Hoofdstuk 2

POV Ginny

Toen ik wakker werd, besefte ik me dat het eindelijk weekend was. Het was een best wel zware week geweest, omdat alle leraren ons heel veel informatie en huiswerk gaven omdat we over een half jaar al examen hadden voor onze slijmballen. Ik was blij dat ik al mijn huiswerk al af had, zodat ik een vrij weekend had. En daarbij hadden we volgende week een zwerkbalwedstijd tegen Huffelpuf, waardoor we extra gingen trainen in het weekend. Ik had geen geduld meer om in bed te liggen, dus kleedde ik me aan en ging naar de Grote Zaal. Ik was net binnen toen ik Daan snel weg zag lopen. Ik had het gisteren uitgemaakt, omdat hij zich te veel met me bemoeide en het al heel lang niet zo lekker meer tussen ons liep. Ik was best wel blij toen ik hem weg zag lopen, want ik had geen zin om met zo'n sukkel te praten. Er kwam net een uil aan die de Ochtendprofeet bezorgde. Hij landde soepeltjes naast me en ik gaf hem een knoet. Ik had net toast gepakt en nam een hap toen ik Harry binnen zag lopen. Mijn hart maakte een klein sprongetje, omdat ik hem altijd al leuk heb gevonden, en ik nooit eigenlijk niet van hem heb gehouden. Toen ik dit aan Hermelien vertelde, zei ze dat ik mezelf over Harry heen moest zetten omdat ze denkt dat het nooit iets zou worden. Maar nu ik weer single was, hoopte ik van alle jongens het meeste dat hij me een keer zou vragen op date. Maar zolang ik niet wist of hij mij ook leuk vond, hou ik dit geheim. Hij was inmiddels bij de tafel aangekomen en riep: 'Hey!'. Mijn hersenen werkten op topsnelheid. Wat was een goed antwoord? Uiteindelijk zei ik maar: 'Ook een goedemorgen'. Dit was echt het stomste antwoord wat ik maar kon geven. Hij vond het volgens mij wel grappig, want hij ging tegenover me zitten en begon een gesprek. 'Staat er nog wat bijzonders in de Ochtendprofeet?' vroeg hij. Ik antwoorde: 'Nee, niks bijzonders, behalve dat ze ons nog steeds probeert te koppelen'. Volgens mij gingen mijn ogen twinkelen, maar dat weet ik niet zeker. Hij keek me diep in de ogen. Toen we tegelijkertijd een crossantje wouden pakken, lag mijn hand onderop, maar hij liet niet los. Volgens mij werd ik rood. 'Ginny,' zei hij, maar hij zag iemand binnen lopen, liet toen snel mijn hand los en zei toen: 'Ehm, weet je, ik euh, ach, euh, laat ook maar.' Ik keek hem niet begrijpen aan, maar zeurde ook niet door. Ik was klaar met eten, en toen ik Ron zag komen zei ik nog snel eventjes 'Doei.' en begroette tijdens het lopen mijn oudere broer Ron en liep toen door naar de kamer van Griffoendor. Lag het aan mij of deed Harry de laatste tijd zo raar tegen me???