O55 - Avada Kedavra

Ik zag Harry staan, met zijn toverstok op Draco gericht. Plots richtte hij zijn stok ergens anders. En ik richtte mijn aandacht op het tafereel dat zich voor mij afspeelde. 'Dit is je moment,' schreeuwde Bellatrix, 'doe het. Kom op Draco. Nu!' Draco trilde van top tot teen. 'Nee, Draco,' fluisterde ik, 'dat hoeft niet.' Draco draaide zich om. Ik stapte uit de schaduw. Dumbledore keek verrast. 'Goedeanvond, Albus,' zei ik en ik deed mijn masker af. Ik liet het achteloos op de grond vallen. 'Sarah Riddle, wat een verrassing,' zei Dumbledore. Ik lachte vreugdeloos. Ik hield mijn handen onschuldig achter mijn rug. Mijn toverstok uit het zicht. Was ik hier klaar voor? Ik richtte mijn toverstok op Dumbledore. Mijn blik gleed naar beneden en ik zag de geschokte blik van Harry. 'Sarah, alsjeblieft,' zei Perkamentus. Ik sloot mijn ogen, en richtte daarna mijn blik weer op Dumbledore. De Death Eaters keken mij verwachtingsvol aan. Mijn lippen vormden de woorden het spijt me. Voor ik de Vloek des Doods uitsprak. 'Avada Kedavra.'

Een groen licht kwam uit mijn toverstok, en raakte Dumbledore in zijn borst. Hij viel over de reling van de Astronomy Tower af. Treurig keek ik naar de plaats waar Dumbledore net stond, maar wendde mijn blik vlug af. Draco en ik werden de trap afgeleid. 'Morsmordre!' riep Bellatrix, en de Dark Mark ontstond tussen de wolken. Haastig liepen we trappen af. Draco leek zwaar in shock. Ik liet mijn hand voor een tel in de zijne glijden. We liepen door de gangen van Hogwarts, en Snape voegde zich halverwege bij ons. Mijn blik was genoeg om hem te vertellen dat Dumbledore dood was. We liepen de Great Hall in, en Bellatrix liep over een van de lange tafels. Ze schopte de borden en bekers van de tafel af. De kaarsen werden gedoofd. En het raam achter de lerarentafel barstte in duizenden scherven.

We vervolgden onze weg naar buiten, naar het huisje van Hagrid. Bellatrix liep als een klein kind voorop. 'Hagrid, joehoe,' kirde ze. 'Riddle, vieze vuile heks!' riep Harry van achter ons, 'hij vertrouwde je.' Ik draaide mezelf om. 'Nee, ga door,' zei Snape. Ik knikte. Bellatrix stak het huis van Hagrid in brand. Terwijl ze op en neer sprong van enthousiasme. Harry vuurde een spreuk op Snape af, maar die werd eenvoudig geblokkeerd. Harry werd achteruit gelanceerd. 'Vecht terug, lafaard!' riep Harry, 'vecht terug.' Wat er verder gebeurde, ontging me. Want ik was al doorgelopen, samen met Draco. Maar het was tijd om te scheiden. 'Draco, ik ga. Blijf bij de andere. Ik kom terug,' beloofde ik hem. 'Nee, ik blijf bij je,' zei hij koppig. Ik zuchtte. 'Draco, gun me even wat tijd voor mezelf. Ik kom terug, dat beloof ik.' Draco knikte, na even getwijfeld te hebben. Ik liep het Forbidden Forest in, naar de Thestrals. Toen ik mijn 'vaste' Thestral had gevonden, vloog ik hem om de hals. 'Er is iets vreselijks gebeurd,' fluisterde ik. Tranen rolden over mijn wangen. Dumbledore was dood. Door mij.