O51 - Thestrals

Al snel liep ik door de grote poorten van het kasteel. Zonder er over na te denken, liep ik naar het Forbidden Forest. Al snel zag ik grote, zwarte beesten. Ze leken op op paarden, maar magerder. Ze hadden een draakachtige kop, en grote vleugels. Thestrals. Ik bekeek de dieren vol bewondering, en al snel kwam één van de beesten op mij af. 'Hallo,' zei ik, en zonder angst aaide ik het dier over zijn hoofd. Hij snuffelde aan mij, om te kijken of ik wat te eten voor hem had. 'Het spijt mij, ik heb niets voor je,' zei ik. De Thestral droop af toen hij dit merkte, en liep terug naar de rest van de kudde. Ik bleef nog een halfuur bij de Thestrals, totdat ik geschrokken op keek. Ik hoorde hoe dat er wat kraakte. 'Wie is daar?' vroeg ik, en ik pakte mijn toverstok uit mijn gewaad. 'Kom te voorschijn!' Toen ze achter de bomen vandaan kwam, wist ik wie het was.

Hermione stapte twijfelend naar mij toe. 'Niet doen, ik wil met je praten,' zei ze, toen ze mijn toverstok zag. Langzaam liet ik hem zakken, en ik draaide mijn rug naar haar toe. Ik sloeg mijn armen om mij heen. 'Sarah?' vroeg Hermione, en kwam naast mij staan. Onderzoekend keek ze mij aan. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ze. 'Niets,' fluisterde ik. Hermione pakte zacht mijn schouder vast. Ik slikte. Voorzichtig keek ik haar aan. In haar ogen zag ik dat ze naar mij zou luisteren. 'Je hebt geen idee,' zei ik zacht. 'Vertel het me, Sarah, ik kan je helpen,' zei Hermione. 'Weet jij hoe het is, als de Cruciatus Curse over je wordt uitgesproken?' Hermione schudde haar hoofd. 'Dag in, dag uit. Dagenlang. Als je opgesloten zit, en er maar één manier is om eruit te komen?' Hermione was even stil. 'Ben je, heeft hij, je weet wel wat ik bedoel.' Toen ik in haar ogen keek, zag ik ergens wat angst. Ik knikte zachtjes, en met een zucht stroopte ik mijn linker mouw op. Ik liet haar de Dark Mark zien. Geschokt hapte ze naar adem. 'Doet het pijn?' vroeg ze. Ik liet mijn mouw weer naar beneden vallen. 'Eerst wel, heel erg,' zei ik. 'Maar nu valt het mee. Alleen als hij me oproept, dan begint het weer te branden.'

'Doe je daarom zo?' vroeg ze. 'Eens kijken hoe jij doet als je dagelijks gemarteld word, en er niemand komt om je te helpen,' zei ik nors, 'ik zat daar opgesloten, en niemand dacht aan me! Niemand die het ook maar probeerde.' Hermione was stil. We wisten niet waar je was,' zei ze. 'Dumbledore wist waar ik was, en toch liet hij me aan mijn lot over,' zei ik.
'Je loopt niet zomaar een plek binnen vol met Death Eaters.
'Verdedig je Dumbledore?'
Hermione schudde haar hoofd. Het was even stil. 'Kun je ze zien?' vroeg Hermione plotseling. 'Kan ik wat zien?' vroeg ik. 'De Thestrals, kun je de Thestrals zien?' Ik knikte. 'Ja, er staan er hier ongeveer vijf.' Hermione keek voor zich uit. Ik wist dat zij ze niet kon zien. 'Wie heb je dood zien gaan?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nou, ik heb niet echt.. iemand dood zien gaan,' zei ik twijfelend. 'Hoe kun je ze dan zien?' vroeg ze. 'Omdat ik het heb gedaan,' zei ik, en ik haalde een keer diep adem, 'ik heb iemand vermoord.'