Chapter 10

Severus

Er klonk nog een snik, en nog één. Hij wist gewoon dat iedere leraar naar hem en Violet keek. Violet begon te huilen en hij zag dat ze haar armpjes naar Dumbledore uitstak. Hij tilde haar uit de stoel en zette haar bij Dumbledore op schoot. Daarna verliet hij de Grote Zaal. Waarom was ze ze dom? Waarom kon ze het verschil niet merken tussen thuis en school? Hij liep zijn kamer binnen en plofte neer op de bank. Hij wist wel dat ze er niks aan kon doen, alleen hij kon niet opeens de lieve oom uithangen. Zijn reputatie zou naar de maan gaan, maar hij wou ook niet dat ze hem kenden als de persoon die niet lief was voor zijn nichtje. Hij kon moeilijk teruggaan en opeens heel lief zijn voor Violet, want ze was boos op hem. Zuchtend liet hij zich vallen op de bank en verborg zijn gezicht in zijn handen.
Nadat hij daar een paar minuten had gezeten, werd er op de deur geklopt. Hij stond op en rekte zich uit voor hij de deur opendeed. Hij zag Dumbledore staan en vroeg zoch af waar Violet was.
'Violet is in de Grote Zaal bij Minerva,' zei Dumbledore, alsof zijn gedachten gelezen werden.
'Aha,' was het enige wat uit zijn mond kwam.
'Ze is niet meer boos op jou, ze mist je.'
'Ze begreep niet dat we niet thuis waren. Waarom zijn kleine kinderen zo ingewikkeld!' Hij zou het bijna uitschreeuwen.
'Ze begrijpt waarom je boos op haar was, het is uitgelegd, voor zover mogelijk.' Dumbledore bleef hem aankijken.
'En...' Hij verwachtte dat er nog een en of een maar kwam.
'En niks, ze wil naar je toe, maar ik kom je halen zodat je naar haar kan gaan,' zei Dumbledore.
'Goed.' Hij stapte de gang op en deed de deur dicht. Hij haalde even opgelucht adem, ze was niet meer boos op hem.
Ze liepen de Grote Zaal in en alle hoofden draaiden hun richting op. Ook die van Violet.
Op haar gezichtje verscheen een grote glimlach en ze probeerde van McGonnagal's schoot af te klimmen.
Hij liep snel naar haar toe en pakte haar van McGonnagal's schoot. McGonnagal glimlachtte vluchtig en keek toen naar haar bord. Hij ging zitten en zette Violet op zijn schoot. Ze leunde tegen hem aan en begon zachtjes tegen zichzelf te mompelen. Hij aaide over haar hoofd en kon een glimlach niet onderdrukken. De andere leraren waren alweer aan het eten.
'Violet, wil je wat eten?' vroeg hij aan haar. Ze knikte en hij zette haar bordje met sla voor haar neer. Violet pakte een blaadje en draaide zich naar hem toe. Ze duwde het blaadje tegen zijn gesloten lippen aan. Hij deed zijn mond open en ze duwde het blaadje in zijn mond. Daarna pakte ze een handjevol blaadjes en duwde ze allemaal in zijn mond. Ze pakte nog meer blaadjes, maar deed die in haar eigen mond. De helft paste niet eens in haar mondje en viel op haar schoot. Hij ging kauwen, terwijl hij naar Violet keek die ook probeerde om te kauwen. Het lukte haar niet echt en ze trok hele onserieuse gezichten. Hij schoot in de lach, maar verslikte zich in de blaadjes en begon te hoesten en lachen tegelijk. Tranen liep hem over de wangen van het hoesten, of het lachen hij wist het niet. De andere leraren keken hem en Violet aan. Hij negeerde ze niet en nam een slok van zijn wijn toen hij uitgehoest was. Hij zette het weer neer en zag dat het Violet ook redelijk goed gelukt was om het op te eten. Hij begon een gesprek met McGonnagal, voornamelijk over Violet, en lette daarom niet op Violet.
'Bah,' zei ze. Er klonk gekletter en hij zag dat Violet zijn beker wijn had gepakt en er een slokje uit had genomen. Hij zag dat ze de wijn uitspuugde, op McGonnagal. Die reageerde redelijk kalm, ze pakte een servet en veegde de wijn van haar gezicht af. Hij voelde de aandrang om te lachen en hield die niet tegen. Hij schaterde het zonder reden uit. Hij keek naar de andere leraren en die zagen eruit alsof hij high was tijdens een kerkdienst. Hij lachtte nog harder en voelde opnieuw tranen over zijn wangen lopen. Hij hoorde nog iemand anders lachen en zag dat het Dumbledore was. Hj hoorde zacht gegiechel onder zich en zag dat Violet zachtjes giechelde.

De rest van de week was egzellig en hij en Violet maakten sneeuwpoppen in de Grote Zaal, dankzij Dumbledore. Na de week bracht hij haar naar de Malfoy's terug en zag dat ze blij naar Draco liep. Hij wist dat ze in goede handen was en ging daarom met gerust hart terug naar Hogwarts.