Chapitre Soixante-Neuf

Ines Leveque

Tikkend met mijn voet op de grond van ongeduld wacht ik na een uur weer bij de kluisjes op Luca. Ik ben zo snel mogelijk de les uit gegaan zodra het kon, dan kan ik hem toch niet nu al zijn mis gelopen. Ik probeer mijn telefoon uit mijn broekzak te sjorren om de tijd te kunnen checken, maar met deze skinny jeans gaat het niet erg soepel.
"Niemand." Ik kijk op en zie dan Luca voor mijn neus staan. "Ze zijn het allemaal niet." Hij drukt de papieren weer terug in mijn handen.
"Weet je het zeker?", vraag ik teleurgesteld. Als alle afdelingsmanagers af vallen, wie zou het dan in godsnaam kunnen zijn.
"Ik weet het zeker", antwoordt hij nog eens waarna hij gedag zegt en verdwijnt. Met samengeknepen ogen kijk ik hem na. Ik dacht dat hij wel kon helpen. Nou, ja, ik kan tenminste alle afdelingsmanagers uit sluiten, maar ik schiet er verder niet veel mee op. Er blijft in principe niemand over. Ik kijk weer op mijn telefoon en dit keer om Tom te bellen. Ik heb iemand nodig om er samen over na te kunnen denken.
"Met Tom?"
"Met Ines, Luca kon niemand herkennen van de lijst. Dus ik weet niet meer wat ik moet doen", zucht ik.
"Ik kan je nu helaas niet helpen, ik moet over twee minuten beginnen met werken."
"Oh", zucht ik teleurgesteld. "Tot hoe laat moet je werken?"
"Tot acht uur. Misschien kun je daarna wel komen?", stelt hij voor.
"Ik moet tot half negen, dus als we afspreken bij The Times?"
"Prima, dan ga ik nu, anders ben ik te laat."
"Is goed, tot straks!" Ik hang op en glimlach. Ik ben blij dat hij me kan helpen. Ik ben nu eenmaal al met het onderzoek begonnen dat ik ook per sé wil weten wie er achter zit.

"Liam?" Verbaasd kijk ik als ik Liam het gebouw van The Times naar buiten zie lopen.
"O, Ines", merkt hij me op. "Moet je werken?"
"Ja, zometeen. Ben je al klaar?", vraag ik.
"Nee, ik had net een gesprek met de directeur. Ik ben er voorlopig even niet, totdat zij een beslissing hebben genomen over mijn functie." Het is van zijn gezicht af te lezen dat hij er voor vreest zijn baan kwijt te raken.
"Maar ze kunnen je toch niet zomaar ontslaan? Van dat artikel is helemaal niks waar!", zeg ik verontwaardigd.
"Ik weet het, Ines, maar het gaat ze om een reputatie. Ik heb verantwoordelijkheden en dan mag zoiets echt niet gebeuren. Ze hebben over twee dagen een vergadering. Er heeft zich namelijk al een nieuwe kandidaat gemeld voor mijn functie." Ik zucht echt diep. Dit gaat veel te snel allemaal. Iemand heeft zich al gemeld. Dit meen je niet! Dan lijkt het me dus duidelijk dat ik moet weten wie diegene is. "Maak je niet te druk, Ines en ga maar gewoon werken. Je kan Pièrre vragen wat je allemaal kunt doen." Ik knik. Hij maakt al aanstalten om te vertrekken en zegt nog gedag. Ik loop dan naar binnen en hou mijn ogen en oren goed open. Alles kan ineens verdacht lijken. Ik sta alleen in de lift maar boven en voel een bepaalde spanning door mijn lichaam. Ik hoop dat Hannah er vandaag weer is, anders moet ik alles weer alleen doen. Het duurt eventjes, maar als ik boven ben en de lift uit stap merk ik meteen op dat haar bureau leeg is. Ik zet mijn tas naast mijn stoel en hang mijn jas er over heen. Dan ga ik maar meteen naar Pièrre toen zodat hij me kan vertellen wat ik kan doen vandaag. Ik klop twee keer op de deur maar als er geen reactie is stap ik maar naar binnen. Pièrre is er ook al niet. Waar is iedereen gebleven? Is dit een complot of zo? Misschien kan ik hier wel even kijken of ik wat kan vinden. Ik kijk nog eens achter me en loop dan naar het bureau. Er ligt van allerlei papierwerk op zijn bureau. Zo'n sloddervos ben ik nog niet eens.
"Wat doe jij hier?", vraagt Pièrre ineens.
"Ik schrok", probeer ik het weg te lachen. Maar hij blijft me streng aan kijken. "Weet je waar Liam is?", vraag ik dan maar. "Meneer Payne bedoel ik."
"Ja, niet waar die moet zijn, op het werk." De toon waarop hij het zegt staat me niet aan. Hij kan het natuurlijk ook zijn. Hij is al wat ouder en werkt hier al langer dan Liam. Misschien is hij wel jaloers.
"Dan ga ik maar weer", zeg ik gauw en zo snel mogelijk stap ik langs hem het kantoor uit. Het kan gewoon Pièrre zijn. Stomverbaasd loop ik terug naar mijn kantoor.