3
deel 3
Linda word eens wakker, zei haar moeder. Ze komen zo met eten. Of ja eten droog brood. Godelinda deed haar ogen open. Waar zijn we moeder. In de kerker. Godelinda zuchte. Wat hehben we een pech he moeder zuchte ze nog eens. Moeder knikte ja, maar wat kun je er aan doen. Het is nu eenmaal zo. Ze wacht kwam langs met eten, iedereen kreeg een snee droog brood en een kom water, maar dat water was niet echt schoon. Is dat alles vroeg Godelinda aan haar moeder. Stil anders krijg je helemaal niks meer zei moeder streng. Hier jullie eten riep de wacht tegen Godelinda en haar moeder. Moeder stond op en liep naar de deur er ging een leuk open. De wacht gaf het eten door de luik. Moeder pakte een bord en een kom water aan. Godelinda stond achter haar te wachten. Nu ze het eten zag wist ze opeens hoe veel honger ze wel niet had. Ze nam het eten van de wacht aan. En begon meteen te eten. Wat had ik en honger zuchte ze. Moeder knikte maar eet maar rustig. Dan ben je sneller gevuld. Je krijgt niks meer tot morge vroeg. Godelinda keek haar moeder aan. Niks meer. Moeder schudde haar hoofd. dat is onmenselijk zuchte Godelinda. Moeder draaide haar hoofd weg. Er kwam een straal zonligt door een raampje met tralies. De straal viel op moeders gezicht. Moeder u ziet er zo moe uit waarom gaat u niet wat slapen zei Godelinda. Ze deed haar cape af en legde die over haar moeder heen. Dankje meid, moeder legde haar hoofd tegen de muur aan en deed haar ogen dicht. Godelinda keek naar haar moeder. Ze wist dat moeder zich schuldig voelde. Maar ze kon er toch niks aan doen dat ze zelf zo dom was, en niet meteen was gegaan. Als ze niet zo lang had getreuseld zat ze hier nu niet. Maar dan had Godelinda haar moeder ook nooit meer gezien. En nu konden ze proberen samen te onsnappen. Ze zou niet meer gaan zonder haar moeder. Dat kon ze niet.
Er zijn nog geen reacties.