04/01/2016 | Een bloemetje

Dit verhaal begint en eindigt met een bloem. En zo zouden meerdere verhalen moeten beginnen. Want ik was zo gelukkig en dat ben ik nog steeds als ik terugdenk aan die enkele minuten, ergens onderweg. Dat klinkt ver weg maar dat was het niet, het is hooguit enkele maanden geleden.
Zou het niet mooi zijn als er ergens binnenin ons een imaginaire bloem groeit. Die weerspiegelt wie wij zijn en vooral of we al dan niet gelukkig zijn. Een bloem die groeit en verderft, weer groeit en weer verderft, in een eeuwige vicieuze cirkel. Je kan het vergelijken met de roos uit Belle en het beest maar zonder de tijdsdruk of vloek en optioneel. Je moet niet naar die bloem kijken, ze is er gewoon. En stel je voor dat jij de kracht hebt om die bloem weer te doen bloeien zowel bij jezelf als bij een andere.
Ik stond in de Carrefour met in mijn ene hand een roos voor mijn grootmoeder en in mijn andere hand een pakje gerbera's voor mijn mama. Achter mij stond een vrouw die al een aantal keer vriendelijk had gelachen, wat voor vele al een hele prestatie is tegenwoordig. Toen ze ook nog eens een gesprekje op gang zette, was ik helemaal verbaast. Ze zei iets over de bloemen, haar exacte woorden herinner ik mij niet meer maar ik vertelde dat ik ze cadeau ging geven aan mijn moeke en mama, en nog enkele woorden volgden. Aan het einde van het gesprek en toen ik afgerekend had, heb ik haar een bloemetje gegeven. Waarna zij mij spontaan een knuffel gaf en haar ogen helemaal oplichtten.
Als zo'n bloem echt bestaat, binnenin ons, als een stukje magie, zou het dan niet mooi zijn als zo'n klein gebaar alle verschil kan maken tussen bloeien en verderven? Ik geloof niet in tovenarij maar het is een stukje magie, en ook wel poëzie, waarin ik graag zou geloven en hopelijk ben ik niet de enige.

Deel samen met mij een bloemetje. Geef iemand dat je graag ziet een bloemetje, al is het maar emoticon, en post hieronder een reactie met een bloemetje om te laten zien dat je samen met mij toch een beetje in magie gelooft!