O44 - The task

De kamer werd fel verlicht door een groen licht. De spreuk raakte de man, en hij stopte met ademen, bewegen en smeken. Hij was dood. Voldemort haalde zijn hand van mijn schouder af, en hij liep terug naar zijn stoel. Een paar seconden keek ik naar de man, ik had hem vermoord. Ik walgde van mezelf, en ik wilde mijn toverstok wegsmijten. Maar ik moest sterk zijn. Zonder nog enige emotie te tonen draaide ik mijzelf om, en ik volgde Voldemort. Ik ging op de stoel rechts van hem zitten. 'Goed zo, Sarah,' zei Voldemort. 'Het was niets,' zei ik koud, 'die Muggle hoort dood.' Voldemort grijnsde even. En daarna was hij stil. 'Je weet waar we zijn, neem ik aan?' 'Malfoy Manor, vader,' zei ik. Voldemort knikte tevreden. 'Goed, je kent Draco Malfoy, neem ik aan.' Voldemort was even stil. 'Ik heb hem een opdracht gegeven.' Bedenkelijk keek ik hem aan. Dat wist ik al, besefte ik, dat had Draco mij in de Hogwarts Express verteld. 'Een opdracht?' vroeg ik. 'Ja, Draco moet voor het einde van het schooljaar Albus Dumbledore vermoord hebben.' Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. Dit had Draco mij niet verteld. 'Draco Malfoy?' vroeg ik verbaast. 'Je bent sceptisch over mijn keuze, waarom?' 'Nou, ik verwacht niet dat Draco in staat zal zijn om Dumbledore te vermoorden,' zei ik zacht. Draco zou zoiets niet kunnen doen. Zijn hart was daar te puur voor. En hij zou er niet de moed voor hebben. 'Dat verwacht ik ook niet, en daarom heb ik ook een opdracht voor jou,' zei Voldemort, en hij boorde zijn rode ogen in de mijne. 'Voor mij - wat?' Voldemort zuchtte even. Hij dacht dat ik het wel zou begrijpen. 'Jij moet Dumbledore vermoorden, Sarah,' zei hij, 'jij bent daartoe wel in staat.' Voldemort doelde op de Muggle die ik enkele minuten geleden had vermoord. Maar ik kon Dumbledore niet vermoorden, hij was mijn.. vriend. Hij was mijn vriend.

'Ik weet niet zeker of-' zei ik, maar Voldemort praatte door mij heen. 'Twijfel niet aan jezelf, je bent míjn dochter,' zei mijn vader,' de dochter van Lord Voldemort.' Ik hoorde hoe Nagini wat siste, en zich om de schouders van Voldemort wikkelde. Hij streelde Nagini's hoofd met één van zijn lange, witte vingers. 'Ik wil dat je Dumbledore vermoord, als het duidelijk is dat Draco niet zal slagen,' zei Voldemort koud, 'ik wil dat hij lijdt.' 'Natuurlijk vader,' zei ik, 'ik zal doen wat u van me vraagt.' Voldemort keek tevreden. 'Nagini, etenstijd,' zei hij. De reusachtige slang gleed langzaam van Voldemort zijn schouders af, op weg naar het lichaam van de man.