Aankomst in het Modellenbureau

Ze hadden me alleen gezegd dat ik een fotoshoot moest doen in België, een land waarvan ik niet wist of het in Afrika of Amerika lag. Ik had het even opgezocht en het lag in Europa. Ergens bij Frankrijk, waar ik wel al was geweest.
Ik had niet geweten dat het met een meisje was, tot Usher me vorige week een telefoonnummer was komen brengen. Van het meisje dat op mij had staan wachten om dan te horen dat ik vast zat in de sneeuw.
Eerst had ik geprotesteerd. Waarom moest ik haar bellen? Maar Usher had gewoon zo op mijn schuldgevoel ingepraat dat ik me zowaar schuldig begon te voelen dat het had gesneeuwt, hoewel ik daar niet eens iets aan kon doen.
Dus had ik haar gebeld, en eerlijk? Ze klonk wel leuk. Het leek alsof ze niets wist van de fotoshoot vandaag dus het zou wel kunnen dat er misschien voor vandaag iemand anders was gekozen. Ik hoopte van niet. Op de een of andere manier klonk het alsof ze wel leuk was, hoewel ze niet veel meer dan"Uhm..." had gezegd.
Toen de auto stopte zag ik een groot uithangbord hangen. BNP Paribas
Was dit de naam van het modellenbureau? Ik stapte nieuwsgierig uit en liep meteen de chauffeur achterna, een deur door, een lange gang door, een deur binnen, nog een gang door, en dan uiteindelijk nog een kamer binnen, waar hij bleef staan.
'Dit is Justin Bieber,'zei de chauffeur terwijl hij naar me gebaarde. De dikke man in de stoel keek me nieuwsgierig aan. Toen stond hij op en liep op me af. 'Hello, nice to meet you!'Hij grijnsde en even was ik bang dat zijn sigaar uit zijn mond zou vallen, maar hij bleef mooi op zijn plek zitten. 'Hij spreekt Nederlands,'zei de chauffeur, met een snelle blik op mij.
'Inderdaad,'glimlachte ik en ik schudde de hand, die de dikke man naar me uitstak.
'George. George Willion. De directeur van dit modellenbureau.'
'Justin Bieber,'zei ik, hoewel hij dat natuurlijk al wist.
Toen kwam er een vrouw binnen van rond de 35 jaar. Ze had blond haar, en was erg lang. Even vroeg ik me af of ik met haar de fotoshoot moest doen. Maar toen herinnerde ik me wat Usher me vanmorgen plagend had gezegd "Misschien is ze wel wat voor jou. Een Belgische. Ik wed dat je die nog niet hebt gehad. Ze is immers ook vijftien jaar."
Ze nam me even onderzoekend op en stak toen haar hand uit. 'Hello, my name is Esmé. You are Justin Bieber?'vroeg ze.
Voor iemand haar kon zeggen dat ik ook Nederlands sprak, antwoordde ik, 'Hallo, ik ben Justin Bieber, ja. Maar ik spreek Nederlands hoor.' Ik glimlachte. Het was duidelijk dat niemand hier verwachtte dat ik Nederlands sprak. Handig om te weten. Ik kon hier dus met gemak ook gewoon Engels spreken.
Ze bloosde licht en wees naar de gang. 'Komt u mee, dan laat ik u uw kleren zien en dan kan u daarna Chloë ontmoeten.'
'Oké.'
Chloë. Ongetwijfeld degene die ik vorige week ook aan de telefoon had gehad. Of zouden ze hier toevallig twee Chloë's hebben werken?
'Ze kijkt er al lang naar uit om u te ontmoeten, en ze was een beetje teleurgesteld dat u vorige week niet kwam.'
Het was dus inderdaad de Chloë die ik aan de lijn had gehad.
'Ja. Ik weet het. Ik heb haar gebeld.'
Ze glimlachte. Daar wist ze schijnbaar al van.
Ze liep me voor naar een kledingrek in een andere kamer. Er hingen 5 verschillende outfits op. Ik keek er verbaasd naar. 5 verschillende outfits?
Ze glimlachte toen ze mijn blik zag. 'Ik dacht dat u misschien zelf ook nog wat wou kiezen, dus u mag uit deze vijf nog kiezen.'
'Zeg maar jij, hoor,'zei ik. Ik vond het nogal raar dat ze me hier allemaal aanspraken met u.
Ze glimlachte. 'Ik ga Chloë even halen. Dan kunnen jullie alvast kennismaken.'
Ze wilde blijkbaar wel heel graag Chloë aan me voorstellen.
Ze liep snel de kamer uit en ik keek even naar het kledingrek. Een T-shirt met das? Nee. Een pak? Zéker níet. Een...
Ik hoorde de deur opengaan en daar stonden Esmé en Chloë...