014

Verbaasd staar ik Alex aan. Zei hij nou net dat hij mij leuk vond? Of droom ik. 'Wat?' klinkt verlegen uit Alex zijn mond en ik blijf hem echt aan gapen. 'De persoon die je leuk vindt?' herhaal ik zacht en kijk recht in Alex zijn ogen. Hij knikt zacht met zijn hoofd en duizenden vlindertjes fladderen vrolijk heen en weer in mijn buik. 'Jij vindt mij leuk?' 'Ja...' 'Waarom?' het woord waarom komt verbaasd uit mijn mond. Ik begrijp het eerlijk gezegd niet. Het lijkt mij dat Alex wel elk meisje kan krijgen die hij maar wilt, en toch kiest hij voor mij. Waarom? Ik ben maar... ja gewoon Heather. Er is helemaal niets bijzonder aan mij. 'Wat waarom?' een blos verschijnt op zijn wangen, maar ook op de mijne. 'Wel, je weet wel...' klinkt er zacht uit mijn mond. Ik durf de woorden bijna niet uit te spreken. 'Nee ik weet niet wat.' Ik gluur vanonder mijn wimpers naar Alex en hij kijkt met een intense, vragende blik naar mij. Oh god moet ik dit nu echt gaan zeggen? 'Waarom vind je mij leuk?' 'Oh...' klinkt ineens verbaasd uit Alex' mond. Nu staart hij naar zijn handen, weet geen woorden uit te brengen en wordt nog roder dan een tomaat. Best wel schattig. 'Waarom ik je leuk vind?' 'Ja...' kom op zeg het, ik wil het weten. Alex zoekt naar woorden. Ik word steeds ongeduldiger. Er moet toch een reden zijn? 'Jij bent anders...' 'Anders dan wie.' ik zit bijna op het puntje van mijn stoel, wacht ik zit helemaal niet op in stoel, ah je begrijpt wel wat ik bedoel. 'Dan al de andere meiden, die vinden mij leuk om wie ik lijk te zijn, maar niet om de echte ik. Ik heb je vertelt wie ik echt ben, hoe ik mij echt voelt en je vindt mijn geen aansteller of zielig, andere zouden dat meteen vinden.' ik kijk verlegen naar Alex, het is toch normaal dat ik hem niet veroordeel? Hij heeft het moeilijk, iedereen heeft het wel moeilijk, maar hij moet wel zijn drang om zichzelf te snijden leren te beheersen. Ik wil hem daarbij helpen, maar dat moet hij toe laten, ik wil mijzelf niet opdringen. Alex grijpt mijn hand vast en meteen kijk ik hem in de ogen, een glimlach verschijnt op zijn gezicht en ook ik begin te glimlachen. 'Ik vind je echt heel erg leuk Heather, en ik hoop jij mij ook?' verlegen knik ik en zijn glimlach wordt steeds groter. 'Ik wil het wel rustig aandoen Heather, ik wil niets forceren.' dankbaar kijk ik Alex aan en druk een kusje op zijn wang. 'Dankjewel Alex.' zei ik zacht en terwijl verstrengel ik onze vingers. Alex glimlacht steeds breder en ik zie zijn ogen steeds meer stralen. 'Sta eens recht?' brengt Alex ineens uit en springt zelf ook recht. Verbaasd trek ik mijn wenkbrauw op maar ga dan rechtstaan en meteen grijpt Alex mij vast en smijt mij over zijn schouder. Ik slaak een gilletje en hang opeens ondersteboven. Hé, wat is dit? 'Alex!' tierde ik en hij begint lachend met mij rond te rennen en ik hou mij enorm stevig aan zijn broeksriem vast terwijl ik blijf gillen. Alex kan zijn lach niet inhouden. 'LAAT MIJ LOS!!' gil ik en beweeg wild met mijn benen waardoor Alex zijn evenwicht verliest en we samen op de grond vallen. Ook al heb ik pijn begin ik te lachen, en ook Alex laat zijn lach de vrije loop. Ik lig half op hem en kijk diep in Alex zijn ogen. Hij heeft echt de mooiste ogen van de wereld. Onze gezichten zijn zo dichtbij, ik kan zijn adem tegen mijn wangen voelen. Langzaam sluit ik mijn ogen en buig naar Alex toe.