Isaac Hugues Allard • High School
Ik liep door les couloirs van mijn nieuwe school. Het was zo ongeveer mijn tiende high school, maar dit was de eerste in Amerika. Ik zou hier wel wat langer blijven dan op mijn vorige scholen. Nou ja, dat was wat ik hoopte. Ik kwam nu uit mexico, waar ik een aantal klussen gehad was, maar nu was mijn gezicht blijkbaar geliefd in le seul vrai USA. Ik vond het allemaal wel prima. Nou ja, dat ik nu niet vrienden kon maken op de scholen die ik vaker zou zien dan even, was jammer, maar gelukkig kwam ik allerlei andere mensen tegen die ik wel vaker zag.
Toch was ik wel blij dat ik hier waarschijnlijk langer zou blijven en dat ik me misschien wel iets meer kon mengen en binden met de mensen hier. Al was dat niet persé noodzakelijk.
Doordat ik 's ochtends nog een klus gehad had, ja mijn schema was volgepland, had ik de eerste lessen gemist en kwam ik nu in de pauze aan. Om me heen zag ik hier allerlei mensen. Er waren veel verschillen, maar ook veel overeenkomsten. Ik had geen idee wie ik aan kon spreken, maar ik wilde ook niet loner blijven. Nu ik eindelijk een kans had, wilde ik die niet verprutsen.
Ondertussen keek ik af en toe een beetje op mon portable. Ik was al in de groep gestopt die non-stop door leek te gaan. Allerlei dingen gebeurde er, maar volgens mij was er meer spanning daar dan in het echte leven.
Ik was zo in mijn beeldscherm verdiept, dat ik niet opmerkte dat er iemand van precies de tegengestelde richting op me af liep. Die persoon had het waarschijnlijk, j'espère, ook niet in de gaten. Waardoor we tegen elkaar opliepen.
De jongen viel en ik bleef staan. Ik boog door mijn kniën om hem een hand te geven en hem zo omhoog te trekken.
"Excuse moi! Je - Ik bedoel, ik besteedde niet genoeg aandacht aan de dingen om me heen. Gaat het?" vroeg ik hem geschrokken. Straks had ik op mijn eerste dag in het eerste kwartier al iemand verwond. Dat zou niet al te handig zijn, vond ik.
De telefoon van de jongen was ook gevallen en zag er nu niet al te best meer uit. De mijne had ik gelukkig goed vast weten te houden, anders was die waarschijnlijk net zo als de zijne.
De jongen keek me even wat verward aan, waarna hij knikte.
"J...ja het gaat wel en het spijt me ik lette echt niet op." verontschuldigde de jongen zich in een soort mompel.
Na zijn handen afgeveegd te hebben aan zijn broek, stak hij hem uit naar mij en ik pakte hem aan om er vervolgens even in te schudden.
"Ik ben trouwens Owen." stelde hij zichzelf voor met een zwakke glimlach.
Ikzelf had een brede glimlach op mijn gezicht staan.
"Allo Owen," groette ik hem. Het was niet mijn bedoeling om de h niet uit te spreken, ik kreeg hem gewoon niet uit mijn mond.
"Prettig kennis met je te maken." zei ik het zinnetje op. Het was één van de dingen die ik als eerst geleerd had uit het Engels. Inmiddels waren de meeste woordjes en zinnetje wat losser gekomen, maar dit was één van de zinnetjes die ik in het begin statisch geleerd had en die ook zo in mijn hoofd waren gekomen.
Ik liet mijn blik even naar zijn telefoon gaan. "Ik zal het voor je betalen, het is mon faux.." Mijn baan betaalde alleen goed als ik een goede klus had, maar zoveel gaf ik niet uit, dus ik kon het wel hebben. Het was niet bedoelt als het aanbieden van geld omdat deze jongen misschien niet zo rijk was - ik wist niets van zijn financiële situatie. Het was ook niet dat ik het aan hem zo kunnen zien en eigenlijk maakte het me ook niet zoveel uit. Het was mijn schuld, dus zou ik het betalen.
"Pardon" zei ik vervolgens. Ik dacht er plots aan dat ik mezelf nog niet eens voorgesteld had. "Ik ben Isaac."
TIJDSPRONG NAAR DAG VAN FINNS FEEST
Nogal haastend trok ik een setje aan dat wel geschikt was voor een feestje. Ik was net terug van een klus, maar dat feest van die ene Finn waar iedereen het over leek te hebben, dat wilde ik niet missen. Echt veel vrienden had ik nog niet gemaakt in deze eerste week op school, maar wel waren er een aantal mensen geweest waarmee ik een praatje gemaakt had.
Zo had ik ook een lift weten te fixen van Charlie, een meisje dat even beetje anders was dan de andere en zich net even wat minder zorgen maakte over of haar haar nog goed zat en of haar nagels niet zouden breken. Toch zag ze er nog prachtig uit. Niet dat ik haar leuk vond ofzo, je mag een meisje toch wel gewoon mooi vinden als jongen?
Ik smeerde nog even een beetje gel in mijn haar om het te functioneren en pakte vervolgens mijn iphone erbij.
Ik ging even naar whatsapp en beloofde Charlie daar buiten te gaan staan. Ik begreep best dat het moeilijk was om een huis te vinden waar je nog nooit geweest was. Ikzelf was daar ook enorm slecht in.
Ik liep naar buiten en zag vrijwel een minuut later een volkswagen golf aankomen rijden. Niet dat ik nou zoveel wist van auto's, dit was gewoon één van de bekendere die ik dan wel weer wist te benoemen.
Ik liep het kleine grasveldje af dat we sinds kort onze voortuin noemde en liep naar Charlie's auto toe. Deze was inmiddels gestopt. Ik liep naar het portier toe en opende deze om in de auto te gaan zitten.
"He Charlie!" groette ik haar. "Je vois une belle fille."
Was het flirten? Ik weet het niet. Vond ik het erg als dat het was? Nope. Ze mocht best weten dat ik haar mooi vond. Het was niet alsof ze de enige was en alsof ik nu verliefd op haar was of iets.
"Dus Riley rijdt nog mee, verder nog iemand?" vroeg ik Charlie, nadat ik mijn gordel vastgemaakt had.
Ik klik mijn gordel vast en de motor begint te pruttelen om weg te rijden. Charlie schudt haar hoofd, waarna ze me haar antwoord verder uitlegt.
"Nope, tenminste zover ik weet. Iedereen is natuurlijk welkom in Taxi Charlie maar alleen met Riley heb ik het afgesproken," zegt ze een beetje lachend.
Haar gezicht is naar mij toegedraaid als ze mij vraagt hoe mijn eerste week geweest is;
"Dus Izzy, hoe is je eerste week op deze school tot nu toe geweest? Hopelijk niet al te veel drama?" vraagt ze me nieuwsgierig. Er druipt lichtelijke sarcasme van haar vraag, dus besluit ik er een beetje in mee te gaan.
"Poeh, al het gedoe was niet bij te houden." zeg ik eerst alsof het heel zwaar was. Niet dat er mij zoveel was overkomen afgelopen week. Er was echter veel meer drama om me heen.
"Nee hoor, viel eigenlijk wel mee." besloot ik. "Al zijn er inderdaad een hoop mensen hier die er een drama van maken. Mais un peu drama n'est pas une grande drama."
We reden naar een straat die niet ver van de mijne aflag, waar Riley blijkbaar woonde.
Ze kwam naar buiten gelopen en liep regelrecht naar ons in de auto toe.
"Heya" groette ze ons. "Wat zien jullie er leuk uit!"
Er sierde een grote grijns op het gezicht van het enthousiaste meisje.
"Nou, jij ziet er prachtig uit." complimenteerde ik haar. "Die jurk staat je heel mooi."
Ik meende het. Ik vond Charlie mooi, maar bij Riley viel ze in het niets. Ik keek haar nog even bewonderend aan, waarna ik me weer omdraaide.
"Partytime!" riep ik minstens net zo enthousiast als Riley was.
Mijn enthousiasme werd ontvangen door enthousiasme;
Uptown Funk schalde door de speakers en er werden enthousiaste kreten uitgeroepen. Charlie en Riley zongen zelfs mee en ook ik liet mijn prachtige stem even horen, maar daar stopte ik snel mee, omdat ik echt zong als een valse kraai.
Wel genoot ik van de dansende en zingende meiden in hun autostoelen en dansde ik zo goed als mee.
De tijd vloog en voor mijn gevoel waren we binnen tien seconden bij Finns huis aangekomen.
"Nu zijn we wel een beetje in de stemming toch?" vroeg Charlie, wat Riley beantwoordde met een knuffel.
"Zeker" antwoordde ik, maar Charlie maakte inmiddels alweer aanstalte om ons achter te laten.
"Nou ik zie jullie later wel denk ik zo?" vroeg ze waarna ze wegliep. Later zou ik erachter komen dat ze naar Ira ging en dat ze pizza kreeg, wat de situatie al een stuk duidelijker zou maken. Al zou ik ook wel pizza lustten.
"Kom aan, let's party" hoorde ik Rileys stem naast me en een glimlach verscheen op mijn gezicht; we waren nu met zijn tweeën.
Haar arm sloot zich om mijn pols. Ze trok me wat verder het huis in waar ik al meer mensen zag staan dansen.
Ik wilde ook aanstalte te gaan maken om te gaan dansen, maar Riley had andere plannen.
"Ik ga even wat drankjes halen goed?" vertelde ze me glimlachend en weg was ze.
Alleen staan dansen is een beetje awkward en loner dus bleef ik maar gewoon eventjes stil staan wachten, totdat Riley terugkwam. Iemand aanspreken was ook niet echt een optie; iedereen was of in gesprek, of aan het dansen.
"I'm back!" zei ze toen ze gelukkig al snel weer terug kwam. Ze reikte me een beker aan en ik dronk er een slok uit. Ik had geen idee wat het was, maar ik had dorst. Na mijn slok kreeg ik natuurlijk echter wel door wat het bruine goedje in mijn beker zou kunnen zijn.
Riley trok een aparte grimas, maar ik had eigenlijk nergens last van. Er kwam misschien een overheersende alcoholsmaak van dit drankje, maar dat vond ik eigenlijk juist wel lekker.
"Hey kom , ik zag net dat ze spin the bottle wilden spelen, word vast lachen." vertelde ze me lachend, waarna ze me wenkte naar de plek waar het allemaal gebeurde.
"Oeh leuk, ik doe mee!" zei ik alvast enthousiast, terwijl we erheen liepen. Dit was echt niet nieuw voor me. Het werd in zo ongeveer ieder land gedaan. Misschien heette het anders of waren de regels een beetje verschillend; toch kwam het vaak op hetzelfde neer.
Ik doe ook mee!" hoorde ik Rileys enthousiaste stem.
"Ik ook!" sloot ik op haar aan.
De fles stopte bij heel veel mensen en er weden velen zoenen uitgedeeld, maar bij stopte de fles niet.
Niet dat ik het heel erg vond, hoogstens misschien een klein beetje jammer.
Ik pakte mijn tweede beker alcohol, terwijl er nog een aantal zoenen uitgedeeld werden. Ik wenkte Riley.
"Zullen we even naar buiten gaan?" vroeg ik haar luid om het lawaai te overstemmen.
Ik pakte haar hand en trok haar mee naar buiten.
Ook daar was het best druk. Ik zag een zwembad. Ik had geen zwemkleding aan, maar dat maakte me niet uit
"Zin om op me rug te springen?" vroeg ik Riley met een heel overdreven pedoface, waarna ik alvast klaar ging staan om haar op mijn rug op te vangen net als een soort paardjerijden.
Riley moest lachen en wiebelde even met haar wenkbrauwen.
"Hmm, stiekem wilde ik dat al van het moment dat ik je zag." hoorde ik haar plagend zeggen, waarna ik haar op mijn rug voelde springen. Even zakte ik lichtjes door mijn benen alsof ze heel zwaar was, maar daarna ging ik weer gewoon recht staan. Ze was echt totaal niet zwaar.
"Ik heb altijd al een paard gewilt of je eerder een eenhoorn, maar jij bent ook wel goed." zei ze me grinnikend, waardoor ik een verontwaardigde zucht uitliet. Niet dat ik echt verontwaardigd was.
Toen voelde ik haar dichter naar me toe komen en eigenlijk maakte dat haar 'belediging' alweer helemaal goed.
"Dus waar breng je me heen?" vroeg ze me lachend, waarop ik niet echt duidelijk antwoordde.
"Jiihaaaaa" Er kwam wel een soort oerkreet uit mijn mond terwijl ik naar het zwembad rende en er met Riley op mijn rug insprong.
In het water gleed ze van mijn rug, maar mijn armen zochten haar en hielden haar dichtbij me. Dichtbij genoeg om mijn lippen op de hare te planten.
Riley ging gewillig mee in mijn zoen, maar haalde haar lippen na een tijdje van de mijne. Ik keek haar aan en zag dat een blos zich op haar wangen gevormd had. Ze giechelde even, wat bij mij een glimlach op mijn gezicht toverde. Ze was zo mooi.
"Wauw" kwam uit haar lieve zachtje mondje. Het klonk zuchtend maar tegelijkertijd ook gelukzalig; een gevoel dat ik op het moment ook bezat.
Haar hand ging over mijn buik waar zeker een aantal spieren te vinden waren. Normaal zou ik erover opscheppen of ze zelfs aanspannen zodat ze nog groter werden, maar nu veroorzaakte het enkel een lichtelijke blos op mijn wangen. Wat was dit? Normaal bloosde ik helemaal niet zo snel. Stop stop stop.
Een soort stem in mijn hoofd probeerde alles weer normaal te brengen, maar als in een soort trance was niets mogelijk en werd er niet meer helemaal goed gecommuniceerd tussen hersenen en spieren.
"Waar heb ik dat aan verdiend?" vroeg ze met een lachje.
"Waar heb ík dit aan verdiend?" was mijn weerwoord. Mijn ogen konden haar lichaam niet verlaten en zelfs toen ze me even losliet om haar jurkje uit te trekken, bleef ik naar haar kijken.
Ik voelde mijn shirt, dat inmiddels helemaal aan mijn buik plakte en doorscheen, maar ik liet het aan. Mijn ogen zouden haar moeten verlaten en ik wist niet of ik dat zou overleven.
Toen ze haar jurkje uit had, wierp ze me een verleidelijke blik toe, waardoor mijn hart nog harder ging bonzen dan dat het al deed. Ik vroeg me in mijn achterhoofd af wanneer het eruit zou springen.
Mijn armen trokken haar weer naar me toe om onze zoen te vervolgen. Dat we in het zwembad waren waar iedereen ons kon begluren maakte me eerst niet zoveel uit, maar na een tijdje vond ik toch wel dat ze genoeg gezien hadden.
Ik ging met mijn mond naar haar oor om er een kusje op te geven.
"Zullen we naar een rustigere plek gaan?" vroeg ik haar ook met een zachte stem.
Riley knikte, waarna we elkaar jammer genoeg loslieten om het zwembad uit te klimmen.
Riley trok haar bikinitop even omhoog. Ik had het eigenlijk ook niet zo erg gevonden als ze dat niet had gedaan.
Ze pakte mijn hand toen ik ook uit het zwembad had weten te klimmen en trok me mee, het huis in.
Ik had geen idee of ze hier eerder geweest was en de weg wist, maar ik wist het in ieder geval niet.
Gelukkig vond Riley snel een lege kamer. Ik kon haar bijna niet langer zo ver van me af houden.
De kamer bleek een badkamer. Riley duwde me zachtjes naar de dichte wc, waarop ze me probeerde te laten zitten.
Ik ging erin mee en ging zitten. Ik wachtte een beetje ongeduldig op Riley terwijl ze de deur op slot deed voor wat privacy, wat ik wel fijn vond, maar langer kon ik echt niet wachten.
Gelukkig kwam ze weer naar me terug en ging ze met haar gezicht naar het mijne gekeerd op mijn schoot zitten.
Meteen toen ze zat, plantte ze een kusje op mijn lippen, waar ik enorm veel van genoot.
Ik ging weer even een beetje naar achter en keek me verleidelijk en uitdagend aan.
"Dit plekke is helemaal voor ons alleen" zei ze zacht, waarna ze haar lippen naar mijn hals bracht om me daar een aantal zoenen te geven.
Ik bracht mijn mond naar haar hoofd om een paar kusjes op haar prachtige blonde haar te geven. Mijn handen liet ik langs haar buik gaan, waar ik haar slanke taille voelde.
Ik liet mijn handen langzaam naar beneden glijden om zo bij haar heupen aan te komen. Eenmaal daar voelde ik de nog natte stof van haar bikinibroekje.
Voorzichtig stak ik er aan de zijkant een vinger in om het ding naar beneden te trekken. Ik deed het zo voorzichtig mogelijk. Ik wilde Riley niet kwetsen of het te snel doen. Zij moest er volledig achter staan.
Op het moment dat ik haar broekje naar beneden trok, liet ze even los uit onze zoen. Ik keek haar onderzoekend aan.
"Ik eh..." begon ze. Nu zou het komen. Nu zou ze me vertellen dat ze niet wilde. Erg zou ik het niet vinden. Ik respecteerde het, maar jammer zou ik het wel vinden.
Toen streelde ze plots mijn wang, waarna ze mijn shirt in één keer over mijn hoofd trok. Ik trok mijn wenkbrauw vragend op. Wilde ze nu toch?
"Het eh, word wel mijn eerste keer dus be gentle please." besloot ze toen, wat een glimlach op mijn gezicht veroorzaakte. Geen geile glimlach die er enkel kickte om haar te doen. Integendeel; het was een liefdevolle glimlach waarmee ik wilde laten zien dat blij was met haar beslissing, maar dat als ze toch niet meer wilde het ook goed was. Ze moest er volledig achter staan.
Ze zoende me wat ruwer dan eerst wat voor mij een teken was dat ze het echt wilde. Ik ging er dan ook helemaal in mee.
Ik had er enorm van genoten. Ik pufte een gelukzalige zucht uit, terwijl Riley haar bikini ook weer aantrok.
Ik pakte mijn shirt en trok deze ook weer over mijn hoofd. Zo zouden we hier weglopen alsof er niets gebeurd was. Nou ja, zo zou het er uit kunnen zien voor de anderen, maar in me was er enorm veel gebeurd.
Integendeel tot Riley was dit niet mijn eerste keer geweest, maar toch was het heel speciaal voor me.
Riley liep weer naar me toe om me nog een laatste lange zoen te geven. Ik genoot extra van dit laatste moment.
Na de zoen stond ik op en wurmde ik mijn benen in mijn broek om vervolgens de gang op te lopen.
Erg druk was het er niet, maar de muziek was er wel te horen.
Ik draaide me om naar Riley.
"Mag ik deze dans van u?" vroeg ik haar met een schuin glimlachje. Ik liet haar nu nog niet gaan.
TIJDSPRONG NAAR DE VOLGENDE MAANDAG
Ik was op weg naar de cheerleadertraining, toen ik een bericht van Riley kreeg. Niet dat ik nu zo graag cheerleader wilde worden. Jacelyn zou me tijdens de training gaan helpen met mijn Engels. Praten ging me meestal prima af, maar schrijven ging nog wat minder. Daarom had ik haar wat hulp gevraagd.
Riley had me een berichtje gestuurd waarin ze me liet weten dat ze me iets wilde vertellen en dat ik het niet door mocht vertellen. Het klonk wel als iets belangrijks en dus had ik aangeboden om naar haar toe te komen, zodat ze me persoonlijk kon vertellen wat er aan de hand was, maar eerlijk gezegd had ik al een vermoeden.
We hadden afgesproken bij haar locker waar ik haar bij Charlie zag staan.
Het laatste stukje rende ik naar ze toe. Ik boog naar Riley toe en gaf haar een zoen op haar wang. Haar gezicht zag bleek alsof ze ieder moment in huilen uit kon barsten. Aan de ene kant wilde ik graag weten wat er aan de hand was, maar omdat ik aan haar kon zien dat het niet echt iets leuks was ook weer niet, al had ik al een vermoeden.
"Hey Riles" groette ik haar. Ik blikte even op Charlie. "en Charles."
Ik ging weer terug naar Riley en keek haar geïnteresseerd aan.
"Dus, wat wilde je me vertellen?"
"Nou.." zei ze zacht. Ik wilde haar in haar ogen kunnen kijken, maar dat ging lastig, omdat ze mijn hand vastgepakt had en haar ogen daarop gericht hield.
Nu zou het komen. Nu zou ze me zeggen wat we allemaal waarschijnlijk al wisten.
Ik liet mijn ogen niet van haar afdwalen ook al keek ze me dan niet aan.
"Ik ben zwanger, denk ik." gaf ze toe.
Bam, het was er uit en ook al had ik het al geweten toen ze me iets belangrijks wilde vertellen, toch kwam het zwaar binnen.
Een aantal seconden bleef ik besluiteloos naar haar staren. Ik zag dat ze me schuldig aankeek, maar doordat ze haar ogen niet op me gericht had, zag het eruit alsof ze niet naar me durfde te kijken.
Het liefst pakte ik haar nu vast in een omhelzing en vertelde ik haar dat het niet uitmaakte, dat het niet erg was, maar ik kon het niet.
Niet zo voorzichtig haalde ik mijn hand uit de haren om vervolgens een aantal keer door de gang te ijsberen.
Dat ze me vertelde dat het van mij was en dat ze niet wist wat ze moet doen, hoorde ik nog wel, maar echt reageren deed ik niet.
Na zo ongeveer vier keer heen en weer gelopen te zijn, bleef ik staan om met een vuist op een kluisje te slaan. Waarom moest dit nu weer bij ons gebeuren?
Ik draaide me weer om naar Riley en keek haar opnieuw weer even besluiteloos aan.
Ik merkte de blikken op ons van mensen die langs ons door de gang liepen.
"Laten we naar mijn auto gaan." besloot ik. Mijn stem klonk heel vreemd alsof ik geen emoties had.
"Dan zijn we tenminste alleen." Net als wat we vrijdag wilde. Vandaag was het echter omdat we iets heel anders wilden.
"Ik snap de hint." hoorde ik van naast Riley komen. Het was Charlie. Ik was haar eerlijk gezegd een beetje vergeten. Ik was nogal gefocused op Riley en het feit dat ik vader zou worden.
Ik had het altijd al gewild. Kleine kinderen had ik altijd al leuk gevonden en ik hield echt van Riley ook al kende ik haar pas net, maar dit was zo snel en ik was nog zo jong.
Hoe moest ik het combineren met met school en mijn carriere? En Riley kon toch zeker ook niet zomaar stoppen met school.
Met mijn voorstel om even naar mij auto te gaan, had ik eigenlijk meer de mensen die door de gang liepen bedoeld, maar dat Charlie ons even alleen liet vond ik ook wel fijn.
Het was een aardige meid, maar ze kon soms zo sarcastisch uit de hoek komen en dat zou nu niet zoveel positieve invloed hebben.
Riley knikte en samen liepen we zwijgend naar buiten. Het voelde nogal ongemakkelijk en ik wist dat het voor haar nog veel erger moest zijn, maar ik wist gewoon niet goed wat ik nu moest doen. Wat zou ik iets verkeerds zou zeggen of iets verkeerd zou verwoorden? Ik wilde haar niet kwetsen.
"Ben je kwaad op me?" hoorde ik Riley toen zacht aan me vragen. Ik keek naar op zij, naar Riley en zag dat ze me voorzichtig aan keek.
Ik liet mijn kille blik verzwakken in een zwakke glimlach. Niet omdat ik zo blij was, maar omdat ik haar absoluut niet de indruk wilde geven dat ze bang voor me moest zijn.
We waren inmiddels bij mijn auto aangekomen. Ik opende de deur van de passagiersstoel en ging erop zitten met mijn benen naar buiten. Ik klopte op mijn schoot en keek haar vragend aan, waarmee ik bedoelde te vragen of ze op mijn schoot kwam zitten.
"Hoe durf je" begon ik met een zachte stem. "te denken dat ik boos op jou ben?"
Ik staarde even voor me uit.
"Ik ben boos op mezelf." besloot ik. "Hoe kon ik het laten hebben gebeuren dat er nu een kind in je groeit, dat we geen condoom gebruik hebben? Ik weet wel dat ik niet helemaal meer goed kennis was door de alcohol, maar dat kan ik niet rekenen als excuus. Het is allemaal mijn schuld."
Ik ging met mijn lippen naar de kruin van haar hoofd om daar een kus te geven. Ik liet mijn hoofd daar even besluiteloos hangen.
"Ga je" begon ik daarna voorzichtig. Het zou volledig haar keuze zijn. Het was haar lichaam en haar kind. Ik was dan misschien de vader, maar ik zou niet degene zijn die er negen maanden mee rond zou lopen.
"Ga je het kind houden?"
Ze schudde dat ze het niet met mee eens was toen ik zei dat het mijn schuld was. Ook gaf ze me een warme zacht zoen op mijn lippen, maar het zorgde er allemaal niet voor dat mijn schuldgevoel wegging.
"Het is onze fout, maar hé, fouten zijn menselijk en het is nu eenmaal gebeurt. " zei ze me, maar ook dit liet het niet verdwijnen. Ik wilde kunnen genieten van haar lieve blik en strelingen over mijn haar, maar ik kon het gewoon niet over mijn lijk laten het schuldgevoel te vergeten.
"Ik hou van je." vertelde ze me fluisterend. Al die mooie woorden, bewegingen en bedoelingen, ik verdiende ze niet. Ik was gewoon een zak die een meisje haar maagdelijkheid en leven ontnomen had en haar zwanger gemaakt had.
Op mijn vraag wat ze met het kind zou doen, bleef ze even snel. Waarschijnlijk verichtte ze nu een handeling in haar gezicht die ik nu niet kon zien. Haar emoties had ik tot nu toe kunnen horen in haar stem, maar haar gezicht had ik alle tijd niet gezien.
"Mijn moeder heeft mijn pillen afgenomen, omdat ze vind dat het mijn schuld is en ik de gevolgen ervan moet dragen, mijn vader weet er nog niets van maar zou me naar een abortie centra sturen, maar ik kan het gewoon niet. Ik kan geen levend wezen vermoorden." vertelde ze me met een verdrietige ondertoon in haar stem. Ik vond het eigenlijk nogal raar van haar moeder. De gevolgen ervan dragen? Dit kon misschien het hele leven van je dochter verpesten. Dat deed je je kind toch niet aan?
Ik kon het natuurlijk niet beoordelen. Ik wist niet hoe Riley's gezin in elkaar stak of hoe haar ouders waren en haar relatie met hen.
Toch kon niets in me aanwakkeren dat die mensen graag zou willen ontmoeten. Als haar moeder dit soort dingen zei, wat zou ze dan wel niet over mij zeggen?
De ontmoeting zag ik nu al superongemakkelijk voor me. Dat werd waarschijnlijk uitstellen. Meiden wilden vaak dat jongens hen ouders leren kennen.
Die vader leek me eerlijk gezegd redelijker, maar dat Riley het niet wilde kon ik ook begrijpen. Ikzelf wist ook niet of ik dat wel wilde, al zou dat wel de beste oplossing zijn voor school en mijn modelcarrière.
Ik had al de tijd naar haar geluisterd en enkel nadenkend geknikt toen ze klaar was met praten. Ik moest nu gewoon even nadenken in stilte.
"Maar ik ben niet de enige met het recht om te kiezen. Wat...Wat wil jij?" vroeg ze me toen. Door deze vraag werd ik even verbluft.
Eigenlijk had ik de keuze op haar overgelaten. Het gebeurde in haar lichaam en zij zou het moeten dragen, niet ik. Natuurlijk zou ik haar steunen in haar keuze en vormde ik zelf ook wel een mening, maar die liet ik eigenlijk een beetje achterwege.
Ik schraapte mijn keel.
"Ik denk dat dit allemaal echt enorm veel invloed zal hebben op ons leven." begon ik, waarna ik een aantal seconden stil bleef. "Dit neemt niet weg dat ik mijn toekomst altijd voor me heb gezien als vader. Het is alleen zo vroeg."
Ik zuchtte even, waarna ik even voor me uit staarde. Ik wist het gewoon niet.
"Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik moet hier gewoon nog even wat langer over nadenken." besloot ik.
"Ik zou ja alle tijd van de wereld willen geven om na de denken Isaac, maar om realistsich te zijn hebben we niet zo lang om het te bedenken. Eens ik drie weken ben, kan het niet meer weg." mompelde Riley en ze knikte. Helemaal wakker klonk ze niet meer.
Ze sloeg haar armen om me heen en ik hield haar vast.
Ik wist dat ze gelijk had. Snel zou besloten moeten worden. Drie weken leken misschien lang, maar ook ik wist dat die binnen een mum van tijd om zouden zijn.
Ik wist gewoon echt niet wat ik wilde. Met mijn werk en school zou het heel lastig worden, maar als Riley het wilde, zou ik mijn best doen om de situatie in te schikken.
Met pijn in mijn hart besloot ik dat ik mijn carrière misschien wel aan de kant moest leggen. Dat zou heel lastig voor me worden, maar ik kon het proberen. Voor Riley zou ik het proberen.
Ook vond ik dat we allebei tenminste high school af moesten maken en misschien nog een vervolgopleiding moesten doen.
Riley in ieder geval. Ik liet mijn fout niet haar leven verpesten. Mijn eigen zou ik eigenlijk liever ook niet doen.
Er glipte een idee mijn hersenen binnen, waarvan ik bijna zeker wist dat Riley het niet zou willen.
"Misschien" begon ik zacht en voorzichtig. "Misschien kunnen we voorlopig goede andere ouders voor ons kind zoeken." zei ik heel voorzichtig. Ik keek Riley niet aan. Ik kon het gewoon niet.
"Als we er dan klaar voor zijn en klaar met school kunnen we hem of haar misschien verder zelf opvoeden."
Nu het eruit was klonk het echt als een slecht idee, maar terugnemen kon nu niet meer. Ik wist bijna zeker dat Riley het niets zou vinden.
Ik staarde een beetje om me heen en zag toen de tijd op mijn autoklokje. Ik twijfelde even en besloot toen toch om te gaan.
"Riles, ik moet nu naar een shoot." Langzaam stond ik op. Het was misschien een slecht moment voor een shoot, maar het leek me ook wel goed. Dan konden we tenminste zelf even nadenken.
Ik liep naar de bestuurdersstoel en ging zitten om vervolgens de deur dicht te slaan.
Ik keek nog even naar rechts, naar Riley.
"Als je meewil..." stelde ik nog voor al had ik eigenlijk een beeje tijd voor mezelf nodig.
Gelukkig ging ze liever naar huis. Zo reed ik in mijn eentje naar de locatie van de shoot.
Na vaak draaien, poseren en omkleden was de shoot eindelijk klaar. Normaal genoot ik enorm van de flitsen en het poseren en alles van mijn werk, maar vandaag was aan alles te merken dat er iets aan de hand was. Iedereen merkte het. Ook werd ik gevraagd minder gespannen te kijken.
Mijn gedachten gingen gewoon telkens naar Riley en het feit dat ik straks tienervader zou zijn. Ik wilde dit alles gewoon niet opgeven. Mijn leven was geweldig zoals het nu was.
We hadden niet eens een leefruimte samen? Zouden we het kind dat steeds alleen verzorgen, net als bij gescheiden ouders? Mijn huis leek me niet echt een geschikte plaats voor zo'n klein kind. Ik woonde samen met een aantal andere mannelijke mannen. Deze waren allemaal ongeveer mijn leeftijd en het huis was nooit helemaal stil en al zeker niet schoon. Gelukkig was mijn kamer nog wel een beetje opgeruimd, maar ik was ook de braafste niet.
Wanneer ze me een biertje aanboden of ze naar een feest gingen ging ik gewoon mee. Dit zou echt niet meer kunnen met een kind.
Ik stapte in mijn auto en reed naar Kats appartement. Ze leek me echt een hele aardige meid. Ze speelde in een band waar ik weleens van gehoord had. Het was niet helemaal mijn smaak muziek, maar ik vond het wel heel gaaf.
Tijdens het rijden las ik de gesprekken mee op whatsapp en praatte ik een beetje met Hale die me niet helemaal nuchter leek. Ze vertelde me dat het feest helemaal niet zo heel leuk was, maar ik trok me er niets van aan. Als zij het niet leuk had, betekende dat toch niet dat er niemand was die het niet leuk had?
Bij het vorige feest van school waar ik geweest ben, waren er ook allerlei dingen gebeurd en ik had echt een geweldige avond gehad.
Afijn, de gevolgen hiervan zijn natuurlijk wat minder, maar die gedachten probeerde ik zoveel mogelijk uit mijn hoofd te zetten. Vanavond zou ik los gaan.
Al gauw kwam ik aan bij het appartementencomplex. Ik zag Hale, Nathan, Jacelyn en nog een andere dude buiten staan. Ik stak even mijn hand naar ze op, maar het zag er niet naar uit dat ze zouden gaan reageren. Ze waren waarschijnlijk veel te druk met hen 'dramatische' levens.
Ik liep de trap op naar Kats appartement, die ik herkende aan de open deur, de muziek, de drukte en de rommel. Ik ging naar binnen en zocht even naar een bekend gezicht.
Ik liep naar de tafel met drankjes en pakte daar een random drankje. Het maakte me niet zoveel uit wat ik dronk, er zat waarschijnlijk toch wel alcohol in.
Eindelijk zag ik een bekend gezicht de kamer inlopen. Nou ja, ik had haar eigenlijk nog niet eerder in persoon gesproken, alleen op whatsapp, maar toch.
"Hey Kat" groette ik haar. "Wat heb je een mooi appartement!"
Er zijn nog geen reacties.