Hoofdstuk 5 - chapter 1.

Ik keek vaag naar de man in de deuropening. hij was belachelijk knap en waarschijnlijk in de dertig. 'Wie bent u?' vroeg ik, te beleefd voor mijn doen.
'Carisle Cullen, aangenaam.' zei de man. 'En ik ga jullie nu vertellen wat Amy nu is.' zei hij.
'En wat Katie bijna was.' voegde hij eraan toe. 'Ho! Voordat u verder gaat, hoe kent u ons?' vraagt Amy verbaasd. 'Edward kan gedachten lezen en Amy riep net Katie's naam.' legde Carlisle uit. 'En hoelang zijn we buiten westen geweest?' vroeg ik. '4 dagen.' zei Carlisle en mijn mond vloog open. 'En Amy is nu een vampier, en dat is geen grapje.' voegde hij eraan toe voordat we iets op konden merken. 'Vampieren zijn anders dan mensen.' begon hij maar Amy onderbrak hem al. 'Zoiets dacht ik al.' mompelde ze droog. 'Mag ik nu verder gaan?' vroeg Carlisle rustig. Niemand antwoordde dus ging hij door. 'Ze zijn sterker, sneller, knapper, oplettender en ze hebben betere reflexen. Ze drinken mensenbloed maar vegetariës drinken dierenbloed. Vampieren slapen, eten en ademen niet, ze ademen wel als ze willen ruiken. Want als ze niet ademen gaan hun reukvermogens ook weg.' we knipperde verbaasd met onze ogen. 'Snappen jullie het?' vroeg hij. 'Ja.' zeiden we in koor. Carlisle vertrok. 'Ik wil geen vampier zijn, althans, ik ben wel knapper, sterker en sneller.' zei Amy. Carlisle kwam weer binnengelopen. 'Oja, en vampieren worden niet ouder en zijn onsterfelijk.' zei hij en hij liep weg. 'En ik blijf altijd 16!' jammerde Amy. 'Maar nou word ik ouder en jij blijft gewoon 16.' jammerde ik ook.