Belofte zes

'Nee Zayn ik wil het niet horen!' Riep Liam. Ik slikte en keek hem bang aan. 'Ik moet werken, ik kan niet hier de hele tijd rondhangen wanneer je dat uitkomt.' Gromde de man en ik voelde de tranen opkomen. 'Ik zie je vanavond wel. Als ik zin heb anders tot morgen.' Zei hij en knalde de deur dicht en Aikö blafte eens van uit zijn eigen zetel en mijn tranen begonnen te vallen. we waren een maand verder maar Liam leek om te zijn geslagen. Hij had nooit meer tijd, was kortaf en deed heel afstandelijk. We sliepen niet meer samen nee. Ik moest in het eenzame bed in de logeerkamer. Charlie was ook niet vaak meer thuis. Hij was ofwel op school, of bij vrienden if hij zat op zijn kamer. Ik was blij voor hem hij had eindelijk een leven dat bij hem paste maar ik zat hier alleen met Aikö. Ik plofte neer in de zetel en veegde mijn tranen weg. Wat had ik fout gedaan? Was het die kus die avond op zijn mondhoek? of was hij me beu? Misschien kon ik maar beter weer weg gaan. Terug op straat gaan leven. Dan had niemand last van me. Misschien zou ik dan wel binnen drie maanden dood zijn. Het was warmer ja. Maar mensen waren nog altijd gierig dus eten zou ik niet meer doen, drinken ook niet, geen warme douch meer nee. Alleen de koude vieze stoep en de zon die me warm zou moeten houden.

Na twee uur te zitten piekeren en gedachtes vol keuzes ging de bel. Ik slofte naar de deur en Aikö stond kwispelend naast me en ik opende de deur. Harry stond voor de deur met een glimlach. 'Hey Zee!' Riep hij maar toen hij mijn gezicht zag verdween die grijns. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg hij en deed de deur achter zich dicht en trok me in een knuffel. 'Ik denk dat Liam me haat.' Snikte ik. 'Hey rustig nu, Liam haat je niet dat weet ik zeker.' Zei hij en nadat hij vroeg wat er gebeurd was begon ik alles te vertellen wat er deze ochtend was gebeurd. Wat er daarvoor was gebeurd.

'Hey rustig maar, waarschijnlijk heeft hij daar een heel goede reden voor Zayn.' Hij wreef over mijn rug en kalmeerde mij, maar echt kalmeren kon hij niet dat kon alleen Liam. 'Wat kwam je eigenlijk doen?' Vroeg ik zacht. 'Nou ik dacht ik kom je even bezoeken en komen halen om met Aikö te gaan wandelen.' Zei hij. Ik knikte en klikte Aikö aan de lijn en liep naar buiten en we begonnen onze wandelroute.

We hadden vier kilometer gewandeld en mijn voeten waren moe dus liepen we terug naar huis. We hadden heel de weg gepraat over van alles en nog wat. Ik vond het fijn. Ik glimlachte naar Harry. 'bedankt.' Zei ik en knuffelde hem even en hij liep weer weg en ik pakte Aikö en zette hem in de tuin zodat hij nog wat kon spelen. Ik glimlachte en zette me neer op de hangmat en keek naar de spelende hond.

Ik wist niet hoelang ik hier zat maar het begon aardig donker te worden. Normaal zou Liam al lang thuis moeten zijn maar hij was er nog niet. Ik veegde een verdwaalde traan weg en keek naar Aikö die op het gras lag te rollen en ik glimlachte en stond recht. 'Kom Aikö we gaan naar binnen.' Zei ik schor en hij volgde me op de voet en ik sloot de deur kuiste zijn poten af en hij ging in zijn zetel liggen. Ik glimlachte kleintjes. Ik maakte een beetje soep warm en at het op maar eigenlijk smaakte het niet. Ik zat alleen aan de keuken tafel in de enorme keuken en na een halve kom liet ik het staan en liep naar boven en krolde mezelf op in bed en viel even in slaap.

'Zayn.' Iemand fluisterde mijn naam. 'Wat?' Vroeg ik zacht met mijn schorre stem en draaide me om en zag Liam staan met een enorme bos rozen voor zijn zich. 'Sorry dat ik zo deed eerder.' Zei hij en gaf me de rozen. Ik keek hem aan en knikte en rook eens aan de rozen. Ik legde de rozen naast me en hij kwam naast me zitten. 'Het is een domme reden ik hoop dat je het me vergeeft.' Zei hij. 'Waarom deed je dat Liam? Ik dacht dat je me haatte.' Zei ik zacht en staarde naar mijn handen. Hij pakte mijn hand vast en keek me aan. 'Weet je nog de avond dat ik Aikö gekocht had?' Ik knikte. 'Die avond gaf je me een kus op mijn mondhoek, ik was nog bij bewust zijn en ik wist totaal niet hoe ik moest reageren dus liet ik je doen maar al snel lag je te slapen. Ik kon nadien niet meer slapen want god je had me gekust.' Zei hij. Ik slikte en mijn onderlip begon te trillen. 'Waarom zei je het niet gewoon? Je moest gewoon zeggen, nee Zayn ik voel niets voor jou. Je hebt me een maand genegeerd.' Zei ik en veegde mijn tranen weg. 'Dat was het hem net, ik voelde wel iets voor je maar ik wist niet wat. Het was een gevoel dat ik nog niet had gehad. Dus ik had tijd nodig en ik ging je negeren, kort af reageren en nog veel meer.' Zei hij. Ik knikte gewoon. 'Maar Liam ik snap je niet.' Zei ik stil. 'Zayn, ik ben verliefd op jou.' Zei hij. Ik slikte en keek hem aan. Ik keek hem diep in zijn ogen. 'Ik ook op jou Liam.' Zei ik stil. Hij glimlachte, een glimlach dat een fonkel in zijn ogen bracht. Ik glimlachte ook en hij kuste me zachtjes op mijn lippen. 'Ik ga je nooit meer zo behandelen sorry Zayn.' Zei hij. Ik knikte en ik drukte mijn lippen weer op de zijne. 'Mag ik nu weer bij jou slapen?' Vroeg ik zacht. Hij lachte en knikte en knuffelde mij. 'Natuurlijk love.' Zei hij en ik glimlachte tegen zijn schouder. 'Kom dan eten we iets deftig, ik bestel wel iets en daarna gaan we slapen. Morgen moeten we Charlie van zijn vrienden gaan halen.' Zei hij. 'Ja, hij vond het fijn, hij stuurde van de morgen nog een sms.' zei ik. Hij knikte en hij liep naar beneden en ik douchte me snel en liep daarna naar beneden en samen aten we de pizza die niet veel later aankwam.