Hoofdstuk 1.

POV Katie.

Ik stapte uit de auto, smeet de deur dicht en stampte naar binnen. 'KATHERYN!' gilde mijn vader Harry vanuit de auto. 'Wees eens beleefd en neem afscheid.'
'Nee!' gilde ik. 'Het is jouw schuld dat ik hier nu zit! Je wordt bedankt.' Ik stopte voor de deur en draaide me woest om.
'Het is voor je eigen bestwil,' zei Harry streng. 'Je bent onuitstaanbaar en dit is dus een goede remedie.'
'Forks is geen remedie, pap. Forks is de hel, maar dan met regen.' Ik fronste geïrriteerd.
'Zo erg is het niet, vroeger vond je het fijn.' Harry keek verbaasd naar mij.
Ik rolde met mijn ogen. 'Nu leg ik eventjes een nadruk op "vroeger".'
'Het was dit of een internaat in Mongolië.' Harry haalde mijn tas uit de kofferbak. 'Wees blij dat tante Lila je op wou nemen.'
Tante Lila, ik verafschuwde haar. De laatste keer dat ik haar had gezien had ik een grote gelatinetaart over haar heen gegooid. Ik geloof dat ik toen acht was.
'Ja, ik ben echt héél blij,' zei ik sarcastisch. Ik pakte mijn tas en liep weer naar de deur. 'Daag pap, ik zie je met de kerst wel weer. Als je het dan niet te druk voor me hebt,' mompelde ik erachteraan, zo zacht dat het onmogelijk was dat hij het hoorde.
Ik wachtte voor de deur tot Harry weg was gereden en belde toen aan. Ik hoorde zware voetstappen en tante Lila deed persoonlijk open. 'Katheryn!' riep ze uitgelaten. 'Fijne reis gehad?'
Ik knikte droog. 'Ja, het kon niet beter.' Het sarcasme was goed te horen, maar Lila merkte het blijkbaar niet.
'Zo fijn om je weer te zien!' Ze plette me bijna met haar reusachtige lichaam. Misschien was een dieet een goed idee. Ik kreunde. 'Lila, ik moet nog een paar jaar leven hoor. Op z'n minst tot ik mijn diploma heb.'
'Je staat al ingeschreven op school!' riep ze verrukt uit. 'Morgen is de eerste dag.'
'Jippie!' stootte ik er kwaad uit. 'Daar heb ik nou écht zin in.'
'Gelukkig maar,' zei Lila lief. Ze pakte mijn tas aan en liep naar binnen. 'Ik laat je de kamer zien.'
Ik zuchtte en volgde haar braaf. Dit werd de ergste tijd van mijn leven.