Proloog

Regen kleefde in zijn haren. De druppels op zijn gezicht dropen langzaam langs zijn wang naar beneden. Stephen had zijn handen boven zijn hoofd geslagen, rende hij de weg over, richting de flat. Onderweg hoorde hij verschillende alarmgeluiden.
De reddingsteam raasde over de weg, die hij zojuist overgestoken was. In haast rende hij door en bleef staan door de menigte die zich om de ongeval hadden verzameld.
Allemaal nieuwsgierig wie er nu slachtoffer was.
Stephen duwde de mensen opzij om erdoor te kunnen. Langzaam kwam hij vooraan te staan en zijn ogen werden groot van angst. De reddingsteam hielden lakens op tegen de regen, maar het was al te laat. Een witte plant groeide uit de lichaam van de slachtoffer.
Dit keer een meisje, althans wat er van het meisje over was.
De lege omhulsel was van binnen uit opgegeten door de parasiet.
Het was al de zesde deze week. Wie weet is de volgende die getroffen zal worden. Stephen liep weg van de menigte, weg te straat uit. Hij zakte neer, huilde bijna van wat hij gezien had.
Hij kon het niet geloven. Zeker niet, omdat hij de volgende zou zijn.
Alleen hoelang zou het duren totdat hij er zo bij zal liggen als het meisje.