OO1 • Teddy Remus Lupin

Teddy's POV zal niet heel veel meer voor komen, dus enjoy the moment :')

16 YEARS LATER.


      De deur kijkt me heel, heel dreigend aan.
      Voor een minuut weet ik mijn binnenkomst nog uit te stellen. Ik heb er bewust voor gekozen om Silena het nieuws als eerste te brengen. Niet omdat ze het makkelijkst is, maar omdat ze zo diep slaapt dat ik haar het nieuws kan vertellen en uit de kamer kan verdwijnen voordat het echt tot haar door dringt. Op zich is het allemaal niet zo erg, hoor. Maar wat erachter zit is het probleem.
      Ik kan de spanning niet meer aan en klop een paar keer hard op de deur voordat ik hem open doe. Meteen marcheer ik naar de andere kant van de kamer om de gordijnen open te doen, voor het geval Silena er ongepast bij ligt. Even aanschouw ik het spectaculaire uitzicht – de binnenplaats van het weeshuis.
      "Te-ey a weh," hoor ik Silena achter me mompelen. Ik bekijk haar via de spiegel, maar het enige dat ik kan zien is een bos bruin haar.
      "Silena, welke dag is het vandaag?" vraag ik haar zo onschuldig mogelijk, terwijl ik haar bureaustoel naar achteren schuif en mezelf er op laat neervallen. Silena kreunt en haar hoofd komt naar boven uit de zee van dekens.
      "Ga weg, Teddy, ik wil slapen," zegt ze, deze keer heel duidelijk. Ik grijns alleen maar en hef mijn toverstok op. Uit de punt schiet een helium ballon met zo een topsnelheid dat hij hard tegen Silena's slaperige hoofd aan stuitert.
      "Gefeliciteerd met je zestiende verjaardag!" roep ik op hetzelfde moment uit en strooi nog wat confetti door de kamer met mijn toverstok. Silena vloekt slechts en duikt weer terug onder de dekens, iets wat mij alleen maar laat lachen.
      "Opstaan, hup, en wees beneden voordat ik alleen maar met de andere drie ga ontbijten," zeg ik zo casual mogelijk – maar dat laat Silena niet voor de gek houden.
      "Andere drie?" vraagt ze scherp, terwijl ze recht overeind gaat zitten. Op haar verjaardag neem ik haar altijd mee voor een ontbijt – maat wat ze niet weet is dat ik daarna lunch met Mark, 's middags iets ga doen met Sem en dineer met Dawn.
      "Eh..." zeg ik, terwijl ik langzaam richting de deur begin te schuifelen. Eigenlijk verbaast het me dat Silena, een heel slim meisje, niet wist dat drie andere kinderen die ook toevallig in het weeshuis wonen op dezelfde dag jarig zijn als zij.
      "Ja. Ehm, Mark Grimaldo, Sem Selwin en Dawn McBriar zijn op dezelfde dag jarig als jij, ehm, ik denk dat je ze misschien wel kent. Ik dacht dat we vandaag wel iets met z'n allen konden gaan doen," vertel ik haar. Wat ik achterhoud is dat er een veel grotere reden achter zit. Al die jaren heb ik ze een zorgeloos leventje laten leiden, voor zo goed dat gaat als je ouderloos bent, maar als ze voor hun zeventiende niet... nou ja, laten we zeggen dat het leven van zorgeloos naar, ehm, niet bestaand zou gaan.
      Alle pretentie dat ik rustig naar de deur aan het lopen was laat ik vallen en ik zet een aantal grote stappen zodat ik er snel aankom. De klink is al naar beneden en de deur half open voordat Silena haar mond open trekt.
      "Teddy?"
      "Hm?"
      "Volgens mij is er nog een achterliggende reden."
      Ik vloek zachtjes zodat ze het niet hoort en staar naar een punt boven haar schouder, zodat ik niet recht in haar ogen hoef te kijken. Silena is veel te slim voor deze wereld. Waarom heb ik geen super coole voorvader of moeder waarvan ik bovenmenselijke eigenschappen of spullen – kughe kughe onzichtbaarheidsmantel van oom Harry – van erf?
      "Eh, nee hoor," zeg ik snel voordat ik definitief de deur achter me dicht trek en richting Sem's kamer begin te lopen. Dit gaat nog een lange, moeilijke dag worden.

Reageer (3)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen