en trok me omhoog.
Ik liep op mijn vriend af en gaf hem uit automatisme een kus – ik kon er niks aan doen, maar hoe ongemakkelijk hij me ook had laten voelen vandaag, de vlinders vlogen weer omhoog in mijn buik.
‘Hoi liefje,’ Hij glimlachte en knuffelde me. ‘Hallo familie,’
‘Hallo Luke, wil je nog wat eten?’ Luke bedankte iets te beleefd, maar het leek niemand op te vallen.
We stapten even naar buiten. Daar zag ik de Landrover van de ouders van Luke. Ik zwaaide even. ‘Wat kom je doen?’
‘M’n tante heeft een ongeluk gehad,’ Mijn bloed trok weg rondom mijn neus. Luke legde zijn handen rond mijn wangen. ‘Geen zorgen, ze maakt het goed volgens de dokters, maar mijn ouders nemen me mee om te gaan kijken en mijn neefje en nichtje op te vangen,’ In Florida. Ik slikte moeilijk. Natuurlijk was dat het gene dat ze moesten doen, maar het betekende wel dat ik ‘m even niet zou zien. Ik knikte en perste met moeite een troostende glimlach rond mijn lippen. Hij knuffelde me. ‘Het komt goed.’ Ik knikte tegen zijn schouder aan. ‘Sorry van vanmiddag, ik weet niet wat me bezielde.’
Ik zuchtte opgelucht en knuffelde hem nog iets steviger. ‘Say hi for me and bring my best wishes,’
‘Zal ik doen, liefje. Veel plezier zaterdag. Ik zal elke dag bellen en je op de hoogte houden. Als ik weg mag, neem ik het allereerste vliegtuig.’ Ik glimlachte en kuste hem, hij was nog steeds mijn vertrouwde Luke.
‘Ik houd van je,’
Hij glimlachte tegen mijn lippen aan. ‘Dat heb ik al lang niet meer gehoord. Nog een keer,’
Ik giechelde, hij wist altijd het snijdende van een zware sfeer af te halen. ‘Ik houd van je,’
Hij keek me glimlachend aan terwijl hij zijn neus tegen die van mijn drukte. ‘Ik houd ook van jou,’ De vlinders gingen weer als een gek te keer en ik moest even diep ademhalen om mezelf rustig te krijgen. De auto een paar meter verderop toeterde en Luke liet me los. ‘Ik bel als ik aankom, oké?’ Nog een snelle kus en hij liep op de auto af. Een paar seconden later reed hij de bocht om en weg was ‘ie.
Met een zucht kwam ik weer binnen. Zonder uitleg te hoeven geven mocht ik het ijsje aanpakken wat Monique me aangaf. Mijn vader sloeg even zijn arm om me heen. ‘Het komt vast goed met zijn tante.’ Ik keek even gek op. Hoe had hij dat nou weer gehoord? Maar voor ik het kon vragen was hij alweer naar buiten gestapt om de vader van Jared te helpen met hout voor het kampvuur.
Het was buiten al donker en de kou was ook op komen zetten. Dit was wel even jammer aan het in één keer door naar Jared: ik had geen vest mee kunnen nemen.
Jared leunde tegen de tafel aan met in zijn ene hand zijn telefoon en in de andere een brandweer rood vest. Ik begon al te grijnzen voor ik in actie kwam. Zonder een woord te zeggen trok ik zijn vest uit zijn hand en trok het aan. Zijn wenkbrauwen schoten omhoog maar een glimlach was niet te ontzien.
‘Maar natuurlijk, geen probleem.’
Hij glimlachte en liep me achterna naar buiten. We lachten en kletsten met onze broertjes en zeiden de andere families van de raadsleden gedag. Ik knuffelde Emily en vertelde haar over Luke en zijn tante. Ze knuffelde me nog een keer en liet me toen haar helpen met de hotdogs: de vaste snack bij de stamverhalen. De jongens van mijn leeftijd hadden het een aantal jaar geleden al over genomen van hun vaders om de hotdogs te braden boven het vuur. Natuurlijk gaf dat hun de reden waarom ze er meer mochten eten dan wij. Ik grapte wat met haar toen ik de broodjes open snijde.
Emily en ik liepen met de manden met brood richting het vuur; ik keek twijfelend naar Jared en zijn vrienden en naar Sam en mijn vader en zijn vrienden waar Emily waarschijnlijk zou gaan zitten. Ze knikten naar mijn leeftijdsgenootjes en ik stapte met een gerust hart af op de jongens.
‘Hey, do you mind?’ Ik wees een beetje onzeker naar het bijna lege plekje naast Jared – als hij zou opschuiven zou ik er makkelijk naast passen. Het was best een lange tijd geleden dat ik hier naar toe was gegaan – normaal was ik samen met Luke totaal wat anders gaan doen, en ik was niet de beste met jongens van mijn leeftijd. Embry, Paul, Quil… Maar Bella zat aan de andere kant en die glimlachte net zo onzeker als ik naar mij.
Maar toen Jared Paul op zijn arm stompte dat hij moest opschuiven, en ik van Jacob een hotdog kreeg, verdwenen alle zenuwen. Ik luisterde naar de grapjes van de vriendengroep en lachte waar ik mezelf niet kon in houden.
‘Heb je Luke niet meegenomen, Jennifer?’
Ik grimaste naar Embry. ‘Zijn tante uit Florida heeft een ongeluk gehad. Hij en zijn ouders zijn haar opzoeken en op het neefje en het nichtje passen.’
Embry glimlachte met spijt naar me. ‘Sorry,’
Ik knikte naar hem met een heel klein glimlachje. Hij kon er overigens niks aan doen. Jacob was opgestaan om zijn vader in zijn rolstoel naar het vuur te rollen. Billy was altijd degene die ons hielp herinneren aan de stam’s oude verhalen. Hij begon zijn verhaal over de koude wezens terwijl iedereen één en al oor was en aan zijn of haar hot dog knabbelde.
Het was een goede afleiding en toen Billy zijn verhaal sloot was ik verbaasd geweest dat ik in die twee volle uren niet aan Luke had gedacht. Afleiding – dat was wat ik nodig had.
Het was aardig koud geworden dus schoof ik dichter naar Jared toe en met een lach zijn arm om me heen sloeg. Paul stond op en grijnsde.
‘Jared, schuif op, schuif op. Ja, jij ook Jennifer,’ Met een opgetrokken wenkbrauw deed ik wat hij zei. ‘Sandwich!’
Zonder maar iets te kunnen zeggen werd ik geplet door twee enorme jongens – hoewel de vrouw in mij het absoluut niet erg vond: ik werd geknuffeld door twee hele grote gespierde jongens. En, een pluspunt: ze waren heet – in de letterlijke vorm. Hun huid voelde aan als een hete douche op die van mij en ik had het niet koud meer. Ik lachte hard terwijl ik mijn armen om hun nek sloeg toen ze weer netjes naast me kwamen zitten.
Na een klein uurtje wenste de volwassenen ons een fijne avond toe. Dat we er maar van moesten genieten. Emily was naar me komen zitten en ik had niet gemerkt dat Sam weg was; totdat we een angstaanjagend geluid uit de bossen hoorden komen. We stonden met z’n allen tegelijk op en Emily had een arm om me heen geslagen.
‘Wat was dat?’ Seth leek de eerste te zijn die iets durfde te zeggen. Zonder antwoord, helaas.
Het gegil wat we hadden gehoord werd gevolgd door een geschreeuw en gehuil wat dwars door merg en been ging. Het was een meisje.
Seth gilde. ‘Leah, waar is Leah?!’
Doodsbenauwd keek Emily me aan. ‘Sam is weg,’
Alles daarna ging in een fractie van een seconde. Jared duwde me richting de auto van Bella, de truck. ‘Ga, Jenny, neem Bella mee. Emily, jij ook.’
‘En jullie dan?’
‘Ga!’
Zonder vragen te stellen renden Emily en ik richting Bella. De spanning was hoog, maar we wisten dat we in de bossen woonden. De verhalen van beren kwamen toch ergens vandaan. ‘Bella, kom.’
‘Ik laat Jake niet achter.’
Jared schreeuwde van de rand van het bos. ‘Jake, breng ze naar huis!’
Jacob die al naar Jared rende, stopte abrupt. Hij draaide zich even om en keek angstig naar Bella die stond te rillen. ‘Oké,’
Bij de truck stuitte we op een volgend probleem: er paste maar twee in de truck. Zonder er over na te denken sprong ik in de laadbak. ‘Gas erop, Jacob. Gaan!’ Ik hielp Emily om te klimmen maar zo makkelijk was het nog niet: ze was al eens aangevallen door een beer, ze was angstig maar de aanval had haar rechterkant verzwakt: haar knieën, heupen en armen waren stijf.
‘Klein stukje, nog Em…’ Net op het moment dat ze twee voeten in de laadbak had staan, gaf Jacob gas en vielen we hard op. Het was maar een klein stukje naar onze huisjes, dus we keken er raar van op toen al onze ouders gezellig aan de keukentafel zaten met een glas wijn. Hadden ze dan echt niks gehoord?
Ze schrokken op en kwamen naar ons toe. ‘Beer,’ hijgde ik. ‘In het bos.’ Ik keek Harry en Sue aan. ‘Leah en Sam zijn beide weg.’ Ze keken elkaar even bedenkelijk aan en schoten toen in volle paniek langs me heen.
Billy besloot de vader van Bella te bellen; Charlie de politiechef van Forks, hij en zijn collega’s waren al langer opzoek naar de beer die de bossen van Forks liet opschrikken. Opeens waren we weer alleen; alle vrouwen bij elkaar en zakte Emily huilend in één.
Ik was in de war, er was vandaag iets te veel gebeurd, maar niets leek belangrijk. Hoe kon dit nou gebeuren? We hadden Sam en Leah niet eens horen weg gaan. En waren ze samen weg gegaan? Hoe zat het dat met Emily en Sam? Of had Sam Leah gehoord terwijl ze pijn had?
We kregen een kop thee van Monique, maar ik proefde het niet eens; laat staan Emily. Er was zo’n chaos dat ik moeite had om het te begrijpen.
En toen kwamen ze binnen, de jongens en mannen, maar zonder Leah en geen Harry, Sue en Seth. Sam stoof voorbij, op Emily af. En op dat moment had ik het idee dat ik naar een steengoede tranentrekker zat te kijken.
Sam wilde Emily vast pakken, maar Emily schoot achteruit. ‘Wat is er gebeurd?’ Ze klonk boos en verdrietig en het gezicht van Sam zag gepijnigd uit. Alsof hij gemarteld werd omdat Emily verdrietig was. Zelfs in deze bizarre momenten zag iedereen dan Sam zielsveel van Emily hield.
‘Leah is aangevallen,’ Hij moest even ademhalen. ‘Door de beer,’
Mijn vader nam het woord over. ‘Ze zijn naar het ziekenhuis. Geen zorgen, ze was aanspreekbaar maar wel veel pijn en diepe wonden. Laten we de familie Clearwater maar zelf dit oplossen. De politie en boswachters zijn nu opzoek.’ Iedereen knikte en Emily stond weer in Sam’s armen, altijd nog met een ongeruste blik in haar ogen. Logisch, want Leah bleef haar nichtje.
Nadat ik van iedereen afscheid had genomen, werd ik naar bed gestuurd. Het was al midden in de nacht en er werd geen school geschrapt.