#9 Keep holding on.

'Handen op je rug, vrouwtje,' eist de kaper. Ziva schudt nee. Hij laat zijn mes zien. Ziva geeft geen kick. Er horen hier oortjes te liggen, beseft ze nu pas. Het blijft een militair vliegtuig, die hebben soms dat soort dingen. Komt Gibbs in de buurt, horen ze elkaar. McGee heeft het ooit vertelt.. Ahh, had ze beter naar zijn verhalen moeten luisteren. Het was onder iets.. Onder de stoel van de captain! Dat was het! De kaper probeert Ziva naar de grond te werken, met veel moeite lukt het. Hij loopt weg. 'Wie kan hier vliegen? 'Vraagt hij door het vliegtuig. 'Zeg op!'

*Wat een domme actie. Ik pak intussen het oortje. 'Gibbs,' mompel ik zachtjes.. 'Gibbs?' 'Ziva? Wij komen er aan, keep holding on.' De kaper komt binnen, ditmaal met een militair. Die blik.. Ik ken hem... Maar waarvan? Ineens krijg ik een flashback.

De gevaarlijke trek, van gebied naar gebied. We moesten verder, zei mijn vader dan. Iedereen moet naar het volgende gebied, naar het volgende strijdveld. Het is daar gevaarlijk, zeker voor iemand van Mossad. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Iedereen, rennend allen in één tempo, met een geladen geweer. Daar zag ik hem, neergeschoten, liggend achter een bosje. Ik kon het niet aanzien, ik ging hem helpen, de straffen konden me niets schelen. 'Kom op,' ik reik hem een hand. 'Druk houden, ik moet mijn wapen klaar houden. Steun maar op mijn schouder.' 'Ik ken iemand, anderhalve kilometer verderop, die kan je kogel verwijderen. Wat is je naam?' 'Bryan,' Bryan begint te hoesten. 'Uitkijken, hier zijn vaak overvallers.' Op dat moment begint iemand te schieten. Ik schiet terug, natuurlijk. Hij raakt me, een keer in mijn been. Maar ik maak het dodende schot vrij snel.

'Nog ongeveer een halve kilometer,' zeg ik, wanneer Bryan puffend verder loopt. 'Ik overleef het niet lang meer,' zegt hij puffend. 'Vertel mijn dochter dat ik van haar heb gehouden.' 'nee Bryan, je overleeft dit,' zeg ik met hoop hem moed in te spreken. 'Het is hier om de hoek.' Ik klop aan bij een vervallen schuurtje. 'Ziva!' Roep ik, de mensen in het dorp zijn soms nogal wantrouwig. Er opent een mannetje de deur. 'Kom binnen, ik moet zeker helpen?' 'Graag.' De man, genaamd Leo, helpt Bryan, en daarna ook mij van zijn vonden. Hij houdt Bryan bij hem thuis om aan te sterken, want zijn toestand is nog steeds kritiek. Ik moet verder. Mijn vader zal wel boos zijn..*