Dear Death Eather

Draco opende zijn ogen en zuchtte. De Heer Van Het Duister keek hem strak aan."Het is een eer,Heer.Dat onze zoon de kans heeft om deze belangrijke taak uit te voeren." Lucius Malfidus knielde eerbiedig. Draco hoorde zijn moeder zachtjes snikken. "Hij is nog maar een kleine jongen." De Heer Van Het Duister keek van vader naar zoon. "Draco?" Zijn kille stem liet alle aanwezigen huiveren. Draco voelde Bellatrix's adem in zijn nek. "Vertel De Heer Van Het Duister, hoe vereerd je bent,Draco." Fluisterde ze in zijn oor. Draco deed een stap naar voor en keek expres zijn moeder niet aan. "Ik dank u zeer voor uw vertrouwen,Heer." Hij knielde naast zijn vader neer. Draco had blijkbaar een goede indruk gemaakt bij de Heer, want hij nam afscheid en verdween."Draco,liefje. Kom je mee iets drinken?" Narcissa droogde haar tranen, maar keek haar zoon nog steeds bezorgd aan. Zonder iets te zeggen liep Draco naar zijn kamer. Toen hij de deur sloot hoorde hij zijn vader haar nog sussen. "Het is de leeftijd,Cissy." Hij trok zijn schoenen uit, gooide ze weg en liet zich op het bed vallen. Hij dacht aan Zweinstein en aan Potter en zijn vrienden. Die Wemel en het modderbloedje waar hij stiekem sinds het eerste jaar een oogje op had. Zijn moeder wist het, natuurlijk keurde ze het niet goed maar ze was er van overtuigd dat het wel over ging. Hij trok zijn pyjama aan en kroop in bed. Wensend dat er iemand was die een arm rond hem heen sloeg en hem in slaap suste viel hij uiteindelijk toch in slaap.
"Draco Donderend Draakje van me." Narcissa schoof de gordijnen open en keek haar zoon liefdevol aan. "Professor Sneep, komt zo. Kleed je aan en eet wat." Ze zwaaide even toen Draco haar aankeek en de deur achter haar dichttrok.
Iets later zat Draco tegenover zijn moeder en zijn tante aan tafel. Bellatrix die zenuwachtig op een boterham aan het kauwen was keek hem onderzoekend aan. Zijn moeder probeerde steeds een gesprek aan te knopen.Maar na een paar mislukte pogingen hield ze op en was alleen Bellatrix's luide gekauw te horen. De bel ging. Narcissa stond op en snelde naar de deur. Bellatrix kneep haar ogen tot spleetjes en keek boos naar Sneep. Draco stond op en begroette hem. Sneep die precies wist waarom Narcissa hem had uitgenodigd zei: "Ik kan De Heer Van Het Duister niet op andere gedachten brengen,Narcissa." Narcissa barstte in tranen uit en probeerde haar gezicht te verbergen voor Draco. "Oh Severus. Hij is nog maar een jongen." Sneep zuchtte toegefelijk. "Ik kan De Heer niet van gedachten veranderen maar ik kan Draco wel helpen." Sneep's donkere ogen keken Draco aan. Narcissa was zo opgelucht. "Bewijs het!" bemoeide Bellatrix zich ermee. "Leg de Onbreekbare Eed af." krijste Bellatrix.
Sneep liet niet merken dat hij geschokt was en knikte. Het kwam er op neer dat Sneep, Draco ging beschermen en helpen met zijn missie. De dag waarop Draco terug naar Zweinstein moest naderde.