O5O - The fight

Weken gingen voorbij. Draco was al snel ontslagen uit de Hospital Wing, waar ik erg blij mee was. We hadden veel vooruit gang geboekt wat betreft de Vanishing Cabinet. Ook The Dark Lord was tevreden hiermee. En ik? De ware Slytherin binnenin mij kwam naar buiten. Samen met Draco liep ik naar Harry, Ron en Hermione. 'Hallo, Gryffindorks!' klonk mijn stem door de gangen. Ik zag hoe het drietal geïrriteerd op keek. 'Alles goed met jullie?' vroeg ik met een spottende ondertoon in mijn stem. Draco grinnikte zachtjes. 'Laat ons met rust, Riddle,' siste Harry. In een fractie van een seconde, dat ik Harry tegen de muur aangedrukt. Mijn toverstok hield ik dreigend tegen zijn keel aan. 'Hou je mond dicht, fluisterde ik dreigend in zijn oor. Het duurde niet lang voordat ik hem los liet, en ik weer naast Draco ging staan. Harry keek mij woedend aan. En ook Ron en Hermione keken niet al te vrolijk. 'Wat is er, Potter?' vroeg Draco met een spottende toon in zijn stem, 'Ben je op p je plaats gezet?' 'Ga weg Malfoy, dit is tussen Riddle en mij.' Een schampere lach verliet mijn lippen. 'Serieus? Je wilt vechten?' Draco's lach vulde de gang. Potter keek mij aan, en als blikken konden doden, was ik nu dood neergevallen. Ik negeerde echter zijn blik. 'Weet je dat heel zeker? Je weet wie er dan wint.' Wederom lachte Draco. 'Sarah, alsjeblieft!' smeekte Hermione. Even wilde ik een Mudblood opmerking maken, maar ik negeerde haar en vervolgde mijn verhaal. 'Wil je net zo eindigen als je ouders, Potter?' vroeg ik, 'kan geregeld worden.'

Er leek iets te knappen bij Harry. Hij liet zijn toverstok vallen, die hij in zijn hand had, en hij stormde op mij af. Door zijn kracht, viel ik met een harde klap op de grond. Zijn vuist raakte mij vol in mijn gezicht, en voor een paar seconden zag ik niets meer. Zijn vuisten raakten mij overal waar maar kon. Al snel trok Draco hem met geweld van mij af. Ik stond snel op, en ik zag dat Harry zichzelf los schudde van de ijzeren greep van Draco. 'Je bent gestoord,' siste ik naar Harry, 'net als je gestoorde ouders.' Harry keek mij wederom woedend aan, en ik zag dat hij opnieuw naar mij toe kwam komen. Echter greep Ron hem stevig vast. 'Kom op, Harry,' zei Ron, 'ze is het niet waard.' Ron en Hermione trokken Harry mee, de gang uit. 'Gaat het?' vroeg Draco bezorgd, toen ze uit het zicht waren. Ik voelde met mijn hand aan mijn gezicht, en een pijnscheut trok door mijn gezicht. 'Ja,' zei ik echter, 'ik ben niet van porselein.' Daarna was het voor een paar minuten stil. 'Ik ga even een stukje lopen,' zei ik, 'ik zie je later.' Zonder nog op een antwoord te wachten, liep ik de gang uit.