Belofte drie

Charlie lag nog altijd te slapen. Ik was blij voor hem dat hij nog sliep. Liam was even weg gegaan en ik was ondertussen rechtgestaan en door zijn bureau aan het wandelen. Ik zag hier en daar een fotokader met hem en twee meiden of hem en een stel oudere mensen. Dus ik veronderstel dat het zijn familie was. Er hing ook een foto met Liam en een hond. Het was zo schattig. Ik pakte de fotokader van zijn bureau en keek ernaar. Ik glimlachte. Ik wou ook altijd een hond maar dat ging niet. Mijn moeder was allergisch voor honden en nu ik op straat leef kan ik het ook niet omdat ik amper voor mezelf kan zorgen. Nu had ik Charlie ook nog. Ik zuchtte en zette de fotokader terug en keek naar het geweldige uitzicht dat ik had over de stad. Had ik maar zo'n bureau dat uitkeek over de stad. Waarschijnlijk had Liam dan ook wel zo'n villa waar twintig mensen in konden wonen en hij woonde er alleen in. Ik zuchtte. De wereld was wreed en oneerlijk.

Ik hoorde de deur en keek op en zag Liam met een vreemde man achter zich staan. Ik slikte en keek de twee aan. 'Dit is Louis.' Zei Liam en liet de kleinere jongen binnen. Ik keek hem aan en onderzocht hem. Net zoals ik bij Liam in het begin had gedaan. Hij stak zijn hand uit en ik beet even op mijn lip en schudde dan kort zijn hand en stak ze daarna in mijn zakken. Liam liep op me af en Louis ging terug achteruit. Liam gaf me een grote glimlach. 'Je gaat mee naar huis straks goed?' Vroeg hij. Ik keek hem aan en wou mijn hoofdschudden maar in zijn ogen zag ik dat hij geen 'nee' wou horen. Ik knikte maar en zag Louis naar Charlie gaan. 'Laat hem met rust.' Zei ik en liep naar Charlie en ging voor hem staan.

'Rustig maar Zayn, Louis hier wou alleen maar eens kijken of alles goed met hem ging.' Zei Liam en legde een hand op mijn schouder. Ik keek even in Liam zijn ogen en deed een stap opzij en knikte toen maar. 'Ik ga hem geen kwaad doen.' Zei Louis en ging op zijn hurken zitten en ging door Charlie zijn bruine haren. Ik slikte en volgde elke beweging die Louis maakte. Charlie zijn ogen gingen open en ik glimlachte kleintjes, als hij mijn naam zei. 'Ik ben hier.' Zei ik zacht en kuste zijn voorhoofd. 'Waar zijn we Zee?' 'We zijn in het gebouw waar we voor zaten, weet je nog?' Hij knikte even en ging rechter zitten. 'Wie zijn dat?' Vroeg hij en zijn vinger wees naar Louis en Liam. 'Liam heeft ons komen halen en Louis werkt hier denk ik.' Louis knikte als teken dat mijn informatie juist was en ik glimlachte. Hij knuffelde me en geeuwde tegen m''n borst. 'Heb ik lang geslapen?' 'twee uurtjes ongeveer.' Zei ik hem en kuste zijn voorhoofd. 'We gaan straks met Liam mee.' Zei ik hem. Hij blikte even achter me en knikte toen. 'Moeten we niet meer op straat Zee?' Vroeg hij. 'Vannacht al niet denk ik.' Zei ik hem en Liam nam het woord over. 'Nee, Charlie. Je moet nooit meer op straat leven.' Zei Liam. Charlie keek me aan en knipperde een paar keer met zijn ogen en glimlachte breed. 'Hoor je dat Zee, nooit meer.' Snikte hij en knuffelde mij en ging daarna naar Liam en knuffelde hem. Ik glimlachte kleintjes en bedankte Liam zachtjes.

'Ik heb het beloofd Zayn.' Zei hij en Charlie ging naar Louis een begon met hem te praten. 'Is het goed dat ik hem even mee neem?' Vroeg Louis. Ik knikte. 'Als je hem niet terug brengt weet ik je te vinden.' Zei ik en keek hem doods aan. Hij glimlachte en trok Charlie mee naar buiten. Ik zuchtten en plofte neer op de zetel en begon het dekentje op te plooien. Liam kwam naast me zitten en keek me glimlachend aan. 'Wil je vertellen hoe je op straat bent gekomen?' Vroeg hij zacht en ik keek hem aan. Ik zuchtte en begon te vertellen. Te vertellen hoe ik erachter was gekomen dat ik homo was. Hoe mijn vader het te weten kwam en me het huis uitgooiden. 'Ik kan daar toch helemaal niets aan doen Liam, ik was hun zoon. U kind gooi je niet zomaar op straat. Het is en blijft je kind ook al is die homo.' Snik ik en veeg mijn tranen weg. Liam sloeg zijn arm rond me en een klein beetje warmte verzamelde zich rond mijn hart. Hij leek even alle gebroken stukjes bij elkaar te plakken. Ik liet me tegen zijn borst aanvallen en hij troostte me net zolang ik stopte met huilen.