#15 Bedrogen door je eigen zoon..

POV Ziva
Er staan dokters om mijn bed. Hoeveel zijn het er? Het lijken er tientallen, maar hoeveel het er precies zijn, geen idee. Ik kijk de middelste aan. Die lijkt op... 'Ducky!' roep ik vol verbazing uit. Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar val terug naar achteren op mijn bed. 'Hallo Ziva,' zegt hij vriendelijk. 'Kan je me vertellen wat er gebeurt is? Dit is namelijk handig voor als je verhoort moet worden..' Ik zucht. 'Kan het alleen met jou, Ducky? Vijf dokters zijn wel heel veel van het goede.' 'Lieve Ziva, ik ben alleen, heb je nog last van hoofdpijn?' Ik knik.

POV Gibbs
Ik kijk Mark verbijsterd aan. Na enkele minuten begin ik te praten. 'Verrader! Waarom?' Het enige wat hij doet, is zijn tong uitsteken. Dit is de allereerste keer, dat ik mijn boosheid niet kan bedwingen. Ik trek hem over de tafel, waarna ik zijn nek dichtknijp. Als hij rood aanloopt, laat ik hem los. 'Het is niet mijn schuld,' zegt hij met een klein, benauwd stemmetje. 'Wie dan wel?' Mark houdt zich stil. 'Wie, Mark! Zeg het!' schreeuw ik.

POV Tony
Mijn oogleden zijn zwaar, maar ik wil ze openen. Sterker nog, ik wil weten wat hier is gebeurd, waar ik ben, en gewoon alles! Ik zie dat ik een ziekenhuishemd aanheb, maar waarom? Ik ben toch niet ziek? Ik kijk om me heen. Naast mij ligt Ziva. 'Ziva!' schreeuw ik van blijdschap. Ze reageert niet. 'Tony,' Ducky komt aanlopen. 'Je hebt een vliegtuigongeluk gehad, Ziva ook. We houden haar bewust even in coma, nadat we net ontdekt hebben.' 'Wat?' Ik kijk Ducky aan.. 'Nou.. Ze heeft een heel zware hersenschudding, met risico op ander hersenletsel als we haar wakker houden. Waarschijnlijk wordt het wachten dat de hersenschudding merendeels genezen is, dat controleren we iedere dag.' Ik sla twee handen voor mijn mond... nee toch?

POV McGee
Directeur Vance loopt langs. 'McGee, jij bent de vierde vervanger van dit team, toch?' vraagt hij. 'Ja, ik denk het,' antwoord ik twijfelachtig. 'Goed, want Ziva heeft een zware hersenschudding, en wordt daarom in coma gehouden. Tony kan het team ook niet runnen vanuit het ziekenhuis, en ik denk dat Gibbs het met al deze zaken ook niet aan kan, dus jij bent de baas.' Ik kijk hem zonder enig emotie aan. Wat moet ik hier van denken? Moet ik blij zijn, verdrietig, of bang? Ik weet het niet hoor..

POV Gibbs
'Oké oké, even denken hoor, ik heb ook last van mijn hoofd,' zegt hij met lacherige ondertoon. 'Nu, Mark,' zeg ik met een dreigende ondertoon. 'Martin,' zegt hij.'Martin wie?' Ik kijk hem boos aan. 'Oké pa, we gebruikten geen achternamen, aangezien hij anders wist dat ik een smeriszoon was.' Ik twijfel wat ik zal zeggen. Moet ik boos worden, of begrip tonen... Ik sta op, en loop weg. Snel trek ik mijn jas aan. Ik 'McGee heeft de leiding!' roep ik terwijl ik in mijn auto naar het ziekenhuis stap.

Onderweg stop ik op een verlaten parkeerplaats. Kan ik dit werk wel aan? Ik weet het niet meer. Ik had het kunnen weten. Dat verkeerde pad ligt zó dichtbij.. Maar verschrikkelijk dat juist mijn zoon het verkeerde pad neemt.. Precies Mark..