11
deel 11
We zaten al weer op onze paarden. Moeder keek bezorg achterom. Kom we moeten snel zijn zei moeder. Ik knikte. voor ons lag alweer een nieuw bos.Moeder hoe komt het dat je overal de weg weet vroeg Godelinda opeens. Moder keek haar aan. Omdat ik gelijd word zei ze. Ik keek haar wer niets begrijpen aan. Dat leg ik je nog wel eens uit, maar nu moeten we door rijden zei ze of wil he dat ze ons in halen vroeg moeder. Ik schudde mijn hoofd.
We Kwamen nu in een heel dicht en donker bos. Godelinda keek bang rond. Waar zijn we vroeg ze. Ik weet het niet, ik weet alleen dat we hier door moeten om onze achtervolgers kwijt te raken. Moeder liet Enna halt houden. we gaan nu rustig verder lopen oke zei ze. Ik knikte en liet
Dagmar achte Enna lopen. En wees stil, ze zitten flak achter ons zei moeder. Ik keek achter om. Wat had ik gezegt niet achterom kijken zei moeder. Ik schrok en dacht meteen hoe kon ze dat zien. ze keek voor zich. Ik keek na moeders rug. Ze weet zo veel, waarom wilde ze het mij niet vertellen dacht ze. Ik hoorde wat achter mij. Moeder zei ik zacht. Moeder stak alleen haar hand op ten tekn dat ik stil moets zijn. Godelinda slikte haar mond voelde droog aan. Ze was bang heel bang. Godelinda wist dat er iets ging gebeuren haar buik deed pijn. Moeder fluisterde ze weer. maar moeder reageerde niet. Opeens vloog er een pijl langs Godelinda door. De pijl vloog regt in moeders rug. Moeder wist dat it ging gebeuren dacht ze. Er vloog nog een pijl in moeders rug. Ze viel van haar paard af. Nu vloog er ook eenpijl in Godelinda,s rug. Ze draaide haar hoofd naar de achtervolgers en keek hun regt aan. Daarna viel ze van haar paard en werd alles zwart. Godelinde volg mij maar hoorde ze haar moeder zeggen. Ze vlogen door een poord. De poord na de hemel. Godelinde en haar moeder waren samen en gelukkig, geen gevlucht meer. In de hemel leevde ze nog lang en gelukkig
We Kwamen nu in een heel dicht en donker bos. Godelinda keek bang rond. Waar zijn we vroeg ze. Ik weet het niet, ik weet alleen dat we hier door moeten om onze achtervolgers kwijt te raken. Moeder liet Enna halt houden. we gaan nu rustig verder lopen oke zei ze. Ik knikte en liet
Dagmar achte Enna lopen. En wees stil, ze zitten flak achter ons zei moeder. Ik keek achter om. Wat had ik gezegt niet achterom kijken zei moeder. Ik schrok en dacht meteen hoe kon ze dat zien. ze keek voor zich. Ik keek na moeders rug. Ze weet zo veel, waarom wilde ze het mij niet vertellen dacht ze. Ik hoorde wat achter mij. Moeder zei ik zacht. Moeder stak alleen haar hand op ten tekn dat ik stil moets zijn. Godelinda slikte haar mond voelde droog aan. Ze was bang heel bang. Godelinda wist dat er iets ging gebeuren haar buik deed pijn. Moeder fluisterde ze weer. maar moeder reageerde niet. Opeens vloog er een pijl langs Godelinda door. De pijl vloog regt in moeders rug. Moeder wist dat it ging gebeuren dacht ze. Er vloog nog een pijl in moeders rug. Ze viel van haar paard af. Nu vloog er ook eenpijl in Godelinda,s rug. Ze draaide haar hoofd naar de achtervolgers en keek hun regt aan. Daarna viel ze van haar paard en werd alles zwart. Godelinde volg mij maar hoorde ze haar moeder zeggen. Ze vlogen door een poord. De poord na de hemel. Godelinde en haar moeder waren samen en gelukkig, geen gevlucht meer. In de hemel leevde ze nog lang en gelukkig
Er zijn nog geen reacties.