Why do you wanna help me out of my problems ( Tom lovestory ) 142

Zoals elke keer liep je weer richting de jury toe. Je stopte op het kruis en keek de jury nieuwsgierig aan. Keith: “Welkom terug Demi.” Jij: “Dankje.” Kim: “Voor deze opdracht heb je 2 uur.” Damon: “De opdracht is 3D.” Keith: “Je mag beginnen, je 2 uur begint te lopen, veel succes.” Jij: “Dankje.” Meteen ging je naar de muur toe die jou aangewezen werd. 3D. Damn dat had je nog nooit geprobeerd. Misschien kon je iets rond planeten doen? Of iets spiritueels? Of een mengeling? Ja dat kon je proberen. Al snel had je ook besloten om vooral in het blauw en rood te werken. Je nam eerst een zwarte spuitbus om een frame en de vorm van je werk te maken op de witte muur. Daarna nam je een beige spuitbus en begon resten van een baksteen te maken en nam daarna weer de zwarte spuitbus voor schaduwen om een dieptezicht te creëren. Toen je daarmee klaar was nam je de rode spuitbus om een planeet te maken. Vervolgens nam je de blauwe spuitbus om water en wind te illustreren. Je ging nog met wit en zwart erover om meer diepte in het werk te brengen en keek daarna keurend naar je werk. Er miste nog iets. Iets om nog meer dieptezicht te creëren. Al snel kwam je weer op een idee en nam alweer een spuitbus. Mensen die rondtrekken, met een hertachtige vorm. Je plaatste ze zodanig zodat je toch nog net iets meer een dieptezichtgevoel kreeg. Je zette daarna nog even snel je naam erbij en toen werd je terug geroepen door de jury. Je ging terug bij hun staan en keek de jury afwachtend aan. Het was niet je beste werk, dat moest je toegeven maar ergens was je er wel trots op. Damon: “Niet slecht.” Kim: “Ik vind het origineel gevonden.” Keith: “Daar heb je gelijk in, maar is dat voldoende voor de volgende ronde?” Je voelde je echt zenuwachtig worden, waarom hielden ze er zo de spanning in. Konden ze het echt niet meteen zeggen? Straks kreeg je nog een beroerte ofzo. De jury keek elkaar aan en Keith knikte. Kim: “Proficiat je gaat door naar de volgende ronde.” Je voelde je ogen groot worden en maakte een sprongetje waardoor de jury begon te lachen. Jij: “Dankje!” Keith: “Tot in de halve finale Demi.” Je zei nog gedag en verliet daarna de kamer. Toen je i de gang stond zag je niemand. Hmm, de perfecte kans om ze beet te nemen. Je zette je verdrietig gezicht op en wreef wat in je ogen terwijl je naar de rest toe stapte. Andrew had je als eerste gezien en wou enthousiast op je afstormen tot hij je verdrietige gezicht zag. Andrew: “No way! Dat kan niet.” Meteen draaide de rest zich ook geschrokken om. Sam: “Ben je echt niet door?” Je schudde je hoofd en voelde hoe Jens je vastnam. Andrew: “Ik ga een hartig woordje met de jury doen.” Oké je kon het niet meer houden, je barste in lachen uit en iedereen keek je vreemd aan. Jij: “Haha alsof dat zou uitmaken maar geen zorgen je moet niet met de jury praten.” Andrew: “Hoezo?” Annelies: “Omdat ze wel door is, proficiat!” Riep Annelies, die het als eerste door had. Meteen riep de rest ook proficiat en gaven je een knuffel. Jij: “Haha jullie hadden jullie gezichten moeten zien.” Je deed hun geschrokken gezichten na waardoor ook de anderen moesten lachen. Jammer dat je er geen foto van had gemaakt.