#14: Mijn zoon.....

POV McGee:
ik kan mijn oren niet geloven, zal ik het voor de zekerheid nog eens vragen? 'Baas? Zei je echt mijn zoon?'
Gibbs knikt. Niet te geloven! Mark is gewoon de zoon van Gibbs!
Hij rijd snel naar het marinewerf. 'Wil je Mark zien?' vraagt hij. Weer knikt Gibbs, 'en ik wil hem spreken!' hij doet de deur van de auto open en loopt naar binnen.
ik ren hem achterna.
Binnen tref ik Abby aan, 'Abby?' vraag ik, 'wat doe jij nou hier? Moet je niet naar je lab?' ik ben wel van de vragen vandaag zeg... Maar Abby schud haar hoofd, 'nee. Er is niets voor me, niets! Helemaal niets, noppes, nada! Wat moet ik anders doen?' ze klinkt gestrest. 'Rustig! Ik begrijp het en...' Abby laat hem niet uit praten. 'als jij het snapt waarom snap ik het dan niet?!' ze gooit haar handen in de lucht. Ik doe een stap achteruit, 'Oke..... Sorry....' ik richt mijn aandacht op Mark, die bewegingloos tegenover Gibbs zit. Vader en zoon, ze lijken niet op elkaar....


POV Ziva:
draaiende beelden....neerstortende vliegtuigen..... ik schiet iemand neer..... Gibbs... Tony..... McGee....
ik schreeuw het uit, 'Nee!!! Alsjeblieft niet! Stop! Kappen!!'
Ik hoor wel stemmen maar waarom zie ik dan geen mensen? Waar ben ik? 'Rustig mevrouw Davids. Kalm aan alstublieft!' ik wordt dwingend terug in bed geduwd.
Waar is mijn beeld? Ik zak terug op bed. Dan wordt alles weer zwart


POV Gibbs:
ik zit tegenover Mark in de kamer. Hij kijkt bang, maar hij weet dondersgoed wie ik ben...
Waarom zeg ik niets? Als hij niet begint moet ik het toch doen?
'Mark....' komt er zacht uit mijn keel. Ik voel hoe droog ik ben van binnen. Hoe had dit kunnen gebeuren?
'Waarom? Waarom?' ik kijk hem aan. Het doet pijn om je eigen zoon te verhoren, en waarom? Omdat hij een kaper is geworden?
'Waarom, waarom zit je niet op school? Je was altijd zo goed!' ik herinner me nog wel hoe zijn moeder me weer opbelde omdat hij weer een 10 voor zijn repetitie had gehaald, waarom zit hij niet op school?
Mark kijkt op, 'Ik ben van school af! Niets voor mij, dat is voor neurdjes.'
Ik geloof me oren niet, hij, die ooit een neurd was, zit niet meer op school? 'Wat doe je dan? Kapen?' ik klink fel, té fel. Maar hij verdient het.
hij haalt zijn schouders op, 'wat maakt het uit? Als ik er maar wat mee verdien. Het loopt toch goed af.'
ik lach, 'behalve vandaag dan....' Mark haalt weer zijn schouders op, 'omdat ik nu eindelijk een grotere rol heb. Daarom! Niet omdat er iets anders ging dan normaal!'
Ik kijk hem aan, waar is die jongen die dat nooit zou zeggen? Die is nu veranderd in een... tja in een wat? Een terrorist!
En het is mijn zoon.... Mijn zoon......