Hoofdstuk 2 - chapter 1.

Ik liep geïrriteerd richting de kantine voor de lunchpauze. Dit was nog erger dan ik me had kunnen voorstellen. Mijn eerste les was Spaans, wat ik vreselijk haatte omdat ik Spanjaarden sukkels vond. Daar moest ik me meteen ook voorstellen, dat ging zo: 'Hallo, ik ben Katheryn, maar niemand van jullie mag me zo noemen of ik wurg jullie persoonlijk. Meer hoeven jullie ook niet over me te weten. O ja, noem me maar gewoon Katie, dat bespaart jullie en mijzelf ellende.' De klas was in lachen uitgebarsten en ik was nors op mijn plek gaan zitten. De rest van de lessen staarde iedereen me vaag aan en toen ik heel schijnheilig opkeek om iets te vragen, keken ze weg. Alsof ik beet, jezus.
Ik slofte de kantine in en leunde naar de deur tegen de muur. Ik had absoluut niet de neiging om iets te eten en ik hoefde ook niet persé ergens te gaan zitten, dus besloot ik alle mensen een cijfer te geven. Kon ik gelijk zien wie ik moest ontwijken. Mijn ogen gleden over de eerste tafel die ik zag. Er zaten een paar meisjes en eromheen stonden een heleboel jongens. Sommige meisjes herkende ik, met een van hen had ik Wiskunde en ik geloof dat ik haar perongeluk met mijn scherpe potlood geprikt had. Ik grinnikte zachtjes en bekeek de meisjes nog eens. Van mij konden ze een onvoldoende krijgen, het waren vast van die bitches die aandacht wilden van alles en iedereen. De jongens eromheen waren het bewijs daarvan.