OO3 • Daisy Rose Archer

Eenmaal op het ijs schaatste ik naar Melissa toe, om haar gedag te zeggen en natuurlijk te zeggen dat het een leuk feestje was. Het was alleen al meer dan duidelijk dat dit anders werd dan haar andere feestjes. Niemand danste nu echt maar was maar wat aan het rond schaasten, iets wat normaal wel altijd gebeurde op haar feestjes. Misschien zou daar later nog verandering in komen, wie weet. Eenmaal bij Melissa in de buurt glimlachte ik en stopte voor haar. "Hey, leuk dat je het een keer in de ijsbaan houden. Een keer wat anders." glimlachte ik waarna ik door haar in een knuffel werd getrokken, dit was iets wat ik aan haar haatte. Tijdens haar feestjes deed ze als of ze je beste vriendin was maar wanneer je haar weer tegen kwam op school negeerde ze je. Iets wat wel in mijn geval was, maar toch ging ik bijna elke keer gezien ik het gewoon erg gezellig vond. Melissa kon ook best wel lief zijn, wanneer ze niet op school was in elk geval. "Ja, ik dacht laten we het eens anders aan pakken. Alleen jammer dat er niemand aan het dansen is." ik opende mijn mond om op haar woorden te antwoorden om die daarna meteen weer dicht te klappen. Blijkbaar was iemand anders veel interessanter voor haar dan ons gesprek gezien ze zich meteen weg schaatste.

Ach ja wat maakte het uit, ik was niet zo'n persoon die de hele avond om haar heen zou hangen. Met een kleine zucht dwong ik mijn benen in beweging en schaatste ik wat tussen de mensen door op zoek naar mijn eigen mensen, mensen met wie ik altijd rond hing op school en ik tot mijn vrienden kon benoemen. Gezien ik altijd wat aan de late kant was op feestjes en alles gingen mijn vrienden altijd zonder mij ergens heen zodat ze ergens niet hoefde te wachten. Zodra ik ze eenmaal in mijn vizier had verscheen er een kleine glimlach rond mijn lippen en schaatste ik naar hen toe. Gezien ze met hun rug naar me toe stonden grinnikte ik zacht en sloeg niet veel later mijn armen om Liesel heen. "Boe" grijnsde ik waarna ik haar los liet en uiteindelijk voor ze kwam te staan. Liesel en ik hadden een zeer goede vriendschap, mensen dachten soms wel eens dat we in een relatie zaten omdat ze ons bijna altijd samen zagen. Iets wat ik wel grappig vond, maar ik wist dat Liesel lesbisch was, wat verder niemand anders wist. Maar ook wist ik dat ze al in een relatie zat wat ik overigens heel leuk voor haar vond. Maar liesel en ik kende elkaar al van de eerste klas van de basis school ze was als een zus voor me, iemand die altijd klaar voor me stond. Een betere beste vriendin kon ik me niet wensen om eerlijk te zijn.

"Daar hebben we ons ijs prinsesje weer. Hup laat eens wat zien nu we toch op het ijs staan." zodra die woorden gezegd werden rolde ik met mijn ogen en keek ik Jasper aan. Dat was iets wat hij altijd zei. "Als je nou gewoon naar een van de trainingen of wedstrijden was gekomen dan wist je hoe en wat, ik ga hier niet mijn ding doen." geïrriteerd schaatste ik weg van hen. Ik kon me soms zo irriteren aan hem. Als of het mijn schuld was dat hij me nog nooit had zien schaatsen. Als hij het echt zo graag wou zien kon hij gerust naar een training of wedstrijd gaan. Niet dat ik mijn vrienden er zo graag bij wou hebben maar een enkeling zijn ze wel eens mee geweest wat ik totaal niet erg vond. Terwijl ik in mijn gedachte nog aan Jasper dacht merkte ik totaal niet hoe iemand viel en ik mee werd getrokken. Pas zodra ik de schaatsen onder me voelde verdwijnen besefte ik wat er gebeurde en liet ik een geschrokken gilletje horen. In plaats van het verwachtte ijs viel ik op iets heel anders. Wat verbaast keek ik naar de persoon onder me waarna mijn wangen licht roze begon te kleuren. Onder me lag de kapitein van het lacrosse team, een van de populairste mensen op school. Door mijn gehele school carrier had ik zeer weinig met hem gesproken. Ik kon me de laatste keer eigenlijk niet eens meer echt herinneren na mijn idee.

Ondanks dat ik hem zeer weinig had gesproken wist ik toch wel wie het was, Xavier Andrews een persoon die verdomd goed in sport was als ik de verhalen moest geloven die door de school heen ging. Voorzichtig verscheen er een glimlach rond mijn lippen zodra hij begon te lachen. "Sorry, dat schaatsen gaat me niet goed af. Ze zouden me niet los mogen laten op ijs. Heb je je bezeerd?" Ik schudde mijn hoofd en grinnikte om zijn woorden, waarna ik besefte dat ik nog steeds op hem lag. Zo snel mogelijk liet ik mezelf van hem af gaan om daarna op het ijs te belanden. De plek waar ik misschien beter op had kunnen vallen dan hem. "Het geeft niet, je kunt natuurlijk niet overal de beste in zijn." grapte ik na hem terwijl ik op probeerde te staan. Juist door dat hij me hielp ging het moeilijker dan normaal maar ik besloot wijselijk mijn mond te houden gezien hij het alleen maar goed bedoelde. "Maar nee je hebt me niet bezeerd. Je brak de val voor me." Zodra ik eenmaal op mijn schaatsen stond klopte ik mijn kleding af en trok het wat goed terwijl ik toe keek hoe hij overeind probeerde te komen maar hij meteen weer onderuit ging. Ik moest echt moeite doen om niet in de lach te schieten, hierom drukte ik mijn tanden dan ook in mijn onderlip terwijl ik naar hem keek. "Geef me je handen" sprak ik uiteindelijk terwijl ik de mijne naar hem uit stak om hem zo te helpen met op staan. "Ik kan je het wel leren, als je wilt tenminste?" vroeg ik aarzelend, echter niet helemaal zeker van mijn zaak gezien zijn status en het mijne. Ik was toch eigenlijk wel de outsider van de school en verbaasde me er niet over dat er weinig mensen wisten wie ik was. Iets wat ik totaal niet erg vond.